Άρθρο του τομεάρχη Ανάπτυξης και Επενδύσεων της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και βουλευτή Μεσσηνίας, Αλέξη Χαρίτση, στην εφημερίδα  «Πελοπόννησος»

Βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη καμπή. Η σταδιακή αποκλιμάκωση της υγειονομικής διάστασης της πανδημίας ανοίγει την συζήτηση για την «επόμενη μέρα». Δεν λειτουργούμε όμως εν κενώ ούτε έχουμε την πολυτέλεια να αναλωνόμαστε σε ασκήσεις επί χάρτου. Η πραγματικότητα σφραγίζεται από τη μετασχηματιστική εμπειρία της πανδημίας και από τις νέες δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας μέσα από την παγκόσμια αναζήτηση ενός μοντέλου ανάπτυξης που θα θωρακίσει μακροπρόθεσμα τις κοινωνίες μας. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η αναζήτηση αυτή κατέληξε στη συμφωνία γύρω από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Πρόκειται για ένα ατελές αλλά θετικό βήμα. Δεν είναι όμως πανάκεια. Είναι δυνατότητα. Αφενός για την επούλωση των πληγών της κρίσης και αφετέρου για την επίτευξη ισχυρών ρυθμών ανάπτυξης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί πρέπει να είναι οι άμεσοι στόχοι μας. Δεν αρκούν όμως. Χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο: ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο που θα αποτυπώνει τη δυναμική νέα αρχή της χώρας μας. Αν δεν κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση, απλώς θα αναπαραγάγουμε τις παθογένειες του παρελθόντος: η χώρα θα είναι ξανά ευάλωτη. Απαιτείται λοιπόν μια ολοκληρωμένη αναπτυξιακή στρατηγική και η υπαγωγή των διαθέσιμων κονδυλίων σε ένα μετρήσιμο σχέδιο. Στόχος μας δεν μπορεί να είναι απλώς η ονομαστική μεγέθυνση, αλλά το πώς αυτή θα συνδέεται με ένα εναλλακτικό παραγωγικό πρότυπο που θα εκκινεί από την αναβάθμιση των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών, θα επιδιώκει την παραγωγή εγχώριας προστιθέμενης αξίας, θα προχωρά στην ολοκλήρωση κρίσιμων προοδευτικών μεταρρυθμίσεων από τη χωροταξία έως το φορολογικό σύστημα, θα εξασφαλίζει την υλοποίηση βασικών έργων υποδομής και θα στηρίζει τη νεανική και καινοτόμο επιχειρηματικότητα.

Αυτό το σχέδιο δεν αντιμετωπίζει την περιφερειακή διάσταση της ανάπτυξης ως μία λεπτομέρεια. Αντίθετα, την τοποθετεί στον πυρήνα του. Είναι μια επιλογή που βρίσκεται σε διάλογο με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πρακτική της σταδιακής χρηματοδοτικής αυτονόμησης των περιφερειών μέσα από την αναγνώριση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών τους. Η διοργάνωση αναπτυξιακών συνεδρίων σε κάθε περιφέρεια υπήρξε μια πολύτιμη παρακαταθήκη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ: αποτύπωνε μια μεθοδολογία σχεδιασμού που κατέληξε στην εκπόνηση της Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής το 2018. Θα περιμέναμε ότι η σημερινή κυβέρνηση θα συνέχιζε σε αυτόν το δρόμο. Δυστυχώς, όπως φάνηκε ειδικά στην περίπτωση του Ταμείου Ανάκαμψης, προχώρησε δίχως διάλογο, δίχως περιφερειακούς στόχους, δίχως σχέδιο για τη συνολική επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας.

Οι ευκαιρίες δεν δίνονται πολλές φορές. Δεν επιτρέπεται να σπαταληθεί μια ιστορική δυνατότητα της χώρας λόγω κυβερνητικών επιλογών ή αδρανειών. Ακόμα χειρότερα, δεν επιτρέπεται η επιστροφή σε έναν φαύλο κύκλο ανισότητας και κακοδιαχείρισης από τον οποίο βγήκαμε με μεγάλες θυσίες. Οφείλουμε να κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα αξιοποίησης του Ταμείου Ανάκαμψης χρησιμοποιώντας το ως εφαλτήριο για δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη που θα εμπνέει και θα συνδέεται με τις ζωντανές παραγωγικές και κοινωνικές δυνάμεις του τόπου μας. Η νέα αρχή απαιτεί φιλόδοξους στόχους και συγκεκριμένο σχέδιο για την επόμενη, αλλά και τη μεθεπόμενη, μέρα.