Παρέμβαση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Πάνου Σκουρλέτη

Παρέμβαση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Πάνου Σκουρλέτη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του εργασιακού νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής:

Καθώς ολοκληρώνεται η συζήτηση θέλω να κάνω μια επισήμανση, αναφερόμενος στον κ. Χατζηδάκη, τον κ. υπουργό. «Να’ χε χρώμα η μοναξιά» κ. υπουργέ. Μου κάνει πραγματικά εντύπωση, πως ένα νομοσχέδιο το οποίο εσείς το χαρακτηρίζετε ως κορυφαία μεταρρύθμιση, δεν το υποστήριξαν άλλα κυβερνητικά στελέχη, κεντρικά. Είναι, πραγματικά, από τις σπάνιες περιπτώσεις που απουσιάζουν «βαριά» ονόματα της κυβέρνησης από την υπεράσπιση αυτής της «κορυφαίας» μεταρρύθμισης. Αντιμεταρρύθμισης στην ουσία.

Φαντάζομαι ότι ίσως να σχετίζεται με ό,τι κι εσείς έχετε συνειδητοποιήσει -και ίσως θα θέλατε να περάσετε πολύ πιο χαμηλά τη συζήτηση αυτή- την λαϊκή κατακραυγή. Αυτή που επιβεβαιώνεται έξω, αυτή τη στιγμή, με τους χιλιάδες εργαζόμενους, οι οποίοι διαδηλώνουν απέναντι σε αυτό που πάτε να κάνετε και οι οποίοι θα συνεχίσουν τον αγώνα μέχρις ότου αυτό να μείνει ανενεργό και να καταργηθεί από μια επόμενη κυβέρνηση.

Δεν είναι κ. Τσακλόγλου υπερβολική η ρητορική των δυνάμεων της αντιπολίτευσης και του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Υπερβολικές είναι οι δικές σας αντιμεταρρυθμίσεις, διότι πραγματικά, με όλα αυτά που εισάγετε για πρώτη φορά στο εργατικό δίκαιο, που χτυπάτε τον πυρήνα του, οδηγούμαστε σε ένα διαφορετικό επίπεδο, σε μια διαφορετική, πια, ποιότητα σχέσεων, όπου υποβαθμίζεται ολοταχώς η εργασία. Και μια και κάνατε και την αναφορά στον κ. Πισσαρίδη, στο όνομα των μεταρρυθμίσεων αποσκοπείτε στη μείωση -και το είπατε με άλλα λόγια- του εργατικού κόστους, ως μέσο αύξησης του ανταγωνισμού. Αυτό το οποίο έχει παταγωδώς διαψευστεί συνολικά. Στην Ευρώπη κυρίως, δεν υπάρχει. Γιατί την Ελλάδα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έστω και ως πιο αδύναμη οικονομία, πρέπει κανείς να τη συγκρίνει με τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Πουθενά, λοιπόν, δεν επιβεβαιώθηκε αυτό το οποίο εισηγείστε αυτή τη στιγμή.

Αντίθετα, έχουμε τη δική μας πρόσφατη εμπειρία, με την μνημονιακή πολιτική, την ακραία πολιτική λιτότητας, το σχέδιο εσωτερικής υποτίμησης, που οδήγησαν σε μία αποεπένδυση και σε μείωση των θέσεων εργασίας. Δεν οδήγησαν σε αύξηση του ανταγωνισμού, άρα γιατί τέτοια εμμονή; Πρόκειται για έναν νεοφιλελεύθερο δογματισμό, αραχνιασμένο, μουχλιασμένο, ξεπερασμένο,  ο οποίος γίνεται ακόμη πιο έντονα απαρχαιωμένος με βάση τα συμπεράσματα από την πανδημία.

Διότι αν μας θύμισε κάτι η πανδημία, είναι η αξία της οργανωμένης παρέμβασης του κράτους και του δημοσίου για να βγούμε, γιατί αυτό απαιτείται σήμερα, για να βγούμε από την βαθιά οικονομική κρίση, όχι μόνο στην Ελλάδα. Και βλέπετε ότι κάτω από την πίεση της πραγματικότητας, αναγκάστηκαν οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι «να βάλουν νερό στο κρασί τους». Τι άλλο είναι το Ταμείο Ανάκαμψης; Η πρακτική της αμοιβαιοποίησης του χρέους; «Σηκώνονται οι τρίχες» του Σόιμπλε και των νεοφιλελεύθερων! Γιατί το κάνουν, άλλαξαν; Όχι, θέλουν να κλείσουν αυτή την παρένθεση, αλλά δρουν κάτω από την πίεση της πραγματικότητας, που έρχεται να μας θυμίσει ότι χρειάζονται και δημόσιες επενδύσεις και σχέδιο και ότι η αυτορρύθμιση της αγοράς δεν φτάνει.