Η Ελληνική Βουλή καθιέρωσε το 1998 την 14η Σεπτεμβρίου ως «Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Τον Δεκέμβριο του 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων μαζί με τη γενοκτονία των Ασσυρίων.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ως ιστορικό γεγονός έχει σημαδέψει τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Ήταν το οργανωμένο έγκλημα που έστησε και εκτέλεσε η Τουρκία του Κεμάλ Ατατούρκ για την εξόντωση των Ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου και θεωρείται από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες που έλαβαν χώρα. Εμπνευστές και εκτελεστές ήταν οι εθνικιστές Νεότουρκοι και οι Κεμαλιστές για να γραφτεί μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες της σύγχρονης ιστορίας, με εκατοντάδες χιλιάδες και, κατά πολλούς, άνω του εκατομμυρίου νεκρούς.

Οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία. Τοποθετούν επισήμως το θάνατο των Ελλήνων, όπως και των Αρμενίων και Χριστιανών Ασσυρίων, στο πλαίσιο των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών αναταράξεων. Για τον λόγο αυτό χρηματοδοτούν στο εξωτερικό ενέργειες που αντισταθμίζουν, ελαχιστοποιούν και υποβαθμίζουν αυτές τις γενοκτονίες.

Εμείς όμως, κάθε τέτοια μέρα θυμόμαστε τον ξεριζωμό και την προσφυγιά των αδελφών Ελλήνων και το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως οι πόλεμοι μόνο δεινά προκαλούν. Τιμούμε την παρουσία των Ιώνων στα χώματα της Μικράς Ασίας και την αξιοθαύμαστη παρουσία τους στις τέχνες, τα γράμματα και το επιχειρείν. Δεν ξεχνάμε το διωγμό τους από τα Τουρκικά στρατεύματα, τη δύσκολη εγκατάστασή τους στην Μητέρα Πατρίδα και τον σκληρό τους αγώνα, με μοναδική κληρονομιά τις μνήμες, τις αξίες και τον πολιτισμό τους.
Η Νέα Ιωνία Μαγνησίας αποτέλεσε προσφυγική εστία με την εγκατάσταση των προσφύγων της Μικράς Ασίας, που έδωσαν νέα πνοή στο κοινωνικό – οικονομικό γίγνεσθαι της Ελλάδας, τις τέχνες, τον πολιτισμό, εκφράζοντας ένα προοδευτικό κοινωνικοπολιτικό πνεύμα.

Αυτή η γνώση και μελέτη των συνθηκών που οδήγησαν τότε σε κάποιες από τις πιο μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, γίνεται περισσότερο επίκαιρη από ποτέ στις μέρες μας. Στις αρχές του 21ου αιώνα, γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας έξαρσης της τουρκικής προκλητικότητας με παράλογες και παράνομες διεκδικήσεις. Οι διεθνείς συνθήκες δείχνουν να μην έχουν ιδιαίτερη σημασία και η τουρκική εξωτερική πολιτική. Η απάντησή μας θα πρέπει να είναι συντονισμένη και τα βήματά μας στην ευρωπαϊκή και διεθνή διπλωματική σκηνή μεθοδικά, χωρίς αισθήματα ρεβανσισμού και μισαλλοδοξίας. Η Ελλάδα, πυλώνας δημοκρατίας και σταθερότητας στην περιοχή πρέπει να διατρανώσει την αδιασάλευτη στάση της πως δε διεκδικεί αλλά ταυτόχρονα δεν παραχωρεί δικαιώματα και ελληνικό χώρο.

Με ιδιαίτερη συγκίνηση για το τεράστιο ιστορικό βάρος που συγκεντρώνει αυτή η μέρα, με αναλλοίωτα τα διδάγματα του παρελθόντος, ο ελληνικός λαός οφείλει να πορεύεται στο μέλλον με σύμπνοια, παλεύοντας για τα δίκαιά του και να αγωνίζεται ενάντια σε κάθε μορφή κρίσης, αυταρχισμού, πολέμου και ξεριζωμού.