Ομιλία της Όλγας Γεροβασίλη, Γραμματέα της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και βουλευτή Άρτας, στο σ/ν του Υπ. Δικαιοσύνης: «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου»

Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

Ζήσαμε με ευθύνη φυσικά της Κυβέρνησης το πιο παρατεταμένο και πιο αναποτελεσματικό lockdown σε όλη την Ευρώπη.

Τώρα ξεδιπλώνεται μπροστά μας ένα καινούριο, δήθεν, success story, όταν στη χώρα στ’ αλήθεια οι ΜΕΘ είναι γεμάτες, γεμάτα τα νοσοκομεία και η χώρα μας μένει εκτός της πράσινης λίστας των ταξιδιωτικών οδηγιών.

«Όλα ανοίγουν», ο τουρισμός, τα σχολεία, η εστίαση, η Δημοκρατία σε καραντίνα.

Η Κυβέρνηση επιμένει να φέρνει στη Βουλή κρίσιμα νομοσχέδια που διχάζουν την ελληνική κοινωνία και βεβαίως, με το παρόν, επιμένει να βάλει άλλο ένα πρόβλημα σε ελληνικές οικογένειες όπου ήδη υπάρχουν προβληματικές σχέσεις.

Όλοι μας ξέρουμε ότι οι οικογενειακές σχέσεις, οι δύσκολες, στον καιρό της πανδημίας οι δυσκολίες αυτές έχουν ενταθεί με πολλά ζητήματα, τα οποία ακούστηκαν πριν και από τον κ. Βούτση.

Εδώ και μήνες έχει αποκλειστεί η φυσική παρουσία των βουλευτών, ως ένα βαθμό λογικά, σήμερα υπέρμετρα.

Και βεβαίως, υπό τον φόβο του ελέγχου της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, έχουμε εικονικές ονομαστικές ψηφοφορίες, που όπως ξέρουμε όλοι απαιτούν φυσική παρουσία και την οποία αρνείται πεισματικά η κυβέρνηση να επιτρέψει. Εικονικές ψηφοφορίες μέσω των Γραμματέων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων.

Και βεβαίως ο Πρωθυπουργός στα πλαίσια της ιδιοκτησιακής εν γένει αντίληψης για το κράτος, με πάρα πολλές παρεμβάσεις, δεν θέλω να τις απαριθμήσω εδώ, εννοεί να μην έρχεται στη Βουλή να απαντήσει σε ερωτήματα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα. Να νομοθετεί όσο μπορεί χωρίς έλεγχο-δεν τα καταφέρνει πάντα διότι υπάρχουν και οι βουλευτές παρ΄ όλα αυτά-και πολύ συχνά να επιλέγει και στο ελληνικό κοινοβούλιο με ποιον θέλει να συνομιλήσει, πότε αυτό το σόου μπορεί να γίνει καλύτερο.

Σήμερα λοιπόν, έρχεται ένα νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια, με άκαιρη και επικίνδυνη μικροπολιτική σκοπιμότητα και με την αντίστοιχη απέχθεια στα επιστημονικά δεδομένα. Το συνηθίζει η κυβέρνηση της ΝΔ.

Το νομοσχέδιο αυτό εμφορείται από μια κυνική, ιδιοκτησιακή αντίληψη για τα παιδιά. Και έρχεται να εκμεταλλευτεί τα γονεϊκά συναισθήματα, γυναικών και ανδρών, στη συγκεκριμένη περίπτωση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα γονεϊκά συναισθήματα κάποιων πατεράδων, μη λέγοντάς τους και την πλήρη αλήθεια.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι δεν θα διαφωνήσω ότι το καθεστώς προστασίας της οικογένειας, των παιδιών, ενδεχομένως να χρειάζεται βελτιώσεις. Όμως να συνομολογήσουμε ότι είχαμε ένα εξαιρετικά προοδευτικό οικογενειακό δίκαιο, το οποίο έφτασε μέχρι και σήμερα ικανοποιητικά και έλυσε πάρα πολλά ζητήματα.

Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η κατάργηση κεκτημένων δικαιωμάτων των παιδιών.

Σήμερα η Κυβέρνηση επιτίθεται στα δικαιώματα των παιδιών.

Επίκεντρο δεν θα είναι πια, όπως ήταν μέχρι τώρα, το «συμφέρον του τέκνου», το οποίο θυμίζω ότι κρινόταν εξατομικευμένα στο δικαστήριο για το κάθε παιδί.

