Παρέμβαση στη Βουλή του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Πάνου Σκουρλέτη

Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Πάνος Σκουρλέτης, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του εργασιακού νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής, έκανε την εξής παρέμβαση, επί της ένστασης αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ:

Άκουσα τον εκπρόσωπο της ΝΔ να λέει ότι η σημερινή συζήτηση γίνεται στο πλαίσιο ενός κοινοβουλευτικού εθίμου. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει πιο άστοχη παρατήρηση από αυτή, ιδιαίτερα όταν έχει κανείς γνώση των παρατηρήσεων που έχουν υπάρξει για το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής και από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Νομίζω ότι σας τα είπαν πάρα πολύ καθαρά. Δεν πρόκειται περί αυτού. Πρόκειται για διατάξεις, οι οποίες περιλαμβάνονται σε αυτό το σχέδιο νόμου, οι οποίες είναι κατάφωρα αντισυνταγματικές.

Νομίζω, κύριοι της ΝΔ, ότι δεν μπορείτε να προσεγγίζετε το Σύνταγμα και το συνταγματικό πλαίσιο με βάση τη συγκυριακή πλειοψηφία. Το Σύνταγμα, μέσα από τις διατάξεις του, αποτυπώνει συσχετισμούς, αντιλήψεις, κοινωνικούς αγώνες. Δεν μπορεί, κάθε φορά, να το αντιμετωπίζουμε στη βάση μίας πλειοψηφίας όπως τον οποιονδήποτε νόμο.

Με τις συγκεκριμένες διατάξεις έρχεστε και παρεμβαίνετε στον πυρήνα των συνδικαλιστικών ελευθεριών που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα. Ναι ή όχι; Όταν εισαγάγετε την έννοια της προληπτικής απαγόρευσης απεργίας, τι σημαίνει αυτό; Τι είναι; Όταν για πρώτη φορά, απέναντι στη συνταγματικά κατοχυρωμένη έννοια της Συλλογικής Σύμβασης και διαπραγμάτευσης, εισαγάγετε την ατομική σύμβαση, είναι ή δεν είναι κατάφωρα αντισυνταγματικό; Παρεμβαίνετε στο αυτοδιοίκητο των σωματείων. Από πού κι ως πού; Ποια είναι η αντίληψή σας για τα σωματεία και τους κοινωνικούς αγώνες, για την αυτονομία που πρέπει να τα χαρακτηρίζει; Και καταφεύγετε σε εύκολους όρους. «Εργατοπατέρες» και «κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός». Ποιοι; Εσείς που πάντοτε υποστηρίξατε, μέσα από τις πρακτικές σας -και οι δικές σας δυνάμεις στο συνδικαλισμό- ακριβώς αυτή την πρακτική! Μόνο μετά το ‘74 είχαμε σκιρτήματα αυτόνομων κοινωνικών διεργασιών και συνδικαλιστικών πρακτικών. Ναι ή όχι;

Καταργείτε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, όταν η προστασία της εργασίας είναι από τα πρώτα καθήκοντα που επιβάλλει το Σύνταγμα στην Πολιτεία. Πως θα υπάρξει η προστασία εκ μέρους του κράτους, του υπουργείου, στο χώρο της εργασίας χωρίς όπλα, χωρίς βραχίονες; Μέσα από τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης, διορισμένης με το γνωστό τρόπο, Αρχής;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Γνωρίζετε ότι η χώρα μας έχει υπογράψει Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας που προβλέπουν την ύπαρξη, τη λειτουργία, την αναβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας. Μιας Επιθεώρησης Εργασίας που, βεβαίως, την βάλατε στο «ψυγείο». Το είχατε κάνει και πριν το ’15, φροντίσατε να το κάνετε και όλο το προηγούμενο διάστημα. Καταρχάς καταργώντας την ως Ειδική Γραμματεία και τώρα με το πολύ ευφάνταστο σενάριο της ανεξαρτητοποίησής της.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χθες, η ελληνική κοινωνία είδε ξανά να προβάλλονται μπροστά της εικόνες από το παρελθόν. Μέσα από αυτή την υπόθεση του συνεδρίου για την υπογονιμότητα, είδαμε ξανά αναχρονιστικά στερεότυπα και σκοταδιστικές αντιλήψεις. Είδαμε να αναπαράγονται πρότυπα, τα οποία θέλουν τη γυναίκα σε συγκεκριμένους ρόλους, θίγοντας το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή της, στις επιλογές της.

