Η κριτική των δικαστικών αποφάσεων από τους νομικούς, αλλά και από τους πολίτες, δεν είναι απλώς εκδήλωση της ελευθερίας της έκφρασης. Είναι στοιχείο της Δημοκρατίας, την ομαλή λειτουργία της οποίας οφείλει να εξυπηρετεί και η απονομή της δικαιοσύνης που για τον λόγο αυτό βρίσκεται κάτω από τον σταθερό έλεγχο του κοινωνικού συνόλου. Έλεγχο που αφορά τόσο το περιεχόμενο των δικαστικών αποφάσεων και το κατά πόσο αυτές εξασφαλίζουν τον σεβασμό του Συντάγματος και των νόμων, έλεγχο που επίσης ανάγεται σε τυχόν υπέρβαση των ορίων του δικαιοδοτικού έργου.

Η Νέα Δημοκρατία,στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να συγκάλυψει τις εγκληματικές επιλογές της κυβέρνησης ως προς τη διαχείριση των αρχαιοτήτων στο σταθμό του πολύπαθου μετρό στη Βενιζέλου, επιχειρεί να στρεβλώσει τις δηλώσεις του τ. βουλευτή Τριαντάφυλλου Μηταφίδη. Διότι και μετά την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ έγινε φανερό, ότι το δικαστήριο δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποφανθεί για την τύχη του μνημειακού συγκροτήματος, αλλά ότι η κυβέρνηση θα αποφασίσει αν θα ακολουθήσει τις προτάσεις της διεθνούς αρχαιολογικής κοινότητας ή θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται σαν τον Ηρόστρατο, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα λίγων και οικονομικά ισχυρών.

Αποτελεί, το λιγότερο, θράσος η Νέα Δημοκρατία να χαρακτηρίζει «επικίνδυνες για την Δημοκρατία» τις απόψεις του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, που είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για την αντιδικτατορική του δράση την περίοδο της χούντας, όταν κορυφαίος υπουργός της είναι ο κ. Βορίδης, ο “τσεκουροφόρος”, εκλεκτός του δικτάτορα Παπαδόπουλου γραμματέας νεολαίας της ΕΠΕΝ.