Άρθρο του Δημήτρη Παπαδημούλη στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» της Κυριακής - «Η σημερινή θέση της Ελλάδας, ως μίας από τις φτωχότερες χώρες και με την υψηλότερη ανεργία εντός της ΕΕ, δεν μας αξίζει. Με δημόσιο χρέος που αγγίζει το 210% του ΑΕΠ, το μεγάλο στοίχημα είναι να αξιοποιηθούν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης παραγωγικά, μακριά από πελατειακά δίκτυα και κομματικές σκοπιμότητες, ενισχύοντας Δημόσια Υγεία, κοινωνικό κράτος, οικονομία»

Άρθρο του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρη Παπαδημούλη, φιλοξενεί σήμερα στο κυριακάτικο φύλλο της η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος».

Στο άρθρο του με τίτλο με τίτλο «Η Ελλάδα στην ΕΕ και οι προκλήσεις του μέλλοντος», ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αναφέρεται σε μια σειρά από αναγκαία θετικά βήματα που πρέπει να γίνουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως: η Τραπεζική Ενοποίηση και το Ευρωπαϊκό Σύστημα Εγγύησης Καταθέσεων, η πάταξη της φοροδιαφυγής και των φορολογικών παραδείσων, η εκπόνηση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής Υγείας αλλά και η κοινή ευρωπαϊκή αντιμετώπιση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος.

Σε δημοσιονομικό επίπεδο επιπλέον, αναφερόμενος στις αλλαγές που επίκεινται στο Σύμφωνο Σταθερότητας, ο Δημήτρης Παπαδημούλης σημειώνει πως «είναι ανάγκη πλέον να επιτύχουμε νέους ρεαλιστικούς κανόνες στην απομείωση του δημόσιου χρέους και να ξαναδούμε την εφαρμογή ενός “χρυσού κανόνα”, που θα εξαιρεί από τον υπολογισμό του ελλείμματος όσες δημόσιες επενδύσεις σχετίζονται π.χ. με την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και την ενίσχυση των δημόσιων υποδομών υγείας».

Και καταλήγει: «Η σημερινή θέση της Ελλάδας, ως μίας από τις φτωχότερες χώρες και με την υψηλότερη ανεργία εντός της ΕΕ, δεν μας αξίζει. Με δημόσιο χρέος που αγγίζει το 210% του ΑΕΠ, το μεγάλο στοίχημα είναι να αξιοποιηθούν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης παραγωγικά, μακριά από πελατειακά δίκτυα και κομματικές σκοπιμότητες, ενισχύοντας Δημόσια Υγεία, κοινωνικό κράτος, οικονομία».

Ακολουθεί το πλήρες άρθρο:

Η Ελλάδα στην ΕΕ και οι προκλήσεις του μέλλοντος

Του Δημήτρη Παπαδημούλη*

Πέρυσι, συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την επίσημη ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ -τότε ΕΟΚ, το 1981. Προέρχομαι από εκείνο το τμήμα της Αριστεράς, που ήταν εξαρχής υπέρ της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Σήμερα, διανύοντας πλέον την τρίτη μου θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο, με την εμπειρία μου όλα αυτά τα χρόνια ως Ευρωβουλευτής και Αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής, διαπιστώνω εξακολουθητικά ότι η ΕΕ είναι ένας στίβος συνύπαρξης ανταγωνιστικών επιδιώξεων και συμφερόντων, εντός του οποίου οφείλουμε να αγωνιστούμε, με σχέδιο, σοβαρότητα και συμμαχίες.

Τα τελευταία δυο χρόνια, η πανδημία έδρασε ως επιταχυντής αλλαγών στην ΕΕ.

Ανάγκασε την ευρωπαϊκή ηγεσία να αναλάβει, έστω και με καθυστέρηση, μέτρα που μέχρι πριν φάνταζαν αδιανόητα. Όπως η δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης, η έκδοση κοινού χρέους της ΕΕ με ισχυρό το σκέλος των επιχορηγήσεων και η προσωρινή αναστολή των δημοσιονομικών κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας.

