Άρθρο του Δημήτρη Βίτσα στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής»

Το κύμα ακρίβειας που σαρώνει τη χώρα, δεν αποτελεί ένα παροδικό φαινόμενο, όπως διατεινόταν η Κυβέρνηση εδώ και μήνες.

Είναι φανερό ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία την οποία έχουν να αντιμετωπίσουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις. Το δυσβάσταχτο ενεργειακό κόστος και το κύμα ανατιμήσεων σε όλα τα προϊόντα, σε συνδυασμό με την αδιαφορία της Κυβέρνησης, φέρνει σε απόγνωση την κοινωνία. Οι ενδείξεις αυτές βέβαια υπήρχαν ήδη από το φθινόπωρο, αλλά η Κυβέρνηση προσπαθούσε με επικοινωνιακά τρικ να αντιμετωπίσει την κατάσταση παρά με ουσιαστικές παρεμβάσεις, αρνούμενη να υιοθετήσει τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Πλέον έχει δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό μείγμα το οποίο τροφοδοτείται από τις τιμές της ενέργειας και των καυσίμων, τις τιμές των βασικών προϊόντων, τον πληθωρισμό, σε συνδυασμό με το καθηλωμένο εισόδημα και το ιδιωτικό χρέος.

Στις τιμές των καυσίμων η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα στην παγκόσμια λίστα και στη πρώτη πεντάδα στην Ευρώπη. Φυσικό επακόλουθο είναι η αύξηση στις τιμές μεταφοράς αλλά και στις τιμές παραγωγής των προϊόντων, που σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ το Δεκέμβρη ξεπερνά το 29%, με τις προβλέψεις για τους επόμενους μήνες, να προοιωνίζονται ακόμη πιο δυσμενείς. Οι τιμές «στο καλάθι της νοικοκυράς», σε βασικά είδη διατροφής ανεβαίνουν συνεχώς. Με τα ίδια χρήματα παίρνεις λιγότερα.

Την ίδια στιγμή η Ελλάδα έχει άλλη μια θλιβερή πρωτιά στην μέση χονδρεμπορική τιμή ηλεκτρικής ενέργειας τον Ιανουάριο με 227,3€/MWh (2η η Ιταλία με 224,5 €/MWh, 3η η Ελβετία με 219,36 €/MWh, ενώ αρκετά φθηνότερα προμηθεύτηκε η Λετονία με 145,15€/MWh και η Εσθονία με 144,71€/MWh), όπου σε συνδυασμό με την αλματώδη αύξηση του φυσικού αερίου τροφοδοτούν ακόμη περισσότερο τον πληθωρισμό. Ο πληθωρισμός στην Ελλάδα έχει αγγίξει το 5,5%, εκτινάσσοντας το ήδη αυξημένο κόστος ζωής, μειώνοντας δραματικά το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών και την αγοραστική δύναμη. Αξιοσημείωτο είναι ότι η αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού μερικής απασχόλησης για το Δεκέμβριο, μειώθηκε κατά 14% και του κατώτατου μισθού κατά 10%.

Σε αυτό το γενικευμένο κύμα ακρίβειας η Κυβέρνηση αρνείται να λάβει ουσιαστικά μέτρα στήριξης. Ακολουθεί την πάγια τακτική της στήριξης των ολίγων έναντι της κοινωνίας και όσων έχουν πραγματικά ανάγκη. Μόνο ως «κοροϊδία» μπορεί να χαρακτηριστεί η επιδότηση 39€ το μήνα που εξήγγειλε η Κυβέρνηση για στήριξη στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος και η μελλοντική αύξηση του κατώτατου μισθού χωρίς να προσδιορίζεται το ποσοστό αύξησης και η περίοδος έναρξης.

Αντίστοιχη επικοινωνιακή διαχείριση έκανε η Κυβέρνηση με την ανακοίνωση για μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 13%. Δεν εξηγεί ότι από αυτή την πρωτοβουλία φαίνονται να ωφελούνται οι μεγαλοϊδιοκτήτες από τον συμπληρωματικό φόρο, όχι η συντριπτική πλειοψηφία των ιδιοκτητών με μικρές ή μεσαίες ιδιοκτησίες.

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, η δραστική αποκλιμάκωση στα τιμολόγια ενέργειας και η μείωση του ΦΠΑ σε βασικά τρόφιμα, είναι απολύτως ρεαλιστικές. Αντίστοιχα ρεαλιστική είναι και η τροπολογία που πρόσφατα επανακατέθεσε ο  ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, η οποία θα βοηθούσε ουσιαστικά το σύνολο της κοινωνίας και των επιχειρήσεων και την οποία η Κυβέρνηση απέρριψε.

Αντ’ αυτού, έχουμε διαρροές από το Μαξίμου στον φιλοκυβερνητικό Τύπο ότι το Υπουργείο Οικονομικών «εξετάζει» την καταβολή επιδόματος τροφίμων. Αυτή είναι η εύρωστη οικονομία και το αυξημένο οικογενειακό εισόδημα που ευαγγελίζεται το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης. Με τον ίδιο αποσπασματικό, ανεπαρκή και τελικά αποτυχημένο τρόπο, με τον οποίο διαχειρίζεται όλα τα προβλήματα της κοινωνίας, έτσι προτίθεται να διαχειριστεί και την ακρίβεια. Για το λαό, στασιμότητα στον βασικό μισθό και κουπόνια για τρόφιμα. Για τους εκλεκτούς και τα golden buys της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μπόνους και αυξήσεις στους ήδη παχυλούς μισθούς τους.

Η πτώση και το πολιτικό τέλος αυτής της κυβέρνησης με εκλογές και ανάδειξη μιας νέας προοδευτικής και δημοκρατικής διακυβέρνησης του τόπου δεν είναι μόνο πολιτικό και κοινωνικό αίτημα: γοργά εξελίσσεται σε μείζον ζήτημα επιβίωσης πλατιών στρωμάτων της κοινωνίας. Πρέπει να γίνει το συντομότερο, ειδάλλως ένα νέο μνημόνιο (όπως κατ΄ ευφημισμό και αν ονομασθεί) είναι προ των πυλών και μέσα στη τσέπη των πολιτών.