Σημεία ομιλίας του Τομεάρχη Εξωτερικών της Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιώργου Κατρούγκαλου κατά τη συζήτηση του εργασιακού νομοσχεδίου στην ολομέλεια της Βουλής:


«Στο αντεργατικό και αντικοινωνικό αυτό νομοσχέδιο, οι κκ. Χατζηδάκης και Μητσοτάκης υιοθετούν σχεδόν αυτούσιες τις διατάξεις των δύο κλασικά αντεργατικών νόμων της Θάτσερ, τις Employment Acts του 1980 και του 1982. Και ακριβώς επειδή είναι τόσο ολοφάνερα αντεργατικές οι ρυθμίσεις αυτές, επιδιώκουν να τις συγκαλύψουν εντάσσοντας στο νομοσχέδιο και μιας πληθώρα θετικών ρυθμίσεων, που αποτελούν υποχρέωση χώρας είτε από διεθνείς συμβάσεις είτε από ευρωπαϊκές οδηγίες.

Τι επεδίωξε η αντιμεταρρύθμιση, η αντεπανάσταση Θάτσερ; Να τσακίσει τον συνδικαλισμό, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και για να μπορέσει να προωθήσει ένα ιδιαίτερα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και με στρατηγικό σκοπό να υπονομεύσει τη δύναμη της συλλογικά οργανωμένης εργασίας.

Έχουμε στο μυαλό μας όταν μιλάμε για Θάτσερ ιδίως τη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων. Όμως εκεί δεν χρησιμοποιήθηκε κυρίως αυτό το οπλοστάσιο. Εκεί το δικαίωμα που παραβιάστηκε ήταν το ιερό αστικό δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Η απεργία έσπασε όταν κατασχέθηκε με ιδιαίτερα προβληματικές διαδικασίες το ταμείο αλληλεγγύης των ανθρακωρύχων. Ακόμα ο πιο ηρωικός απεργός δεν μπορεί να συνεχίσει να απεργεί όταν δεν έχει λεφτά για το νοίκι ή γάλα για το παιδί. Αντιθέτως το αντιαπεργιακό οπλοστάσιο χρησιμοποιήθηκε κυρίως εναντίον του ιδιωτικού τομέα όχι του δημοσίου.

Οι θατσερικές ρυθμίσεις που επαναλαμβάνονται αυτούσια στο νεοφιλελεύθερο αυτό νομοσχέδιο, το πιο προωθημένο και από τα πιο ακραία όνειρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου νομοσχέδιο είναι, ενδεικτικά, οι εξής:

Η πρώτη αποτελεί την ποινικοποίηση της ψυχολογικής βίας: Στις employment acts θεωρείται ότι ισχύει αποδεδειγμένη και αυτοδίκαιη ψυχολογική βία όταν υπάρχει συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από ένα χώρο απεργίας, στην οποία συμμετέχουν πάνω από έξι εργαζόμενοι. Ο έβδομος ασκεί ψυχολογική βία που ασκεί το συνδικάτο σ’ αυτούς που -υποτίθεται- ότι θέλουν να εργαστούν. Εδώ, ο κ. Χατζηδάκης ευθέως υιοθέτησε την εκδοχή του δικαιώματος στην εργασία, όχι όπως το θέλει το Σύνταγμα -δικαίωμα να έχει κάνεις δουλειά- αλλά ως δικαίωμα εναντίον της απεργίας.

Δεύτερη αντιμεταρρύθμιση: Και η Θάτσερ, όπως οι κ.κ. Μητσοτάκης και Χατζηδάκης, προέβλεψαν ι ότι το σωματείο, σε αυτές τις περιπτώσεις, υπέχει αστική ευθύνη απέναντι στο αφεντικό».

