Η ρηχότητα, η επιφανειακότητα και η προχειρότητα του δήθεν επιτελικού κράτους τεκμηριώνονται μέσα από 3 χαρακτηριστικά παραδείγματα επιλογών του ίδιου του κ. Μητσοτάκη:

1)Ο ορισμός του κ. Μπένου, ενός προσώπου εκτός θεσμικών αρμοδιοτήτων, δείχνει ότι ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δεν εμπιστεύεται ούτε το ανθρώπινο δυναμικό ούτε τις δομές του δήθεν επιτελικού κράτους για τον σχεδιασμό της μακροπρόθεσμης πολιτικής αντιμετώπισης των πυρκαγιών.

2) Ιδού πώς ιδρύονται τα Υπουργεία στην Ελλάδα του 2021, στην Ελλάδα με Κυβέρνηση τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη:

Η σύσταση Υπουργείου Πολιτικής Προστασία και όχι θέσης αναπληρωτή Υπουργού ήταν τελικά αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης μεταξύ του Πρωθυπουργού και του υποψήφιου Υπουργού, όπως η ίδια η Κυβέρνηση μέσω διαρροών μας πληροφόρησε.

3) Ανεξαρτήτων των όσων έχουν ήδη γίνει και τα οποία έχουν εκθέσει ανεπανόρθωτα τον κ. Μητσοτάκη και την Κυβέρνησή του, η επιλογή Αποστολάκη αποτελεί μία κατεξοχήν επιλογή επιχειρησιακής λογικής.

Ελάχιστες μέρες αργότερα η επιλογή Στυλιανίδη κινείται στον αντίποδα και δεν είναι επιχειρησιακής, αλλά θεσμικής λογικής.

Από το ένα άκρο στο άλλο οι επιλογές του κ. Μητσοτάκη μέσα σε λίγες μέρες.

Αυτή είναι η προχειρότητα, αυτή είναι η επιφανειακότητα του δήθεν επιτελικού κράτους του Κ. Μητσοτάκη.

.