Μήνυμα Γ. Πούλου για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Εμπορίας των Ανθρώπων

Πόσο κοστίζει ένας άνθρωπος ως «εμπόρευμα»;

Η εμπορία ανθρώπων είναι η τρίτη, μετά τα ναρκωτικά και τα όπλα, επικερδής επιχείρηση που ο τζίρος της ανέρχεται σε περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια ευρώ παγκοσμίως!

Το κόστος της όμως για τον ανθρώπινο πολιτισμό και την κοινωνία είναι ανυπολόγιστο.

Η 30η Ιουλίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Εμπορίας των Ανθρώπων από τον Ο.Η.Ε..

Στον 21ο αιώνα και λόγω των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών, το φαινόμενο είναι σε έξαρση και υπάρχει επείγουσα ανάγκη πρόληψης και αποτελεσματικής καταπολέμησής του.

Πρόκειται για ένα από τα πιο σκληρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας!

Όσο υπάρχουν ευάλωτοι πληθυσμοί, όσο αυξάνεται η φτώχεια, οι ανισότητες και τα προσφυγικά-μεταναστευτικά κύματα τόσο περισσότερο θα υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους θα εξαρτάται από εμπόρους, διακινητές και δίκτυα εκμετάλλευσης.

Η Πολιτεία οφείλει να εφαρμόσει πολιτικές πρόληψης και να παρέχει ασφάλεια και προστασία στα θύματα ώστε να μιλούν και να βγαίνουν στο φως!

Μήνυμα Σωκράτη Βαρδάκη για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Εμπορίας Ανθρώπων

Από το 2013, η 30η Ιουλίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Εμπορίας Ανθρώπων, ενός από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Το πρόσφατο, φρικιαστικό περιστατικό της Ηλιούπολης, είναι ένα από τα εκατοντάδες που συμβαίνουν γύρω μας. Είναι χαρακτηριστικά αυτά τα εγκλήματα, καθώς σε όλα ασκείται ο έλεγχος, μέσω απειλών, βίας και εξαναγκασμού, με σκοπό το κέρδος.

Σεξουαλική εκμετάλλευση, εργασιακή σκλαβιά (κυρίως στον αγροτικό τομέα) και αναγκαστική επαιτεία είναι οι τρεις μορφές εμπορίας ανθρώπων που απαντώνται συχνότερα στην Ελλάδα.

Κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει τον πιθανό αριθμό των θυμάτων. Τα τελευταία χρόνια, με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών, μεγαλώνουν αριθμητικά οι ευάλωτες ομάδες που μπορούν να γίνουν θύματα εκμετάλλευσης.

Η εμπορία ανθρώπων αποτελεί πλέον μείζον κοινωνικό θέμα, που απαιτεί την επανεξέταση των πολιτικών αντιμετώπισής του από την Πολιτεία και την εγρήγορση από τους πολίτες, ώστε να καταγγέλλονται αυτά τα περιστατικά όταν γίνονται αντιληπτά.

Το τελευταίο διάστημα, με τη δημόσια καταγγελία περιστατικών βίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης και την εξάπλωση του δυναμικού κινήματος #metoo, βλέπουμε μια μεταστροφή της κοινωνίας ως προς τη στάση της, ιδίως σε περιστατικά σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

Η κοινωνία αντιδρά, οι άνθρωποι μιλούν, αρχίζουν και πραγματώνουν την έννοια της αλληλεγγύης, όπως στην περίπτωση της σερβιτόρας που έσωσε την 18χρονη στην Ηλιούπολη.

Ωστόσο, σε περιπτώσεις εργασιακής σκλαβιάς στον αγροτικό τομέα ή σε περιπτώσεις αναγκαστικής επαιτείας, δεν είδαμε τα ίδια αντανακλαστικά.

Η αλλαγή νοοτροπίας, η έννοια της συνευθύνης και της αλληλεγγύης, για να γίνουν συνείδηση του καθενός, θέλουν δουλειά και την κατάλληλη ενημέρωση και εκπαίδευση.