Όλα αυτά τα θετικά βήματα, είναι ωστόσο ανεπαρκή σε σχέση με τη σφοδρότητα και τη διάρκεια της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης που επέφερε. Και επιπρόσθετα, ανέδειξαν τις αδυναμίες και τα ελλείμματα της ΕΕ: Ο ελέφαντας στο δωμάτιο πλέον, δεν είναι μόνο η απειλή μιας νέας οικονομικής κρίσης με επίκεντρο το δημόσιο χρέος, όπως εκείνη της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά ένας συνδυασμός της, με αλληλοτροφοδοτούμενες κρίσεις, όπως η κλιματική-ενεργειακή κρίση, η τρέχουσα κρίση της πανδημίας και η αποτυχημένη ευρωπαϊκή αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εν όψει των αλλαγών στο Σύμφωνο Σταθερότητας, είναι ανάγκη πλέον να επιτύχουμε νέους ρεαλιστικούς κανόνες στην απομείωση του δημόσιου χρέους και να ξαναδούμε την εφαρμογή ενός «χρυσού κανόνα», ο οποίος θα εξαιρεί από τον υπολογισμό του ελλείμματος όσες δημόσιες επενδύσεις σχετίζονται π.χ. με την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και την ενίσχυση των δημόσιων υποδομών υγείας.

Θα πρέπει επίσης, να εξετάσουμε έξυπνους τρόπους ελάφρυνσης, μετακύλισης στο μέλλον ή και διαγραφής –μερικής ή ολικής, του πρόσθετου δημόσιου κορονοχρέους που δημιουργεί η αντιμετώπιση της πανδημίας - παρά τις αντιδράσεις των «φειδωλών» κρατών μελών, που πιέζουν για το αντίθετο.
Να ολοκληρώσουμε επιτέλους την Τραπεζική ένωση από την οποία λείπει ο τρίτος πυλώνας, που είναι το Ευρωπαϊκό Σύστημα Εγγύησης Καταθέσεων (EDIS). Και η Tραπεζική Ένωση να συνοδευτεί από ισχυρότερο δημοσιονομικό συντονισμό και μονιμοποίηση «εργαλείων», όπως το Ταμείο Ανάκαμψης και το Κοινωνικό Ταμείο για το Κλίμα, που υποστηρίζουν πολιτικές ενίσχυσης της κοινωνικής και περιφερειακής συνοχής.

Ακόμη, να καθορίσουμε έναν οδικό χάρτη για τον τερματισμό των φορολογικών παραδείσων, εντός της ΕΕ, έτσι ώστε να περιορίσουμε τη μεγάλη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή. Να γίνουμε αποτελεσματικότεροι στην καταπολέμηση του μαύρου χρήματος.

Τέλος, να κάνουμε περισσότερα για μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική στην αντιμετώπιση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος. Να προχωρήσει ο ευρωπαϊκός πυλώνας κοινωνικών δικαιωμάτων. Να μην επιτρέψουμε εντός της ΕΕ ριζικές υπονομεύσεις των κανόνων του κράτους δικαίου, της δημόσιας λογοδοσίας και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Η σημερινή θέση της Ελλάδας, ως μίας από τις φτωχότερες χώρες και με την υψηλότερη ανεργία εντός της ΕΕ, σίγουρα δεν είναι αυτό που μας αξίζει.
Μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, θα έρθουν στη χώρα μας τα επόμενα χρόνια, 30,5 δισ. ευρώ: 17,8 δισ. ευρώ σε επιδοτήσεις και 12,7 δις. σε δάνεια. Για μια χώρα όπως η Ελλάδα που το δημόσιο χρέος της αγγίζει το 210% του ΑΕΠ της, το μεγάλο στοίχημα που καλείται να κερδίσει είναι να αξιοποιήσει παραγωγικά, μακριά από πελατειακά δίκτυα, κομματικές σκοπιμότητες και προχειρότητες, τα σημαντικά αυτά κονδύλια. Ενισχύοντας τη Δημόσια Υγεία, το κοινωνικό κράτος, την οικονομία και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τη δίκαιη πράσινη και ψηφιακή μετάβαση χωρίς αποκλεισμούς.


*Ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία