Σημεία από την ομιλία του βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Πάνου Σκουρλέτη, στην Ολομέλεια της Βουλής για το αναπτυξιακό νομοσχέδιο

Ο βουλευτής Επικρατείας και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Πάνος Σκουρλέτης, στην ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο, επεσήμανε:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα όσα ζήσαμε προχθές, εδώ στο Κοινοβούλιο, δεν έχουν προηγούμενο. Και αναφέρομαι στην αντιδημοκρατική πρακτική του προεδρεύοντα κ. Αθανασίου, ο οποίος αφαίρεσε κατά πραξικοπηματικό τρόπο τον λόγο από τον συνάδελφο κ. Πολάκη.

Είναι φανερό ότι η επιλογή του κ. Αθανασίου να λειτουργήσει έτσι ήταν προσχεδιασμένη, ήταν μέρος ενός σχεδιασμού εκ μέρους της κυβέρνησης, προσπαθώντας να καλύψει τα όσα με ανάγλυφο τρόπο προέκυψαν, και κατανόησε η ελληνική κοινωνία, κατά τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας. Γιατί πώς αλλιώς να καλύψεις το γεγονός ότι η χώρα μας, σταθερά τους τελευταίους μήνες, είναι πρωταθλήτρια σε θανάτους και δεν έχεις διάθεση να κάνεις τίποτα; Και αυτό συσχετίζεται με τις μεγάλες παραλείψεις, τις συνειδητές επιλογές να μη στηριχθεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Όταν λοιπόν αυτό γίνεται κατανοητό από την κοινωνία, τότε προσπαθείς να δημιουργήσεις τέτοιου είδους γεγονότα. Πώς να μπορέσεις να σκεπάσεις την ανεπάρκεια του λεγόμενου επιτελικού κράτους, που για τρίτη φορά, όταν έσπασε η επικοινωνιακή φούσκα της συγκρότησης του νέου Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη -που υποτίθεται ότι θα ήταν το πρότυπο στην Ευρώπη-, είδαμε την αναποτελεσματικότητα, τη γύμνια, την έλλειψη συντονισμού, τις αλληλοκατηγορίες; Τότε προσπαθείς να δημιουργήσεις τέτοια γεγονότα. Πώς μπορείς να απαντήσεις στα ζητήματα της ακρίβειας επί της ουσίας, όταν η κυβέρνηση απλά και μόνο παρακολουθεί προσευχόμενη η αγορά από μόνη της να τα λύσει, να αυτορυθμιστεί; Και βλέπουμε όλοι πώς τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις λυγίζουν μπροστά σε αυτό που βιώνουν.

Τότε λοιπόν, επιλέγεις να βάλεις τον προεδρεύοντα κ. Αθανασίου να κάνει ό,τι έκανε, κάτι που αποτελεί ένα μελανό σημείο για το ελληνικό Κοινοβούλιο. Βέβαια τον κ. Αθανασίου μετά δεν τον καλύπτεις. Ήταν χρήσιμος για την βρώμικη δουλειά αλλά κανείς δεν τον κάλυψε ούτε ο Υπουργός κ. Γεωργιάδης που ήταν εκείνη την ώρα εκεί, ούτε ο Πρόεδρος της Βουλής. Νομίζω όμως, ότι ο κόσμος παρακολούθησε τη συζήτηση, έβγαλε τα συμπεράσματά του και αυτό το οποίο συνιστά τη βασική εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας σήμερα, δηλαδή μια επιταχυνόμενη φθορά της κυβερνητικής αξιοπιστίας, δεν μπορεί να ανακοπεί με τέτοιου είδους προβοκάτσιες.

