Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μετά από τρία χρόνια απόλυτης απραξίας κι ενώ έχει «χάσει την μπάλα» και στο θέμα της ονομαζόμενης «οπαδικής βίας», προσπαθεί να αποσείσει τις τεράστιες ευθύνες της, παίζοντας με το θυμικό των πολιτών και τον δικαιολογημένο αποτροπιασμό που προκάλεσε η στυγερή δολοφονία του Άλκη Καμπανού.

Τα μέτρα που παρουσίασε σήμερα το κυβερνητικό επιτελείο ως νέα, για την καταπολέμηση της «οπαδικής» βίας, είναι ήδη νομοθετημένα εδώ και χρόνια, απλά η κυβέρνηση δεν μερίμνησε για την εφαρμογή τους.

Μερικά δε από αυτά, όπως το ιδιώνυμο, είναι τόσο παλιά και δοκιμασμένα όσο και αναποτελεσματικά, όπως έχουν αποδείξει η ίδια η ζωή και η εξέλιξη του φαινομένου της αθλητικής βίας ή της ύπαρξης εγκληματικών συμμοριών υπό τον μανδύα των οπαδικών ανταγωνισμών.

Η κυβέρνηση δεν έφερε καμιά ουσιαστική πρόταση για την ολιστική αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος της βίας (είτε γενικά είτε με αφορμή τον αθλητισμό). Θεωρεί ότι η λύση του βρίσκεται αποκλειστικά σε μέτρα κατασταλτικού χαρακτήρα, με αυστηροποίηση ποινών, με το τσουβάλιασμα των παραβατικών συμπεριφορών και τα ιδιώνυμα.

Η αντιμετώπιση της κοινωνικής βίας και του αντίστοιχου φαινομένου που εξελίσσεται στον αθλητισμό, αντιμετωπίζεται μόνο ολιστικά. Αντιμετωπίζεται με μέτρα που μειώνουν τη φτώχεια και τους αποκλεισμούς, με συνεπή και αδιάλειπτη προσπάθεια εντός του εκπαιδευτικού συστήματος, με μέτρα πραγματικού σωφρονισμού και κοινωνικής ένταξης, με μέτρα εκδημοκρατισμού του αθλητικού οικοδομήματος, με μέτρα ελέγχου των αθλητικών εταιρειών κι ενίσχυσης του κοινωνικού χαρακτήρα του αθλητισμού, με μέτρα αντιεγκληματικής πολιτικής και πρόληψης.

Ακόμη και σήμερα, οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης αποδεικνύουν ότι δεν αντιλαμβάνεται ούτε τα πιο στοιχειώδη: άλλο ζήτημα είναι η αυστηρή τιμωρία όσων εγκληματούν κι άλλο ζήτημα είναι οι υποχρέωση της Πολιτείας στη πρόληψη και στην αντιμετώπιση της βίας ως σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα.