Ομιλία Θοδωρή Δρίτσα στην Ολομέλεια της Βουλής, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας»

Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, μας αιφνιδιάσατε λίγο. Δεν ξέρω τι είναι οι νομοτεχνικές βελτιώσεις που καταθέσατε πριν από λίγα λεπτά, αλλά εάν, εν πάση περιπτώσει, μπορεί να υπάρξει πράγματι παρέμβαση σε ένα κείμενο που ψηφίζεται ως σύμβαση ως έχει, εμείς στην επιτροπή προτείναμε και ζητήσαμε -και το ζητώ και τώρα- στο άρθρο 49, στη σελίδα 535 του σχεδίου της σύμβασης, εκεί που καταλήγει «για τη συνθήκη λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την αμυντική βιομηχανία τα έργα θα αφορούν την προστασία των ουσιωδών συμφερόντων της ελληνικής εθνικής άμυνας ή/και την ασφάλεια του εφοδιασμού της», το «ή» να φύγει και να μείνει το «…της ελληνικής εθνικής άμυνας και την ασφάλεια του εφοδιασμού της». Πρόκειται για κάτι σημαντικό, γιατί αυτό το «ή» λέει πολλά και δίνει διαφορετικές κατευθύνσεις, επιλογές και δυνατότητες για τη χώρα μας.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, πιστεύουμε ότι ο ελληνικός λαός στα ζητήματα των εξοπλισμών και της άμυνας πρέπει να είναι απολύτως ενημερωμένος με ψύχραιμο και πλήρη τρόπο. Πρόκειται για μια διαρκή υποχρέωση των κυβερνήσεων. Δεν χρειάζονται οι τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά τα βασικά -και θα πω ποια είναι τα βασικά- που συγκροτούν αυτό που κατά τη γνώμη μας προσδιορίζεται ως επαρκής άμυνα, κάτι που είναι και το ζητούμενο. Διότι δεν είναι δυνατόν η συζήτηση αυτή ενώπιον του ελληνικού λαού μέσα στη Βουλή να εγκαλεί τον ελληνικό λαό για το ποιοι είναι με τους εξοπλισμούς, και άρα πατριώτες, και για το ποιοι έχουν κριτική στάση, αμφιβολίες και διαφορετικές επιλογές, και άρα είναι τουλάχιστον ύποπτοι. Αυτή δεν είναι συζήτηση! Και είναι ηθελημένη επιλογή του κ. Μητσοτάκη. Έτσι είναι! Και αυτό το έδειξε σήμερα ο λόγος του.

Όσον αφορά τώρα την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, θα είδατε ότι ο Πρόεδρος Αλέξης Τσίπρα, ο εισηγητής μας Γιώργος Τσίπρας, ο πρώην Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας Δημήτρης Βίτσας, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης και όλα τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας που μίλησαν δεν είχαν στερεότυπο λόγο, δεν είπαν το μάθημά τους. Κατέθεσαν την ψυχή τους και τον προβληματισμό τους, είχαν τεκμηρίωση, στόχευση και πρόταση.

Πρέπει, λοιπόν, να ξέρει ο ελληνικός λαός ότι για να μπορεί μια πολιτεία, και η χώρα μας στις ιδιαίτερες συνθήκες στις οποίες βρίσκεται, να συγκροτήσει επαρκή άμυνα, πρέπει πρώτα απ’ όλα να μπορεί να προσδιορίσει, όχι ο λαός, αλλά οι υπεύθυνοι, δηλαδή οι κυβερνήσεις και τα επιτελεία, την απειλή. Όχι ότι η απειλή είναι η Τουρκία -αυτό είναι κάτι που ξέρουμε όλοι-, ότι πράγματι συνιστά απειλή ο τρόπος με τον οποίον πολιτεύονται οι ηγεσίες του τουρκικού κράτους, αλλά το ποια είναι η απειλή και το πώς συγκροτείται. Άλλο είναι η απειλή σε μια αερομαχία στον Ειρηνικό και άλλο στο Αιγαίο. Επίσης, πρέπει να προσδιορίσουν τις δυνατότητες που προκύπτουν για την απάντηση σε αυτή την απειλή, κάτι που αποτελεί κορυφαίο ζήτημα. Μετά -και συνδέεται το ένα μετά το άλλο, είναι αλληλένδετα- πρέπει να προσδιορίσουν τις ανάγκες και την προτεραιοποίηση που συγκροτούν τη σκοπιμότητα μιας προμήθειας. Και οι Βουλευτές που είναι μέλη της Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής καλούνται να πουν τη γνώμη τους ως προς τη σκοπιμότητα. Μπορεί να μπαίνουμε και σε συζητήσεις για το αν είναι ακριβό ή αν δεν είναι -λογικό είναι αυτό- και σε πολλά άλλα, αλλά αυτό για το οποίο μας καλεί η Βουλή να απαντήσουμε είναι ως προς τη σκοπιμότητα.