Το μόνο που κάνετε είναι να υπονομεύετε την ομαλή δημοκρατική λειτουργία του Κοινοβουλίου, κάτι το οποίο φαίνεται ότι δεν σας είναι και πάρα πολύ δύσκολο να το επιλέξετε. Και επειδή, προφανώς, έπρεπε κάτι να παίξουν και τα κανάλια, δεν μπορούσαν να μείνουν με την εντύπωση ότι ο κ. Αθανασίου έκανε τη βρώμικη δουλειά και τον πετάξαμε στα «σκουπίδια», έπρεπε να παραπέμψουμε για τα μάτια του κόσμου στην Επιτροπή Δεοντολογίας τον Παύλο Πολάκη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρουσιάζετε έναν αναπτυξιακό νόμο ο οποίος, όμως, δεν απαντά στην ελληνική πραγματικότητα. Ποια είναι η διάρθρωση της παραγωγικής δραστηριότητας στην Ελλάδα; Χαρακτηρίζεται από έναν υδροκεφαλισμό. Οι περισσότερες δραστηριότητες είναι στο λεκανοπέδιο της Αττικής, δευτερευόντως στη Θεσσαλονίκη. Αποτελεί αυτό μια διαχρονική στρέβλωση; Αποτελεί.

Οφείλει ένας αναπτυξιακός νόμος να το αντιμετωπίσει, να επιχειρήσει στο μέτρο του δυνατού -διότι αυτό προφανώς προϋποθέτει μια μεγάλη προσπάθεια πολλών ετών- να αντιστρέψει αυτήν την πορεία; Οφείλει. Δεν το κάνετε. Ίσα ίσα ο υδροκεφαλισμός εμπεδώνεται.

Είναι κάτι το οποίο αποτελεί απλώς μια παράλειψη του παρόντος νομοσχεδίου; Όχι. Είναι βασική σας επιλογή. Το είδαμε, όταν δεν υπήρξε καμία διαβούλευση για το Ταμείο Ανάκαμψης, αυτή τη χαμένη ευκαιρία για την ελληνική οικονομία, με τα τόσα δισεκατομμύρια τα οποία προσανατολίζονται προς τους ημετέρους. Καμία συμμετοχή των περιφερειών σε αυτή τη συζήτηση και έρχεστε τώρα να επιβεβαιώσετε αυτή τη λογική με τον συγκεκριμένο αναπτυξιακό νόμο.

Δεύτερο χαρακτηριστικό της ελληνικής οικονομίας είναι ο μεγάλος, πολύ μεγάλος, αριθμός μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε σχέση με τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Τους βάζετε εμπόδια να ενταχθούν σε αυτόν τον νόμο; Τους βάζετε εμπόδια με κάθε τρόπο! Λειτουργείτε υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων. Δεν είναι στον σχεδιασμό σας, στην αντίληψή σας να προσπαθήσετε αυτό το πέλαγος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που στηρίζουν την απασχόληση, που δρουν εδώ, που δεν είναι από αυτές τις επιχειρήσεις οι οποίες επιζητούν κερδοσκοπικές τοποθετήσεις και πετάγονται από τη μια χώρα στην άλλη, αντιθέτως είναι αυτές που στηρίζουν την οικονομία, να τις στηρίξετε. Αντ’ αυτού, τις έχετε αφήσει στο περιθώριο.

Και ουσιαστικά τι γίνεται; Το χατίρι των τραπεζών. Οι τράπεζες -που παρά τα υπερκέρδη τους απολύουν κόσμο- με πολύ εύκολο τρόπο πλέον, θα δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα σε έναν μεγάλο αριθμό μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ώστε να ενταχθούν στις διατάξεις του νόμου.
Και το Δημόσιο τι κάνει; Το Δημόσιο συρρικνώνεται. Το Δημόσιο είναι «τροχονόμος». Το επιτελικό κράτος είναι ένας «τροχονόμος», που ολοένα και περισσότερο αποσύρεται από τον σχεδιασμό, από την οικονομική στρατηγική και όλα παραδίδονται στους ιδιώτες, στους ορκωτούς λογιστές, οι οποίοι προφανώς με το δικό τους τρόπο και με τη δική τους πρακτική θα συναλλάσσονται με τους υποψήφιους επενδυτές.