Τρίτη αντιμεταρρύθμιση: Απαγόρευσε η Θάτσερ κάθε δευτεροβάθμια απεργία, κάθε απεργία αλληλεγγύης ή απεργία που μπορεί να κηρύξει ένα σωματείο εθνικής εμβέλειας σ’ έναν χώρο εργασίας που δεν υπάρχει συνδικάτο. Αυτή τη διάταξη την αξιοποίησε στρατηγικά ο Μέρντοχ, για να διαλύσει τη συλλογική εκπροσώπηση στον χώρο του Τύπου.

Θα μπορούσα να συνεχίσω. Είναι, όμως, σαφές ότι αποτελεί αντιγραφή ακραίων νεοφιλελεύθερων ρυθμίσεων το νομοσχέδιο αυτό σε μια φάση που η ροή της ιστορίας κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Στην ίδια τη «Μέκκα του καπιταλισμού», όπου ο Ρέιγκαν μαζί με τη Θάτσερ ολοκλήρωσαν τη νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση, τώρα, ο Πρόεδρος Μπάιντεν στρέφεται σε διαφορετική κατεύθυνση, από τη φορολογία των πολυεθνικών, τον ελάχιστο παγκόσμιο φόρο, μέχρι σε άλλα μέτρα, τα οποία προφανώς η Νέα Δημοκρατία δεν θέλει να τα ακολουθήσει, γιατί το ιδεολογικό της πρότυπο εξακολουθεί να παραμένει, τουλάχιστον στη νεοφιλελεύθερη πτέρυγα της, η Θάτσερ και ο Ρέιγκαν, σε ευθεία αντίθεση με το ιδεολογικό στίγμα του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας.

Η στρατηγική στόχευση της Νέας Δημοκρατίας είναι ανάλογη, αν και όχι εντελώς ίδια με αυτήν της Θάτσερ. Η Θάτσερ ήθελε να διαλύσει ένα πολύ οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε. Το 80% των εργαζομένων καλύπτονταν συνδικαλιστικά όταν ήρθε η Θάτσερ στην εξουσία και άρα, καλυπτόταν και από τις αντίστοιχες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ενώ τώρα, το ποσοστό είναι κάτω από 20%.

Η Νέα Δημοκρατία δεν βρίσκει παρόμοιο κίνημα στην Ελλάδα, γιατί με τις σημαντικές ευθύνες της ηγεσίας της ΓΣΕΕ σε πολύ μεγάλο βαθμό δεν έχουν αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση που τους ταιριάζει. Η Νέα Δημοκρατία στρατηγικά προσπαθεί να εμποδίσει την αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος, με τις διατάξεις αυτές τις οποίες φέρνει. Γιατί θα αποτύχει όμως; Δύο βασικές διαφορές έχουμε με τη θατσερική Μεγάλη Βρετανία. Η πρώτη είναι ότι εμείς έχουμε τυπικό Σύνταγμα και διατάξεις που κατοχυρώνουν και το δικαίωμα στην απεργία και το δικαίωμα της συλλογικής εκπροσώπησης σε όλα τα επίπεδα του.

Υπάρχει, όμως, μια δεύτερη -και σημαντικότερη διαφορά. Οι νέοι εργατικοί, αυτός ο λεγόμενος «τρίτος δρόμος» Μπλερ, Σρέντερ, Σημίτη διατήρησαν τις αντεργατικές και αντι-συνδικαλιστικές αυτές ρυθμίσεις. Γι’ αυτό η Θάτσερ, όχι αστειευόμενη, είχε πει ότι το μεγαλύτερο επίτευγμά της ήταν ο Τόνι Μπλερ.

Εμείς αυτές τις διατάξεις θα τις καταργήσουμε. Και όταν μιλάω και χρησιμοποιώ αυτό το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο δεν εννοώ μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και η ελάχιστη προγραμματική βάση που θα έχει η επόμενη προοδευτική κυβέρνηση θα είναι ακριβώς η κατάργηση αυτών των απαράδεκτων αντεργατικών αντεπαναστατικών διατάξεων. Προσφέρατε, έτσι, μία υπηρεσία.»