02/09/2021

Δ. Αυγέρη: «Πάμε στοίχημα» η σύνταξη για τη νέα γενιά - βίντεο

Ομιλία της Αναπλ. Τομεάρχη Υγείας και Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στην Ολομέλεια της Βουλής επί του νομοσχεδίου ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Η πατρίδα μας αποχαιρετά ένα μεγάλο Έλληνα. Ο κόσμος όλος έναν οικουμενικό άνθρωπο.
Ο Μίκης Θεοδωράκης περνά στην αιωνιότητα, αλλά το έργο του είναι τόσο μεγάλο, τόσο πλούσιο, που είναι ικανό και αρκετό για να θρέψει και τις δικές μας, και τις επόμενες και τις μεθεπόμενες και τις αμέσως επόμενες γενιές.
Μιας και σήμερα μιλούμε για αυτό το νομοσχέδιο για τη νέα γενιά.
Υπό αυτό το βάρος και με αυτήν την συγκίνηση καλούμαστε σήμερα να μιλήσουμε, να τοποθετηθούμε και να ψηφίσουμε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ειδικά από αυτό εδώ το βήμα έχω μιλήσει αρκετές φορές για την αντιστροφή των όρων, με την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη ορίζει το πλαίσιο και το περιεχόμενο του δημόσιου λόγου, προκειμένου να εφαρμόσει με φανατισμό τις παρωχημένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της.

Μια τέτοια πρακτική είδαμε στην πρώτη, για παράδειγμα, περίοδο της διακυβέρνησης της ΝΔ, όταν στην εξεταστική επιτροπή για τη Novartis οι κατηγορούμενοι εμφανίστηκαν ως κατήγοροι.
Οι όροι αντιστράφηκαν και στους τίτλους κρίσιμων νομοσχεδίων που πέρασαν από την ολομέλεια: όπως για παράδειγμα τη δήθεν «αναβάθμιση» του σχολείου, τη «δήθεν» προστασία του περιβάλλοντος ή τη δήθεν «προστασία» της εργασίας.

Αντιστρέφονται και οι όροι και στην πανδημία με τις απολύσεις σήμερα και τις αναστολές εργασίας γιατρών και νοσηλευτών, αυτούς που το πρωθυπουργικό ζεύγος μερικούς μήνες πριν τους τους χειροκροτούσε και τους αποκαλούσε ήρωες

Αντιστρέφονται οι όροι και στο φυσικό περιβάλλον, με τον πρωθυπουργό να μιλά για τα δέντρα που ο ίδιος θεωρεί ως σωστά, αφήνοντας τα λάθος δέντρα να καούν.

Τι κι αν έχει μεσολαβήσει η μεγαλύτερη φυσική καταστροφή των τελευταίων ετών στη χώρα.
Τι κι αν η πανδημία δεν υποχωρεί.
Τι κι αν έχουμε περισσότερους από 13.500 εξαιτίας του ιού του Covid-19.
Τι κι αν έχει διαλυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας και η πρωτοβάθμια φροντίδα;

Η επιτελική ΝΔ –αυτό το «άλλο» κόμμα που λέει και ευαγγελίζεται ο κύριος Μητσοτάκης ότι έχει φτιάξει– έρχεται σήμερα εδώ να υποστηρίξει μια υποτιθέμενη «ασφαλιστική μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά».
Μιλάει, λοιπόν, η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη για «νέα γενιά» και υπόσχεται στους νέους ότι θα πάρουν κάποτε σύνταξη.
Τολμά να υπόσχεται καλύτερες συντάξεις στους ίδιους νέους που τους ξυλοφόρτωνε και τους φόρτωσε τις ευθύνες για τη διασπορά της πανδημίας.

Τολμά να υπόσχεται καλύτερες συντάξεις στους ίδιους νέους που τους πέταξε τεχνηέντως εκτός πανεπιστημίων, λέγοντας ότι τους «απεγκλώβισε» από τα πανεπιστήμια. Προγράφοντας το μέλλον τους ως φτηνό, εργατικό δυναμικό.

Επομένως, για τί καλύτερες συντάξεις μιλάτε κυρίες και κύριοι της ΝΔ, κύριε Μητσοτάκη;
Χάνουν πια οι λέξεις και τα τελευταία νοήματα που τους έχουν απομείνει.
Βέβαια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει μια αλήθεια σε όλο αυτό και πολλοί τρόποι με τους οποίους η κυβέρνηση κρύβει την αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση σας εφαρμόζει ένα οργανωμένο σχέδιο μεταφοράς πλούτου: από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, από τις μικρές επιχειρήσεις στους μεγάλους ομίλους, από το κοινωνικό κράτος στην αγορά, από τη μισθωτή εργασία στο μεγάλο κεφάλαιο. Τελικά, από τους πολλούς στους λίγους.
Συσσώρευση κεφαλαίου σε λίγους και συνεννοημένους.

Η νέα γενιά μπορεί επομένως μονάχα να ελπίζει ότι –κάποια στιγμή σε ένα άγνωστο μέλλον– ο συσσωρευμένος αυτός πλούτος θα διοχετευτεί από πάνω προς τα κάτω.
Αυτό που δεν λένε στη νέα γενιά είναι ότι η όποια μικρή ελπίδα να πάρει κάτι θα γίνει λίγο- πολύ με όρους:
«πάμε στοίχημα».

Κι εδώ αρχίζουν τα νεοδημοκρατικά μυστικά και νεοδημοκρατικά ψέματα.

Έρχεται η κυβέρνηση της ΝΔ και τα φερέφωνά της και διαλαλούν ότι το διανεμητικό σύστημα δεν είναι αλληλέγγυο, γιατί οδηγεί σε χαμηλές συντάξεις.