Τώρα στο επίκεντρο είναι ο γονέας, τα «ιδιοκτησιακού τύπου» δικαιώματά στο παιδί και πού θα τελειώσει η σύγκρουση μεταξύ των γονέων μη βάζοντας το παιδί στο κέντρο αυτής της σύγκρουσης.

Και βέβαια τα δικαιώματα του γονιού δεν θα κρίνονται ad hoc, κατά περίπτωση, αλλά οριζόντια, εκ των προτέρων για κάθε περίπτωση!

Και αυτή είναι μια κραυγαλέα παρανομία.

Σύμφωνα με όλα τα διεθνή δεδομένα, σύμφωνα με την «Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού», την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εδώ ήρθαν φορείς και μίλησαν-μίλησαν όλοι οι φορείς ενάντια σε αυτό το σ/ν-, γνωμοδότησε η επιστημονική επιτροπή της Βουλής με αντίστοιχες παρατηρήσεις, κανείς δεν ακούει.

Και βεβαίως οριζόντια νομοθέτηση και εκ των προτέρων και σε ένα τέτοιο ζήτημα εκτιμώ πως δεν νοείται.

Δεν μπορεί, όπως είπαν και οι επιστημονικοί φορείς ο νομοθέτης να καθιερώνει 50/50 ισόχρονη εναλλασσόμενη κατοικία του παιδιού. Ούτε υποχρεωτικούς χρόνους επικοινωνίας, χωρίς να εξετάσει για ποιους γονείς πρόκειται και τί ανάγκες έχει το παιδί.

Αυτά δεν γίνονται σε καμιά χώρα, δεν υπάρχει σε κανένα δίκαιο.

Άλλη δήθεν «καινοτομία» είναι η διαμεσολάβηση, η οποία όμως, η «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» απαγορεύει ρητά τη διαμεσολάβηση σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και δεν απαιτεί βέβαια να έχει καταδικαστεί ο κακοποιητής-γονέας, το οποίο, όπως ξέρουμε όλοι, παίρνει πάρα πολλά χρόνια.

Οι φορείς κατακεραύνωσαν το νομοσχέδιο. Η Κυβέρνηση δεν ακούει τίποτα.

Επεμβαίνει στη δικαστική εξουσία και θεσπίζει τον «κακό γονέα του διαβάσματος, των υποχρεώσεων» και τον «καλό γονέα των διακοπών», δίνοντας υποχρεωτικά το 1/3 της επικοινωνίας.

Και βεβαίως με όλον αυτόν τον μηχανισμό θα οδηγηθούν σε αναδίκαση, δηλαδή θα συρθούν πάλι στα Δικαστήρια, ΞΑΝΑ, δεκάδες ή ενδεχομένως εκατοντάδες ή χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, για τις οποίες το Δικαστήριο είχε ήδη ρυθμίσει το καθεστώς επιμέλειας των τέκνων και την οφειλόμενη διατροφή.

Η Κυβέρνηση, λοιπόν, αντί να εξασφαλίσει ένα σταθερό, ασφαλές περιβάλλον για την ανάπτυξη του παιδιού καθιστά τα παιδιά «μπαλάκι» ανάμεσα στους γονείς, με την υποχρεωτικά εναλλασσόμενη κατοικία.

Κλείνω με την περίφημη «γονική αποξένωση».

Το είπαν και οι φορείς. Μια έννοια επιστημονικά αστήρικτη αλλά και επικίνδυνη. Τί σημαίνει «αποξενωτής γονέας»; Υπάρχει αυτό στη διεθνή βιβλιογραφία; Δηλαδή είναι επιστημονικό δεδομένο ή κάποιος με μια συγκεκριμένη αντίληψη;

Ή, μήπως, όλα αυτά υπαγορεύθηκαν από lobbies που όπως καταγγέλθηκε «έριξαν και πολλά λεφτά για τη διαφήμιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου»;

Η Κυβέρνηση έχουμε αντιληφθεί ότι δουλεύει πυρετωδώς για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα.

Το χειρότερο είναι ότι τώρα η Νέα Δημοκρατία δεν διστάζει να προωθήσει τα όποια συμφέροντα ακόμη και στον ευαίσθητο τομέα του οικογενειακού δικαίου και μάλιστα εις βάρος των παιδιών.

Σας ευχαριστώ.

.