Σημεία από την ομιλία του Δημήτρη Βίτσα, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στην ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου

«Αναμόρφωση διαδικασιών απελάσεων και επιστροφών πολιτών τρίτων χωρών, προσέλκυση επενδυτών και ψηφιακών νομάδων, ζητήματα αδειών διαμονής και διαδικασιών χορήγησης διεθνούς προστασίας και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου και Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη»

«..Βασικό κριτήριο της πολιτικής είναι η ακριβής ιεράρχηση των ζητημάτων.

Ένα γεγονός διεθνούς εμβέλειας που πιθανά θα μας απασχολήσει για μακρύ χρονικό διάστημα, είναι η αποχώρηση των Αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν και η ίδρυση του χαλιφάτου των Ταλιμπάν.

Αυτό σημαίνει ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, δημιουργείται με κρατική υπόσταση αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ, ένα κράτος με συγκεκριμένη σεχταριστική και θρησκευτική ιδεολογία.

Άλλωστε όλοι ξέρουμε ότι τα τελευταία χρόνια η μεγάλη υπερδύναμη πολεμά με δικά της δημιουργήματα και συνήθως στο τέλος χάνει.

Αντί λοιπόν εμείς και σαν Ελλάδα αλλά πολύ περισσότερο σαν Ευρώπη να μάθουμε τι ακριβώς συμφωνίες έχουν γίνει μεταξύ Αμερικανών και Ταλιμπάν, μετατρέπουμε αμέσως αυτό το ζήτημα σε προσφυγικό.

Ξαφνικά αυτοί που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη χώρα γίνονται αντίπαλοι.

Πρέπει να δούμε αν τελικά ισχύει η συνθήκη της Γενεύης και το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης ή όχι.

Ότι είναι δυσβάσταχτο για μας , θα πρέπει να γίνει βάρος και για άλλες χώρες.

Θα πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή το αίτημα για ισοβαρή καταμερισμό των προσφύγων σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώτος που χειροκρότησε τον κο Μητσοτάκη στη σύγκρουσή του με τον κο Σασόλι ήταν ο Όρμπαν.

Το δεύτερο ζήτημα στην πολιτική είναι η σχέση της πολιτικής αφήγησης με την αλήθεια.

Το 2015 πέρασαν τα σύνορα της Γερμανίας πάνω από 1εκ πρόσφυγες και μετανάστες.

Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πέρασαν τα σύνορα της Αυστρίας.

Αυτό το φαινόμενο συνεχίστηκε μέχρι το Φεβρουάριο του 2016 που έκλεισαν τα σύνορα.

Ποιος τελικά έφερε τους μετανάστες; Ο Τσίπρας ή η Μέρκελ; Ή μήπως οι βομβαρδισμοί δημιούργησαν προσφυγικές ροές;

Αν λοιπόν προσπαθούμε να φτάσουμε στο κοινωνικό συνειδητό και να πούμε ότι κάτι περίεργο έγινε το 2015, τότε χάνουμε την ουσία του θέματος.

Επιπλέον, κάνουν τεράστιο λάθος όσοι πιστεύουν ότι το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι ένα ζήτημα που λύνεται με τα όπλα ή ότι θα λήξει σύντομα.

Είναι σα να λέμε ότι κάποιος που κινδυνεύει αυτός και η οικογένειά του και προσπαθεί να ξεφύγει από τον κίνδυνο , θα κάθεται και θα διαβάζει τις ισχύουσες νομοθεσίες στην Ελλάδα πριν αποφασίσει να μπει ή όχι.

Οι ιδέες ΄΄ασπίδα της Ευρώπης΄΄, ΄΄Ευρώπη φρούριο΄΄ με επαναπροωθήσεις και αποτροπές, δεν πρόκειται να πετύχουν.

Σχετικά με τη λειτουργία των ΜΚΟ ,υπάρχει ένα ολοκληρωμένο νομικό πλαίσιο.

Προς τι λοιπόν χρειάζεται το συγκεκριμένο άρθρο που φέρνει το νέο νομοσχέδιο;

Είναι σαφείς οι τρόποι με τους οποίους συνδράμουν οι ΜΚΟ, με ποιους τρόπους παρεμβαίνει το Λιμενικό κλπ.

Δεν άλλαξε το Λιμενικό ανάμεσα στο 2019 και το 2021.

Αν κάποιοι κάνουν σήμερα επαναπροωθήσεις, είναι αυτοί που πριν δυο χρόνια έκαναν διασώσεις. Η πολιτική επιλογή είναι αυτή που αλλάζει.

Γι’ αυτό το λόγο φτάνουμε και σε καταδικαστικές αποφάσεις από την πλευρά των Ευρωπαϊκών οργανισμών προς τη χώρα μας.

Όταν έχεις όπως ισχυρίζεται το Υπουργείο Μετανάστευσης μικρό αριθμό αιτούντων άσυλο στα νησιά, δεν χτίζεις κλειστές δομές και φυλακές.

Σε λίγες μέρες γίνονται εκλογές στη Γερμανία. Το αποτέλεσμά τους πιθανά θα κρίνει το πλαίσιο της μεταναστευτικής πολιτικής που θα ισχύσει στο λεγόμενο Δουβλίνο 4.

Αν εμείς δεν προετοιμαστούμε γι’ αυτό θα είναι το χειρότερο σενάριο για τις χώρες πρώτης υποδοχής και ιδιαίτερα για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Άρα χρειαζόμαστε ένα πλαίσιο υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών, αλλά και των ντόπιων που παλεύουν για τη ζωή τους..»

.