Ο Νίκος Φίλης, βουλευτής Α` Αθηνών ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στο Mega για την χθεσινή κρατική αεροπειρατεία -πρώτη και δεύτερη ανάγνωση του συμβάντος

Από τους δημοσιογράφους Ι. Χασαπόπουλο και Α. Βούλγαρη ζητήθηκε το σχόλιο του Ν. Φίλη για την κρατική αεροπειρατεία του Λουκασένκο, που είχε στόχο αντιφρονούντα δημοσιογράφο.

Ο βουλευτής Α` Αθηνών ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, απάντησε: Ως γνωστόν, το αεροπλάνο απογειώθηκε από την Αθήνα και όπως φαίνεται μετέφερε ως δήθεν επιβάτες κάποιους πράκτορες του λευκορωσικού καθεστώτος. Μένει να διευκρινιστούν οι πτυχές του συμβάντος και το αν μπορούσε να έχει αποφευχθεί με κατάλληλη παρέμβαση των αρμόδιων ελληνικών υπηρεσιών. Δεν το γνωρίζω -θα το μάθουμε όμως στο μέλλον.

Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι να μείνουμε στην πρώτη ανάγνωση και να καταδικάσουμε απλώς το καθεστώς Λουκασένκο για το συγκεκριμένο απαράδεκτο περιστατικό. Αυτό είναι το εύκολο κι ανέξοδο. Αλλά να αντιληφθούμε ότι η ελευθερία του Τύπου και η ασφάλεια των δημοσιογράφων είναι στο στόχαστρο πολλών εξουσιών, είτε ακραία αυταρχικών είτε άλλων με δημοκρατικό προσωπείο. Ακόμα και στις ΗΠΑ για παράδειγμα, αποκαλύπτεται ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης του πρώην προέδρου Τραμπ είχε δώσει εντολές για παρακολούθηση επικριτικών δημοσιογράφων. Στην Ευρώπη υπήρξαν δολοφονίες, είδαμε πρόσφατα στη Μάλτα και στην Ελλάδα. Και βλέπουμε επίσης ότι η χώρα μας βρίσκεται σε ντροπιαστικά κακή θέση στο ευρωπαϊκό δείκτη Ελευθερίας του Τύπου, αφού κατατάσσεται στην κατηγορία «προβληματική» (δείτε τα στοιχεία εδώ). Χειρότερα από εμάς είναι μόνο η Μάλτα, η Ουγγαρία, η Σερβία, η Ουκρανία, η Βουλγαρία και η Ρωσία. Παρέα διόλου κολακευτική. Ακόμα και χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που εκ των πραγμάτων δεν είχαν παράδοση στην ελεύθερη δημοσιογραφία, όπως η Λετονία, η Εσθονία, η Ρουμανία και άλλες είναι καλύτερα από την Ελλάδα. Είναι ή δεν είναι θλιβερό;

Αυτό να δούμε λοιπόν. Να δούμε πώς στην Ελλάδα νομιμοποιείται η χρηματοδότηση των ΜΜΕ από το κράτος (βλ. λίστα Πέτσα) και τι συνέπειες έχει κάτι τέτοιο. Και να δούμε επίσης πώς έχουμε φτάσει η πλειοψηφία των ΜΜΕ να μην ελέγχει την εξουσία όπως είχαμε μάθει εμείς οι δημοσιογράφοι ότι αποτελεί πρώτιστο καθήκον μας, αλλά αντίθετα να σπεύδει στην υπεράσπισή της μόλις στις εκπομπές ακουστεί κάτι επικριτικό για την κυβέρνηση.