Αλλά, προσέξτε! Όλοι όσοι άσκησαν κριτική θα πρέπει να παρακολουθήσουν λίγο τη σημερινή συζήτηση. Γιατί πόσο υποκριτικό είναι να μιλάμε για έναν διαφορετικό ρόλο της γυναίκας και να εισαγάγετε εδώ ρυθμίσεις όπως το «σπαστό» ωράριο, που κάνει «λάστιχο» τη ζωή των εργαζομένων; Για ποιο δικαίωμα μιλάμε, για ποια διάθεση των νέων ζευγαριών να τεκνοποιήσουν, να γονιμοποιήσουν, όταν στη ζωή τους είναι καταδικασμένοι να δουλεύουν 10ωρα με απλήρωτα 2ωρα επί έξι μήνες; Όταν κυριολεκτικά ερχόσαστε να ανατρέψετε μια πολύ μεγάλη κατάκτηση των εργατικών κινημάτων και αγώνων, κατά τους προηγούμενους αιώνες, το 8 ώρες εργασία, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος. Εκεί μας γυρνάνε αυτές οι διατάξεις.

Θέλω να πω από το βήμα της Βουλής, κοιτώντας προς την ελληνική κοινωνία, αλλά και στους συναδέλφους της αντιπολίτευσης: εάν δεν υπήρχε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, το διάστημα της πανδημίας δεν θα ήταν 534 ευρώ αυτά που έπαιρναν οι εργαζόμενοι σε αναστολή, αλλά θα ήταν 450 ευρώ. Αυτό που εσείς συλλήβδην υποτιμάτε και το ισοπεδώνετε, μέσα από μία κριτική που δεν καταλαβαίνει τι σημαίνουν συγκεκριμένες κατακτήσεις σε δεδομένες συνθήκες. Όπως συγκεκριμένη ήταν η επιλογή να αυξηθεί κατά 11% ο κατώτατος μισθός, να καταργηθεί ο υποκατώτατος μισθός.

Θα ήμασταν ακόμα η μοναδική χώρα στην Ευρώπη με μισθούς 2014, μαζί με την Λετονία και την Βουλγαρία, αν δεν υπήρχε ο «συμβιβασμένος» ΣΥΡΙΖΑ, που επανέφερε σε 12 κλάδους τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και 200.000 άνθρωποι είδαν αύξηση των εισοδημάτων τους. Που προστάτεψε με συγκεκριμένες διατάξεις τους εργολαβικά εργαζόμενους. Όσο το επέτρεπαν οι συσχετισμοί, ναι. Δεν ήταν πολλά τα βήματα, αλλά μην τα υποτιμάτε! Και αν πραγματικά, είμαστε σε αυτή τη συζήτηση από την ίδια πλευρά, τότε να δούμε, ο καθένας μέσα από τη διαφορετικότητά του, τη συμβολή του, την ανάγκη δημιουργίας ενός μετώπου, που απέναντι σε αυτόν το νεοφιλελεύθερο, αντικοινωνικό «Αρμαγεδδώνα» θα στήσει ένα ανάχωμα.

Είναι εύκολη η κριτική εκ του ασφαλούς, αλλά γνωρίζετε πολύ καλά και θα μπορούσα να σας φέρω παραδείγματα δεκάδων ρυθμίσεων που υπήρξαν επί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που αναγνωρίστηκαν από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Έχετε ακούσει τη διάταξη για τα ένδικα μέσα για τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση; Πάνω από 25.000 συμβασιούχοι εργαζόμενοι έλυσαν το πρόβλημα της ομηρίας τους με βάση αυτή τη διάταξη. Έχετε ακούσει για την αναδρομική παροχή των Μέσων Ατομικής Προστασίας στους συμβασιούχους στην καθαριότητα, που δεν τους τα έδινε ο κ. Βρούτσης; Τους τα δώσαμε εμείς. Μη τα υποτιμάτε αυτά, μιλώντας συλλήβδην για μνημονιακές κυβερνήσεις. Έχουμε συνείδηση των ορίων, των προσπαθειών μας, της ήττας μας, των επιτυχιών μας, αλλά γνωρίζουμε καλά ποιο είναι το ιστορικό μας καθήκον και σ’ αυτό σας καλούμε να συμπορευτούμε μαζί. Από εκεί και πέρα ο κόσμος κρίνει και παίρνει τις αποφάσεις του.

Σας ευχαριστώ.

.