Δήλωση του Αλ. Μεϊκόπουλου για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος

77 χρόνια πριν, στις 27 Ιανουαρίου 1945, ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει τα στρατόπεδα του Άουσβιτς - Μπιρκενάου αποκαλύπτοντας τη φρίκη ενός από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα της παγκόσμιας ιστορίας που άλλαξε για πάντα τον κόσμο.

6.000.000 άνθρωποι, θύματα του ναζισμού, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας, εξοντώθηκαν με συστηματικό τρόπο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Βρήκαν τον θάνατο σε θαλάμους αερίων, απαγχονίστηκαν, εκτελέστηκαν, έγιναν πειραματόζωα. Χιλιάδες από αυτούς δεν άντεξαν την κακοποίηση, τις ασθένειες και τον υποσιτισμό. Εβραίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αλλά και ομάδες που κρίθηκαν «φυλετικά κατώτερες». Στην Ελλάδα, οι απώλειες άγγιξαν το 87% της εβραϊκής κοινότητας.

Άνθρωποι και κυβερνήσεις έκαναν επιλογές που νομιμοποίησαν τον αντισημιτισμό, τις προκαταλήψεις, το στιγματισμό γράφοντας μια μαύρη σελίδα στη συλλογική μας μνήμη. Η ιστορική αυτή ημέρα υπενθυμίζει τη διολίσθηση της ανθρωπότητας στη βαρβαρότητα, όταν ο σπόρος του μίσους βρίσκει πρόσφορο έδαφος και ανθίζει. Μια διολίσθηση που έγινε μεθοδικά, προσεκτικά, σταδιακά στοχεύοντας τα κατώτερα ένστικτα και την ανάγκη των ανθρώπων να προσωποποιήσουν το κακό.

Την ημέρα αυτή, αποτίουμε φόρο τιμής στη μνήμη των συμπολιτών μας που χάθηκαν που ζητούν δικαίωση. Θυμόμαστε το ιερό χρέος να μην επιτρέψουμε άλλα ολοκαυτώματα και να μην ξεχάσουμε.

Επιπλέον, να μην ξεχνάμε ότι η όποια προτροπή να ξεχάσουμε και να αφήσουμε πίσω όσα συνέβησαν, στο όνομα της ενότητας, ενισχύει κεκαλυμμένα το αφήγημα των αρνητών του Ολοκαυτώματος και της αντιφασιστικής Αντίστασης. Αυτοί οι αρνητές υπάρχουν, πληθαίνουν και δηλητηριάζουν τα διδάγματα που άφησαν ως παρακαταθήκη οι αδικοκοχαμένες ψυχές των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

Τ. Ελευθεριάδου: Η Καβάλα δεν ξεχνά το μαζικότερο έγκλημα της ανθρώπινης Ιστορίας

Ο δρ Νεότερης Ιστορίας Βασίλης Ριτζαλέος γράφει: "Στις 7 και 8 Μαρτίου 1943 έφτασαν στην Καβάλα 15 στρατιωτικά οχήματα από την Ξάνθη και ανέλαβαν τη μεταφορά των Εβραίων στον σιδηροδρομικό σταθμό της Δράμας. Από εκεί μετά από μεγάλο ταξίδι τους οδήγησαν στο στρατόπεδο εξόντωσης στην Τρεμπλίνκα, στην Πολωνία."

Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος και Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος είναι το ετήσιο ορόσημο για το μαζικότερο έγκλημα της ανθρώπινης Ιστορίας, την πλέον συνειδητά προγραμματισμένη και φονική μορφή ανορθολογισμού.

Ενός εγκλήματος που αφάνισε την εβραϊκή κοινότητα της Καβάλας, καθώς από τα 2.100 μέλη που αριθμούσε προπολεμικά, επέζησαν μόνο τα 42. Η μάχη της μνήμης απέναντι στη λήθη οφείλει να είναι διαρκής. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, που ο αγώνας απέναντι στον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και τις διακρίσεις, είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Η Καβάλα πολέμησε και κέρδισε τις φωνές μισαλλοδοξίας και μίσους, όποτε αυτές εκφράστηκαν. Άλλωστε, παραμένουν νωπές οι μνήμες της καθυστέρησης κατασκευής του μνημείου του Ολοκαυτώματος στην Καβάλα, όπως και εκείνες του βανδαλισμού του από ακροδεξιά στοιχεία.

Η άνοδος της ακροδεξιάς και των υμνητών των ναζί παγκοσμίως, δημιουργεί αποστροφή σε κάθε δημοκρατικό πολίτη. Και την ηθική υποχρέωση καθημερινά, σε κάθε έκφανση της ζωής μας, να αντιστεκόμαστε σε αυτούς που θέλουν να επαναφέρουν τον εφιάλτη του παρελθόντος.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος της Ιστορίας, παίρνοντας στα χέρια μας το νήμα των αγώνων.

Δήλωση της Σίας Αναγνωστοπούλου, τομεάρχη Πολιτισμού της Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την Ημέρα Μνήμης Θυμάτων του Ολοκαυτώματος: ‘’Όσοι αρνούνται το Άουσβιτς θα ήταν έτοιμοι να το ξαναφτιάξουν’’. Πρίμο Λέβι

Η κόλαση δεν μπορεί να χωρέσει σε αναμνηστικά κείμενα. Η γλώσσα είναι ανεπαρκής για να περιγράψει τη θηριωδία. Πώς να αποδώσουν οι λέξεις, την ανθρώπινη διάσταση όλων αυτών που μπήκαν με ονοματεπώνυμο στα στρατόπεδα της φρίκης και βγήκαν αριθμοί χτυπημένοι σε ανθρώπινα μέλη ή έλιωσαν αποσυντιθέμενοι σε πτώματα και στάχτες, στους φούρνους και στους ομαδικούς τάφους.

Η παγκόσμια γλώσσα μολύνθηκε από τη στιγμή που δημιούργησε τη λέξη Ολοκαύτωμα για να περιγράψει "το ανείπωτο". Η μνήμη έχει χρέος να πλύνει, να καθαρίσει ξανά και ξανά αυτή τη γκρίζα ζώνη της σύγχρονης ιστορία από το παράσιτο της αμνησίας. Για να μην επαναληφθεί. Για να μην εδραιωθεί η ιεροσυλία της άρνησης του Ολοκαυτώματος. Για να τσακιστούν οι λεκτικοί υπαινιγμοί του αντισημιτισμού. Για να μην χαρακτηριστούν και άλλοι λαοί «αποδιοπομπαίοι τράγοι», για κάθε δεινό που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και οδηγηθούν και αυτοί στο μέλλον σε κρεματόρια. Είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε για το Ολοκαύτωμα με λείες γωνίες, χωρίς να σκεφτόμαστε πραγματικά και με δέος το Ολοκαύτωμα;

Εμείς κάθε μέρα και κυρίως σήμερα, θα θυμόμαστε συγκλονισμένοι, ότι στις 27 Γενάρη τού 1945 ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε τους κρατούμενους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης τού Άουσβιτς.