ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

17/05/2021

Παρεμβάσεις και καταληκτική τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα κατά τη ζωντανή διαδικτυακή εκδήλωση:«Για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάπτυξης»

Παρεμβάσεις και καταληκτική τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα κατά τη ζωντανή διαδικτυακή εκδήλωση:«Για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάπτυξης»



Παρεμβάσεις και καταληκτική τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα κατά τη ζωντανή διαδικτυακή εκδήλωση:«Για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάπτυξης»

Σε όσα είπε η Νατάσα Ρωμανού και σε όσα είπε και η κ. Νάντσου, καταρχάς για να καταλάβουμε τη διαφορά να πω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει περίπου 120 εκατομμύρια περισσότερους κατοίκους από ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Εντούτοις, οι δαπάνες συνολικά που ανακοινώθηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι, αν δεν κάνω λάθος, 1,9 τρισ. Μιλάμε για 1.400 δολάρια στο λογαριασμό κάθε πολίτη που έχει εισόδημα κάτω από 70.000 δολάρια σε ετήσια βάση.
2,3 τρισ., αν δεν κάνω λάθος, οι υποδομές με κύριο άξονα τις πράσινες υποδομές, ηλεκτροκίνηση. Και αυτό που είπατε ότι δεν έχει σημασία να φτιάξουμε δρόμους, αλλά πώς θα είναι αυτοί οι δρόμοι.
1,8 τρισ. που έρχεται για την ενίσχυση των αμερικανικών νοικοκυριών των οικογενειών, συνολικά 5,5 τρισεκατομμύρια. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση με 120 εκατομμύρια περισσότερους κατοίκους, 750 εκατομμύρια.
Άρα ας δούμε πρώτα ότι τα μεγέθη είναι συντριπτικά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τούτη την ώρα, παρά το γεγονός ότι όλοι χαιρετίζουμε, ήταν βήματα έξω από τη φιλοσοφία.
Όταν με τον Ευκλείδη παλεύαμε κόντρα σε όλη την λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2015, αν τα μισά από αυτά είχαν ενταχθεί στη λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης το ’15, αμοιβαιοποίηση χρέους, επιδοτήσεις, η Ελλάδα δεν θα πέρναγε αυτή την κρίση. Και πιο πριν από το ’15, για να μην αδικήσω, από το 2009 που ξεκίνησε αυτή η κρίση. Άρα, η Ευρώπη είναι πολύ πίσω.
Το δεύτερο κρίσιμο που θα ήθελα να σχολιάσω εδώ είναι ότι δεν αρκεί να έχουμε στόχους για το πού θα πάμε. Είναι ευτυχές το ότι έχουμε στόχους, πράσινους στόχους. Η Συμφωνία στο Παρίσι ήταν πάρα πολύ σημαντική, όπως και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση τους ακολουθεί, αλλά ποιος είναι ο δρόμος που θα ακολουθήσουμε αυτούς τους στόχους.
Διότι αν στην πορεία οι μισοί μείνουν έξω από το όχημα, μείνουν πίσω από αυτό που εμείς ονομάζουμε συμπεριληπτική ανάπτυξη -οι πράσινοι στόχοι είναι εξαιρετικοί, χρειάζονται όμως δίκαιη μετάβαση, για να μπορέσουμε να πιάσουμε αυτούς τους στόχους με την κοινωνία συνεκτική και όχι με κάποιους πάρα πολύ πίσω.
Και το τελευταίο για τη δημοκρατία την ικανότητα της Ελλάδας και της Δημόσιας Διοίκησής της να κάνει σοβαρή δουλειά. Έχετε απόλυτο δίκιο, κυρία Νάντσου, και το ζήσαμε εμείς που δουλέψαμε εξ ολοκλήρου με τη Δημόσια Διοίκηση και δεν δίναμε νομοσχέδια outsourcing έξω από τα υπουργεία. Όμως, η δημοκρατία και η λογοδοσία είναι κυρίαρχο στοιχείο και εδώ η κυβέρνηση, πέραν του ότι έχουμε διαφορές ιδεολογικές, πολιτικές, στόχων, εδώ δεν συζητά.
Εδώ μιλάμε για μια υπόθεση που αφορά το μέλλον της χώρας. Είναι πόροι που μπορούν να συγκροτήσουν την παραγωγική δομή της χώρας και την οικονομία της. Δεν αφορά τη συνταγματική θητεία της κυβέρνησης αυτής. Είναι μέχρι το 2027. Και το πέρασε χωρίς κανένα διάλογο, χωρίς σύνθεση των απόψεων, χωρίς οι πολίτες να είναι ενήμεροι για το τι ακριβώς προτεραιοποιεί και τι όχι.
Εμείς θεωρούμε κρίσιμο το στοιχείο αυτό. Γι` αυτό και προτιθέμεθα να ζητήσουμε επισήμως, θα καταθέσω πρόταση το προβλέπει άλλωστε και ο Κανονισμός της Βουλής αυτό, για τη δημιουργία Κοινοβουλευτικής Επιτροπής που θα ελέγχει την υλοποίηση του όποιου σχεδιασμού και το που πάνε τα χρήματα.
Διότι εάν είναι να ζήσουμε αυτά που ζήσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες ή αυτά που ζήσαμε τις μέρες της πανδημίας με την κατασπατάληση δημόσιων πόρων σε ημέτερους και τις διαδικασίες αυτές τις οποίες μόνο η διαφάνεια και η λογοδοσία δεν τις διακρίνει, νομίζω ότι τελικά θα γυρίσουμε πίσω αντί να πάμε μπροστά.

***
Μακάρι να γίνει με την ευθύνη όλων, αλλιώς θα έχουμε όλοι οι υπόλοιποι την ευθύνη και η κοινωνία των πολιτών και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και τα κόμματα να στήσουν αυτό το Παρατηρητήριο αν η Κυβέρνηση δεν επιλέξει να το στήσει θεσμικά.
***
Εγώ οφείλω να σηκώσω το μπαλάκι πριν το γάντι, να παραδεχθώ ότι η συζήτηση έχει με πολύ μεγάλη ταχύτητα προχωρήσει τα τελευταία χρόνια. Αλλού ήταν το επίπεδο της συζήτησης το 2010, το 2015, αλλού είναι το 2021.
Και νομίζω ότι πλέον όλοι έχουν προσανατολιστεί, αυτό είναι το θετικό, πιστεύω ότι όλες οι πολιτικές οικογένειες έχουν προσανατολιστεί στην κατεύθυνση του Πράσινου Μετασχηματισμού. Και οι στόχοι νομίζω ότι είναι κοινοί για όλους. Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα τους πιάσουμε, σε ποιο δρόμο θα φτάσουμε.

***

Κύριε Αλμπάνη, έχετε υπ` όψιν σας τι προβλέπει το κυβερνητικό σχέδιο για τα Πανεπιστήμια και τι προβλέπει για τα Κέντρα Κατάρτισης; Μάλλον τριπλάσια θα πάνε στα Κέντρα Κατάρτισης απ’ ό,τι στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Να πάμε ν’ ανοίξουμε κι εμείς κανένα Κέντρο Κατάρτισης αν είναι..


***

Με τον νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα και αφορά ουσιαστικά τη μείωση κατά 25.000 τουλάχιστον των εισακτέων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μια σειρά από τμήματα σε περιφερειακά πανεπιστήμια θα έχουν σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας, θα κλείσουν, διότι δεν θα έχουν φοιτητές.
Άρα, ουσιαστικά, εδώ βρισκόμαστε σε δυο αντίθετα σχέδια για την αξία, την ανάγνωση που έχει ο καθείς για την αξία της γνώσης και του δημοσίου Πανεπιστημίου. Είναι πολύ σημαντικό και άρα και η συμβολή σας και η παρουσία σας σήμερα νομίζω ότι είναι πολύ σημαντική, διότι η δική μας εκτίμηση είναι ότι το Ταμείο Ανάκαμψης είναι μια ευκαιρία για να δοθούν πόροι που τους χρειάζεται η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Όχι μόνο η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, όχι μόνο σε υλικοτεχνικές υποδομές, που τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε πολύ μεγάλη μείωση των απαραίτητων πόρων, αλλά και σε προγράμματα για να γίνουν τα Πανεπιστήμιά μας ακόμα καλύτερα και να μπορέσουν ν’ αυξήσουν το επίπεδο παροχής γνώσης στους φοιτητές μας. Είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη.

