ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους Υπουργούς

Υποδομών και Μεταφορών
Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Θέμα: «ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΑμεΑ ΣΤΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ»

Με το ν. 3891/2010 (ΦΕΚ A’188) για την «Αναδιάρθρωση, εξυγίανση και ανάπτυξη του ομίλου ΟΣΕ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και άλλες διατάξεις για το σιδηροδρομικό τομέα» επιχειρήθηκε η συστηματοποίηση της σκόρπιας νομοθεσίας περί του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος, βεβαίως εντός της μνημονιακής καταιγίδας, όπου προτεραιότητα είχαν τα οικονομικά μεγέθη και η περιστολή της σπατάλης οικονομικών πόρων των προηγηθέντων δεκαετιών.

Συνεπές επακόλουθο, η απουσία οιασδήποτε πρόνοιας για την κοινωνική διάσταση των μαζικών μεταφορών, για να μην αναφερθούμε εδώ στον διατηρούμενο, έντονα ταξικό χαρακτήρα των επιβατηγών σιδηροδρομικών μεταφορών, καθώς για το ελληνικό κράτος ήταν ο περιφρονητικά παραμελημένος κλάδος μεταφορών, ίσως γιατί ήταν πολύ μαζικός για την ανέκαθεν ελιτίστικη καθεστηκυία πολιτική τάξη, που εν τέλει δεν άντεξε, ξεπούλησε ιδιωτικοποιώντας το μόνο επικερδές της σκέλος, το σιδηροδρομικό έργο (ΤΡΕΝΟΣΕ).

Παρόλο που τουλάχιστον στην έκθεση πεπραγμένων του έτους 20071 (σελίδα 16), υπό το στοιχείο 6.4.1.1. με τίτλο «Στόχοι εμπορικοτιμολογιακής πολιτικής», ο τότε Οργανισμός μπορούσε και καυχώταν ότι «Η εμπορικοτιμολογιακή πολιτική του Οργανισμού συνέχισε και για το 2007 με τους γενικότερους στόχους (μεταξύ άλλων) … τη διατήρηση του κοινωνικού προφίλ του Οργανισμού με ιδιαίτερη ευαισθησία στα άτομα με αναπηρίες», οι ΑμεΑ υπάρχουν για τον ΟΣΕ ως επί το πλείστον ως οικονομικές μονάδες, για να τους αποδίδεται κάποια έκπτωση, με την οποία εξαντλείται και η ανωτέρω «ιδιαίτερη ευαισθησία» του.

Εν προκειμένω: Στην Πιερία κατασκευάστηκε το 2007 ένας υποτιθέμενα σύγχρονος και υποδειγματικός σιδηροδρομικός σταθμός, αυτός του Λιτοχώρου, χωρίς καμία πρόβλεψη για την εξυπηρέτηση ΑμεΑ, προφανώς και αυτών που εμποδίζονται κινητικά. Δηλαδή, δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για την πρόσβαση ΑμεΑ από το Λιτόχωρο προς την αποβάθρα, μηδέ από το σταματημένο σιδηροδρομικό συρμό προς την αποβάθρα και το Λιτόχωρο. Απλά και ξεκάθαρα: όποιο άτομο με κινητικές δυσκολίες και προβλήματα θελήσει να έρθει πχ από την Αθήνα στο Λιτόχωρο, απλώς δεν μπορεί, καθώς υπάρχουν μόνον σκαλοπάτια από την αποβάθρα προς την έξοδο. Βέβαια, η ντροπή αυτή συμπαρασύρει κάθε άτομο που υποφέρει από περιορισμένη κινητικότητα, όπως οι ηλικιωμένοι, και όχι μόνον τα ΑμεΑ. Μάλιστα, παραμένει ανεξήγητο, πώς -στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή- προβλέφθηκε ασανσέρ στους σταθμούς των Νέων Πόρων, της Λεπτοκαρυάς, της Κατερίνης, ενώ σύντομα θα διαθέτει ασανσέρ και ο νέος σιδηροδρομικός σταθμός Παντελεήμονα, αλλά όχι ο σταθμός Λιτοχώρου.

Επειδή δυστυχώς η προχειρότητα των έργων διηνεκώς αποδεικνύει την ενασχόληση με έργα υποδομών μόνον όταν υπάρχει καλό περιθώριο κέρδους, και μόνο υπό το πρόσχημα της εξυπηρέτησης κοινωνικών αναγκών.

Επειδή δεν φαίνεται να είναι τεχνικώς δύσκολο να προστεθεί κάποιος υπαίθριος ανελκυστήρας στο σιδηροδρομικό σταθμό Λιτοχώρου.

Με βάση τα ανωτέρω ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1. Έχει φθάσει ποτέ στα γραφεία σας κάποια διαμαρτυρία για την άνω περιγραφείσα, προκλητική έλλειψη ανελκυστήρα εξυπηρέτησης των επιβατών της αποβάθρας στο σιδηροδρομικό σταθμό Λιτοχώρου;

2. Έχετε μήπως ήδη ασχοληθεί με την επίλυση του προβλήματος; Αν όχι, προτίθεστε να εγκαταστήσετε με ταχύτατες διαδικασίες ανελκυστήρα ΑμεΑ;

3. Μπορείτε να εντοπίσετε τη θεσμική έλλειψη που επέτρεψε λειψή την ανέγερση του σιδηροδρομικού σταθμό Λιτοχώρου;

4. Προτίθεστε και πότε να εφαρμόσετε την υπ αρίθμ. ΥΠΕΝ/ΔΕΣΕΔΠ/65826/699/2020 (ΦΕΚ 2998/Β/20-7-2020) σχετική Υπουργική Απόφαση όσον αφορά το σιδηροδρομικό σταθμό Λιτοχώρου;

H ερωτώσα Βουλεύτρια
Σκούφα Ελισσάβετ (Μπέττυ)