Πώς οδηγεί σε χαμηλές συντάξεις;

Οδηγεί σε χαμηλές συντάξεις, γιατί στηρίζεται μόνο στις εισφορές, οι συνολικές εισφορές μειώνονται κάθε χρόνο, άρα οι συντάξεις θα βγαίνουν μικρότερες.

Και δεν γίνεται, δεν μπορεί να καλύπτονται τα διψήφια ετήσια ελλείμματα από τη φορολογία.

Άρα, επειδή το ασφαλιστικό δεν βγαίνει και καλά από τους μισθούς, επείγει η εισαγωγή ενός κεφαλαιοποιητικού συστήματος (κατ’ αρχάς στις επικουρικές, αλλά έρχεται και στις κύριες).

Τι μας λένε, δηλαδή, οι λομπίστες του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, οι οποίοι ντιλάρουν μέσα σ’ αυτήν εδώ την αίθουσα;

Μας λένε κατ’ αρχάς ότι το ασφαλιστικό δεν είναι βιώσιμο, παρόλο που η κυβέρνηση πριν μήνες διατεινόταν ότι έχει διασφαλίσει τη βιωσιμότητά του για δεκαετίες.

Ενώ, την ίδια ώρα, με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις τα θετικά σενάρια, το λεγόμενο κόστος μετάβασης θα ξεπεράσει τα 56 δισ. ευρώ σε βάθος χρόνου. «Κόστος μετάβασης» είναι ένας εύσχημος τρόπος να πεις «μνημόνιο», τη λέξη μνημόνιο, στις μέρες μας.

Και νάσου, μ’ αυτόν τον τρόπο θα έρθει και η ανάπτυξη.

Γιατί, με το νέο σύστημα των ατομικών λογαριασμών θα γίνουν αποταμιεύσεις κι απ’ αυτές θα γίνουν οι επενδύσεις.

Δηλαδή, η ισχυρή ανάπτυξη που υποσχόταν ο κ. Μητσοτάκης δεν θα έρθει από τις επενδύσεις των μεγάλων, αλλά από τους ατομικούς κουμπαράδες των μικρών, των οποίων η ζωή γίνεται ένα αδιαπέραστο και δυσβάστακτο «σκάσε και δούλευε».

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα μας πει η δεξιά του κυρίου Μητσοτάκη ότι εμείς στην αριστερά δεν γνωρίζουμε πώς λειτουργούν οι αγορές.
Στη δεξιά, προφανώς, δεν έχουν ιδέα από κοινωνία.

Εξ ου και η προσπάθεια να εκλογικευτεί αυτή η αντικοινωνική και ανιστόρητη υφαρπαγή δημόσιου πλούτου και συρρίκνωση δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Πώς; Με το να επιστρατεύονται διάφορες εκδοχές του ίδιου ατομικιστικού αφηγήματος.

Κάπως έτσι δημιουργείται μια δυστοπία όπου το νεοφιλελεύθερο κράτος σου λέει:

Υγεία, Παιδεία; Μέχρι εδώ μπορώ. Για περισσότερα στους ιδιώτες.

Περιβάλλον; Μέχρι εδώ μπορώ. Τα δέντρα δεν είναι τα σωστά, θα φροντίσουν οι ιδιώτες.

Δημόσιος χώρος; Μέχρι έναν μεγάλο περίπατο και πολύ σας είναι. Τα υπόλοιπα θα τα διευθετήσουν οι ιδιώτες.
Ασφάλιση: Μέχρι εδώ μπορώ. Παίξτε στοίχημα αν θέλετε περισσότερα.

Και, βέβαια, το «μέχρι εδώ μπορώ» του επιτελικού κράτους είναι ουσιαστικά «μέχρι εδώ θέλω». Η μεγάλη έγνοια είναι να ξαναγεμίσουν οι ισολογισμοί λίγων και μιλημένων παικτών της αγοράς.

Αυτή τη φορά η νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα προσπαθεί κάπως να καλοπιάσει τα μελλοντικά θύματα του κεφαλαιοποιητικού:

Αλληλεγγύη και φτωχοί; Ή ατομικός τζόγος και πλούσιοι; Έτσι θέτει το ερώτημα.

Χωρίς να πει ότι μπορεί μεν να υπόσχεται κέρδη για όλους, αλλά ως γνωστόν, η μπάνκα δεν χάνει ποτέ.
Αυτή είναι η ηθική συγκρότηση της κυβέρνησης άλλου ενός Μητσοτάκη.

Ας αναλογιστεί ο κόσμος τι του είπαν στις φωτιές.

Αυτοί που σκέφτονται και λένε έτσι, έρχονται να εγγυηθούν υψηλές συντάξεις με τις αποδόσεις των αγορών και την εγγύηση ενός κράτους που οι αγορές ελέγχουν.

Σ’ αυτούς τους δύο, δυστυχώς, ο λαός ως τρίτος δεν μοιάζει να χωρεί.

Έχει μεσολαβήσει η εμπειρία των μνημονίων και είδαμε ποιος τελικά πλήρωσε τα σπασμένα του τζόγου των συστημικών τραπεζών.

Ας μην φορτώνετε επομένως στη νέα γενιά και τις επιτελικές ασφαλιστικές.

Κάπου να μπει ένα τέλος στην καμένη γη που αφήνει πίσω το σύστημα που υπηρετεί ο κ. Μητσοτάκης.
Πολύ σύντομα αυτό το τέλος θα το γράψουν οι ίδιοι νέοι, για να πάρουν τις ζωές τους και τα όνειρα τους πίσω, τραγουδώντας, «της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη εσύ δοξαστική».