***
Για να γειώσω λίγο τη συζήτηση, είναι πολύ ωραία όλα όσα είπατε, κύριε Στεφανόπουλε, αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να καταλάβουμε το εξής και ο κόσμος που μας παρακολουθεί σήμερα, διότι ακούει ίσως ωραίες λέξεις, ωραία σχέδια, ωραία οράματα, αλλά την ψηφιακή μετάβαση και την ψηφιακή σύγκληση, εγώ την καταλαβαίνω ως εξής, θα σας δώσω τρία παραδείγματα:
Τα παιδιά τα οποία στο νομό Ηλείας έπρεπε να πάνε για να κάνουν τηλεκπαίδευση στο καφενείο του χωριού γιατί δεν είχαν internet στο σπίτι τους και δεν είχαν laptop, αλλά το κινητό τηλέφωνο των γονιών τους, θα έχουν τη δυνατότητα να έχουν στο σπίτι τους, στο απομακρυσμένο χωριό, στο νομό Ηλείας, στο δικό μου το χωριό, στα ορεινά Τζουμέρκα, στα Χανιά, 5G; Αυτό είναι ένα ερώτημα.
Δεύτερο ερώτημα: Ο παππούς που έχει τρία χρόνια να πάρει τη σύνταξη, 450.000 εκκρεμείς συντάξεις, ποιο ψηφιακό κράτος μπορεί ν’ ανεχθεί 450.00 συντάξεις εκκρεμείς; Ποιο ψηφιακό κράτος;
Και ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας που είδε, μέσα στην πανδημία, τις πωλήσεις μέσω του διαδικτύου να γίνονται μια κανονικότητα και γνωρίζει ότι αυτό δεν θα σταματήσει και μετά την πανδημία διότι έγινε συνήθεια και κάποιους τους διευκολύνει να ψωνίζουν μέσα από το διαδίκτυο. Αλλά δεν μπορεί ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας να είναι ανταγωνιστικός στα μεγάλα δίκτυα κάποιων μεγάλων επιχειρήσεων που έχουν τη δυνατότητα και έχουν διεισδύσει πάρα πολύ έγκυρα στο e-shopping.
Θα υπάρχει η πρόνοια και η χρηματοδότηση να φτιαχτούν δίκτυα να στηρίξουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε καινοτομία και σε ψηφιοποίηση για να γίνουν ανταγωνιστικές ή θα κλείσουν και θα είναι μόνο τα Mall και τα μεγάλα brands τα οποία έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στην ψηφιακή εποχή;
Αυτά είναι τα ερωτήματα νομίζω που πρέπει ν’ απαντήσουμε στους πολίτες που μας ακούν σήμερα. Και πιστεύω ότι το ζήτημα της ψηφιακής μετάβασης, είναι μείζον ζήτημα δημοκρατίας και κοινωνικής συνοχής. Είναι αποκλεισμός από τον κόσμο του μέλλοντος, εάν ένα μέρος του πληθυσμού δεν έχει τη δυνατότητα πρόσβασης, και ένα άλλο κομμάτι του πληθυσμού έχει τη δυνατότητα πρόσβασης.

***

Αυτό θέλει και ανθρώπινο δυναμικό στη Δημόσια Διοίκηση για να το υλοποιήσεις, όμως. Επειδή ρωτάτε αλλά είμαι εγώ εδώ και πρέπει να σας απαντήσω. Εμείς είχαμε δεδομένων των δημοσιονομικών δυσκολιών την περίοδο που κυβερνήσαμε και δεν μπορούσαμε να κάνουμε προσλήψεις, αξιοποιήσαμε όμως ένα Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα με 5.000 περίπου νέους επιστήμονες, τους οποίους τους προσλάβαμε ακριβώς για να ενισχύσουμε τη Δημόσια Διοίκηση.
Και ένα μεγάλο κομμάτι εξ αυτών είχαν ακριβώς αυτό τον στόχο, το καθήκον, να προχωρήσουν τη διαδικασία ψηφιοποίησης για να προχωρήσει η διαδικασία. Και πράγματι, τις εκκρεμείς συντάξεις εμείς τις παραλάβαμε πάνω από 300.000, τις μειώσαμε στις 100.000 και πηγαίναμε πολύ καλύτερα. Με την αλλαγή της κυβέρνησης, δεν ανανεώθηκε αυτό το πρόγραμμα. Και προφανώς όταν δεν υπάρχουν -γιατί δεν είναι μόνο η τεχνολογία, είναι και οι άνθρωποι που πρέπει να τη βάλουν σ’ εφαρμογή-, όταν δεν υπήρχε το δυναμικό στη Δημόσια Διοίκηση για να υλοποιήσει τον σχεδιασμό, το πρόγραμμα κόλλησε.

***

Θέλω να πω το εξής: είναι φανερό ότι εδώ έχουμε δύο φιλοσοφίες, οι οποίες είναι συγκρουόμενες, είναι αντίθετες.
Το κακό για τη χώρα είναι ότι αυτή η φιλοσοφία, που μας φέρνει η κυβέρνηση με το σχέδιο που έχει ετοιμάσει, είναι μια φιλοσοφία από το χτες. Είναι από τη δεκαετία του ’90. Βλέπουμε σήμερα ότι μετά την πανδημία, που είναι μια ιστορική τομή όπως και να το κάνουμε, ο κόσμος αρχίζει και σκέφτεται αλλιώς, το είδαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και η Ευρώπη με πολύ πιο αργά βήματα.
Όλα αυτά τα οποία είπε ο Γιώργος Σταθάκης, η φιλοσοφία δηλαδή της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας και της μείωσης των μισθών, της ιδιωτικοποίησης υποδομών και ενέργειας, της συρρίκνωσης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, της μείωσης της φορολογίας των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων με την ταυτόχρονη όμως μείωση και των κοινωνικών δαπανών, άρα της διάλυσης του κοινωνικού κράτους.
Μετά από μια τέτοια περιπέτεια που περάσαμε στην υγεία –υγειονομική ήταν η κρίση που είχαμε, μην το ξεχνάμε- δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Τώρα που ανακαλύψαμε ξαφνικά ότι όλοι, πλούσιοι – φτωχοί, στο δημόσιο σύστημα είχαμε αποκούμπι.
Εμείς έχουμε μια τελείως διαφορετική φιλοσοφία, αντίστροφη. Θεωρούμε ότι πρέπει να ενισχυθούν, να ρυθμιστούν οι σχέσεις εργασίας και να ενσωματωθούν και τα νέα στοιχεία, η τηλεργασία. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος, να αυξηθούν οι κατώτατοι μισθοί.
Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρξει ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Χρειαζόμαστε ένα ισχυρό κράτος για να έχουμε μια ισχυρή οικονομία και ανθρώπινο κράτος. Εμείς πιστεύουμε στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, δεν θεωρούμε ότι είναι ζόμπι και πρέπει το τραπεζικό σύστημα στη χώρα να ανασυγκροτηθεί για να μπορέσει να στηρίξει και να μπορέσουν να ενταχθούν στην καινοτομία και να μη χάσουν το τρένο της επόμενης μέρας.
Πιστεύουμε και σε μια διαφορετική φορολογική φιλοσοφία που δεν θα ρίχνει το βάρος όμως στους μεσαίους. Και αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα που είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης όχι προς τα κάτω, αλλά με την πάταξη της φοροδιαφυγής που είναι το μεγάλο στοίχημα, που πρέπει όλοι να συνεννοηθούμε πώς θα γίνει στη χώρα, γιατί είναι μεγάλα τα ποσά τα οποία χάνονται.
Θέλω να πω κάτι όμως. Αυτό το οποίο φέρνει σήμερα η κυβέρνηση, και έχει δίκιο ο κ. Αρναουτάκης, ο χρόνος... γιατί θα δεσμευτούν χρήματα, μέχρι τέλος του ’22, το 70%. Υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουμε το τρένο ξανά.
Εγώ δεν θεωρώ ότι το τρένο το χάσαμε από το ’09 έως το ’18 που βγήκαμε από τα μνημόνια. Το τρένο το χάσαμε την περίοδο της μεγάλης ανάπτυξης στη χώρα. Το τρένο το χάσαμε όταν την περίοδο της μεγάλης ανάπτυξης, από τη δεκαετία του ’90 μέχρι και το 2004, δεν αξιοποιήθηκε αυτή η ανάπτυξη, ώστε να ενισχυθούν οι υποδομές, να μειωθούν οι ανισότητες, να ενισχυθεί το κοινωνικό κράτος, να ανοίξει ένας δρόμος στην πράσινη μετάβαση, στην ψηφιακή μετάβαση. Και η χώρα είχε τεράστιες ανισότητες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε καιρούς ανάπτυξης. Δεν πρέπει να ξαναχάσουμε το τρένο τώρα. Για μας είναι πάρα πολύ κρίσιμο αυτό.
Συνεπώς, εδώ υπάρχουν διαφορετικές φιλοσοφίες. Εμείς έχουμε ένα έτοιμο σχέδιο, το οποίο παρουσιάσαμε σήμερα. Πιστεύω βαθιά ότι αυτό το σχέδιο πρέπει να ακολουθήσει η χώρα για να μη χάσει το τρένο και σε περίπτωση που εν πάση περιπτώσει κληθούμε να αναλάβουμε τις τύχες της χώρας, θα επιδιώξουμε μια προοδευτική κυβέρνηση, για να εφαρμόσει ένα προοδευτικό σχέδιο που σήμερα συνειδητοποιούν και στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στην Ευρώπη, ότι είναι το μέλλον και όχι οι συνταγές της δεκαετίας του ’90 που μας οδήγησαν σε ανακυκλούμενες κρίσεις και σε διεύρυνση των ανισοτήτων.
Το σχέδιό μας είναι εκεί. Δεν πιστεύω καθόλου ότι είμαστε σε μια φάση που στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα σχέδια αυτά που κατατίθενται είναι όπως τα μνημόνια, δεν είναι γραμμένα στην πέτρα. Υπάρχει ευελιξία. Συνεπώς, έχουμε ένα έτοιμο σχέδιο για να μπορέσει να εφαρμοστεί ανά πάσα στιγμή, με, προφανώς, τη σχετική αναθεώρηση και τη σχετική διαπραγμάτευση με την Κομισιόν πάνω στους στόχους που πρέπει να υλοποιηθούν. Αλλά το περιεχόμενο πρέπει να αλλάξει: να κοιτάει προς τα μπρος, να αμβλύνει τις ανισότητες, να δημιουργεί συνθήκες συμπεριληπτικής ανάπτυξης.
Το τελευταίο που θέλω να πω είναι το εξής: η Ευρώπη επίσης κινδυνεύει να χάσει το τρένο. Δεν είναι μόνο η ποσότητα στη σύγκριση ανάμεσα στις δαπάνες που γίνονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και σε άλλες χώρες. Η Κίνα για παράδειγμα. Είναι και η ποιότητα, είναι η φιλοσοφία, είναι η λογική που αναδεικνύεται ότι εδώ η μείωση των ανισοτήτων πρέπει να είναι στόχος. Η Ευρώπη ακόμη αυτό δεν το έχει εντάξει ως στόχο.
Η αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας ενδεχομένως και η διεύρυνση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης το επόμενο διάστημα πρέπει να είναι βασικός στόχος των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, για να μη χάσει η Ευρώπη το τρένο.
Και εδώ είναι ένα αντικείμενο και διεκδίκησης και συζήτησης και με την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και με τους Πράσινους, φυσικά και με την Αριστερά προκειμένου να δημιουργηθεί μια νέα δυναμική για την Ευρώπη.
Άρα, με αυτές τις δυο επισημάνσεις Ευρώπη και Ελλάδα διαμορφώνεται μια διαχωριστική γραμμή, που δεν έχει μόνο ιδεολογική βάση –έχει και ιδεολογική βάση- και πιστεύω ότι έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και με την αποτελεσματικότητα, αν έχεις όντως στόχο μια συμπεριληπτική ανάπτυξη και μείωση των ανισοτήτων.
Πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε αυτό το στόχο: πράσινη και συμπεριληπτική ανάπτυξη – μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων.

 



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