Αντί, λοιπόν, να κοιτάξουμε πώς θα βρούμε εργαλεία για να μπορέσουμε να εγκαθιδρύσουμε ένα διαφορετικό παραγωγικό, οικονομικό υπόδειγμα, αναπαράγουμε το προηγούμενο μοντέλο που οδήγησε στην οικονομική χρεοκοπία, το μοντέλο των μεγάλων ανισοτήτων, το μοντέλο το οποίο δεν σχετίζεται με τις ανάγκες των πολλών. Η ανάπτυξη, για να είναι ισχυρή, πρέπει να είναι και δίκαιη και βιώσιμη. Όμως, μια ανάπτυξη όπου του 30,5%, σήμερα στην Ελλάδα, των νέων ανθρώπων είναι άνεργοι -αναφέρομαι στους νέους κάτω των 25 ετών- τι είδους ανάπτυξη είναι; Μια ανάπτυξη που το 5,1% του πληθωρισμού κατατρώγει τα πενιχρά εισοδήματα της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας, με αποτέλεσμα την απώλεια της αγοραστικής δύναμης, του μέσου μηνιαίου διαθέσιμου εισοδήματος κατά 7% ετησίως, τι είδους ανάπτυξη είναι;

Η κατάσταση αυτή γίνεται ακόμη πιο δύσκολη όταν πάμε στον κατώτατο μισθό. Έχουμε την απώλεια του 10,4% της αγοραστικής δύναμης των ανθρώπων που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό. Η κατάσταση γίνεται ακόμη περισσότερο πιο δύσκολη, όταν μιλάμε για τη μερική απασχόληση, όπου εκεί έχουμε μια μείωση του 13,7% της αγοραστικής δύναμης των μερικώς απασχολουμένων, αυτών όλων που κατά κύριο λόγο είναι μακροχρόνια άνεργοι άνθρωποι, οι οποίοι βρίσκουν μια περιστασιακή δουλειά ή οι νέοι άνθρωποι. Όλοι αυτοί που τους έχετε στρέψει την πλάτη, που αδιαφορείτε για την προοπτική τους, αλλά και για το παρόν τους.

Πρόκειται λοιπόν για ένα παρωχημένο μοντέλο. Έχει περιγραφεί πολλές φορές μέσα στην περίφημη έκθεση Πισσαρίδη. Ένα μοντέλο που διευρύνει τις ανισότητες.

Στο κορυφαίο ζήτημα που ζούμε αυτή τη στιγμή, τα θέματα της ακρίβειας, εκεί η στρατηγική σας συνιστά ένα «Βατερλώ». Σταθερά είμαστε στη χειρότερη θέση, σε σχέση με την τιμή της χονδρικής στην Ευρώπη, πρώτοι ή δεύτεροι κάθε φορά στην πιο ακριβή τιμή. Δεν μπορέσατε να εισάγετε ελεγκτικούς μηχανισμούς για να δείτε ποιο είναι το πραγματικό κόστος της παραγόμενης ενέργειας και πόσο μπορεί, τελικά, αυτός που την παρέχει, να κερδοσκοπεί εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος και των πολιτών και να περιοριστούν τα υπερκέρδη που εμφανίστηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα. Δεν μπορεί να διαμορφώνεται η χονδρική τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας με βάση την ανώτερη Οριακή Τιμή του Συστήματος και όχι με το διάμεσο κόστος παραγωγής της. Αυτά είναι τα μεγάλα ζητήματα σήμερα στην Ευρώπη. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται το δημόσιο αγαθό της ενέργειας σαν ένα χρηματιστηριακό προϊόν.

Αντί να επιστρατεύσετε τα εργαλεία που διέθετε το σημερινό κράτος, τα απεμπολείτε, τα υπονομεύετε, όπως το δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ. Αντί να πείτε να παγώσουν και να μειωθούν τα τιμολόγια της ΔΕΗ, αντίθετα την βάζετε να πρωταγωνιστεί σε ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι. Ε, δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με μια τέτοια «μαχαιριά στο μαλακό υπογάστριο» των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και των νοικοκυριών!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι αδιέξοδος αυτός ο δρόμος. Είναι ατελέσφορο αυτό το μοντέλο, το οποίο ποντάρει μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων υποδομών, που βρίσκει ξένους επενδυτές οι οποίοι, όμως, επενδύουν στη «σιγουράντζα» εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Αυτό, λοιπόν, το μοντέλο δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου, δεν ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας. Είναι πλέον κατανοητό, όπως είναι κατανοητό ότι συνολικά η πολιτική της παρούσας κυβέρνησης οδηγεί σε μεγάλα αδιέξοδα.

Ευχαριστώ.

.