Και γι’ αυτό εμείς όχι μόνο νομιμοποιούμαστε, αλλά είναι και η βασική μας ευθύνη και προσερχόμαστε και λέμε ότι ναι, μελετήσαμε, ξέρουμε, αξιολογήσαμε όλα τα δεδομένα και λέμε το εξής: Σκοπιμότητα προμήθειας φρεγατών υπάρχει και γι’ αυτό ψηφίζουμε «ΝΑΙ». Σκοπιμότητα προμήθειας τορπιλών υπάρχει και γι’ αυτό ψηφίζουμε «ΝΑΙ». Σκοπιμότητα προμήθειας έξι επιπλέον Rafale δεν τεκμηριώνεται. Μάλιστα, δεν τεκμηριώθηκε σήμερα όλη μέρα, αλλά ούτε και τις προηγούμενες μέρες, ούτε στην επιτροπή ούτε εδώ. Και βέβαια, δεν μπορούμε να το ψηφίσουμε υπεύθυνα, ακριβώς γιατί δεν θέλουμε να λέμε στον ελληνικό λαό ψεύτικα πράγματα και να παίζουμε με τα υγιή πατριωτικά του αισθήματα.

Μετά είναι οι τεχνικοί όροι, οι συμβατικοί όροι και οι νομικοί. Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους εξαιρέθηκε από αυτή τη σύμβαση, όπως απεδείχθη και κατά τη διάρκεια λειτουργίας της επιτροπής, όπου ήρθε ένας εκπρόσωπος για ένα μεμονωμένο επιμέρους ζήτημα με το οποίο είχε ασχοληθεί, δηλώνοντας και με έγγραφες επιστολές του Προέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ότι δεν έχει ασχοληθεί με αυτή τη σύμβαση.

Κι όμως αυτή η σύμβαση είναι δομημένη στην επιλογή κατά παρέκκλιση της ελληνικής νομοθεσίας και της ευρωπαϊκής. Αυτά δεν θα τα δούμε; Το κόστος, η διαφάνεια, τα όρια ζωής. Όλα αυτά.

Μετά μπαίνουμε στην προστιθέμενη αξία, αμυντική βιομηχανία.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η ελληνογαλλική συμφωνία που αυτή η Κυβέρνηση συνήψε λέει: «Τα μέρη συνεργάζονται στον τομέα των εξοπλιστικών προγραμμάτων για τις Ένοπλες Δυνάμεις τους καθώς και στον τομέα των βιομηχανιών άμυνας και ασφάλειας κυρίως με σκοπό τη βελτίωση των αμυντικών τους ικανοτήτων, την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των αμυντικών βιομηχανιών και την ενίσχυση της τυποποίησης και διαλειτουργικότητας του αμυντικού τους εξοπλισμού». Άρθρο 24. Εφαρμόστηκε αυτή η ελληνογαλλική συμφωνία σε αυτή τη σύμβαση; Πουθενά δεν εφαρμόστηκε.

Μιλάτε, κύριε Υπουργέ, για πενήντα επιχειρήσεις. Δεν ξέρω τι θα πάρουν και με ποιο τρόπο, αν θα δώσει κάποια χρώματα μια εταιρεία ή δεν ξέρω τι άλλο, αλλά με συγχωρείτε. Για την ΕΑΒ και την ΕΑΣ μιλάμε. Δεν μιλάμε για τον κάθε ιδιώτη επιχειρηματία που μπορεί να εξασφαλίσει μια επιμέρους εργολαβία. Αυτή είναι η απάντησή σας;

Θα έχει προστιθέμενη αξία απόκτησης τεχνογνωσίας η ΕΑΒ; Θα έχει δυνατότητα στο μέλλον συντήρησης αναβάθμισης και όλα αυτά; Αυτή είναι η αμυντική βιομηχανία. Αλλιώς αν θέλετε να την ιδιωτικοποιήσετε κι αυτήν. Μετά αν γίνει ω μη γένοιτο πόλεμος να δούμε τι θα έχουν οι τότε κυβερνώντες και τα επιτελεία να αντιμετωπίσουν σε περίπτωση που χρειάζεται άμεσα επισκευή ενός αεροσκάφους, ενός πλοίου, ενός άρματος, οτιδήποτε.

Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Ουκρανία, Κύπρος, Ιράκ, Συρία, Παλαιστίνη. Ειρήνη πάνω απ’ όλα. Τα έθεσε ο Πρόεδρος με τον καλύτερο τρόπο. Όχι άλλα συντρίμμια. Το «αν θέλεις την ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο», εκτός απ’ αυτούς που μπορεί να είναι καλοπροαίρετοι και να νομίζουν ότι λένε κάτι, είναι ύπουλο. Αν θέλεις την ειρήνη, πρέπει να εργαστείς και να αγωνιστείς για την ειρήνη. Κι αυτή είναι η θέση της πολυδιάστατης, ανεξάρτητης, φιλειρηνικής πολιτικής που προτείνει και προσπαθεί να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σε όλα αυτά και για την επαρκή άμυνα και για την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική πράγματι μπορούμε να συζητήσουμε αν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα από τη Δεξιά να φύγει από τις ψεύτικες κορώνες του πατριωτισμού και να κάτσουμε όλοι μαζί και να αντιμετωπίσουμε αυτά τα θέματα.

Αυτά μπορεί να είναι η μόνη άμυνα στη διπλωματία των εξοπλισμών που πράγματι είναι μια πραγματικότητα, αλλά που πρέπει να αντισταθούμε σ’ αυτήν. Η Νέα Δημοκρατία δείχνει ότι δεν κάνει συμμαχίες. Αγοράζει συμμαχίες.

Ευχαριστώ.

Φωτογραφία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ / EUROKINISSI