Άρθρο του βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και πρώην υφυπουργού Εξωτερικών στην εφημερίδα «Πολιτική» και την ιστοσελίδα myportal.gr

Ως κυβέρνηση είχαμε σαφή θέση για το ρόλο της χώρα μας ως ευρωπαϊκό πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή. Ασκήσαμε ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που αποκατέστησε τον διεθνή ρόλο και την εικόνα της Ελλάδας.

Υπογράψαμε την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών προασπίζοντας τα εθνικά συμφέροντα. Αγωνιστήκαμε για λύση στο Κυπριακό βάσει των Αποφάσεων του ΟΗΕ, κατοχυρώνοντας για πρώτη φορά, σε διεθνή διάσκεψη, τη θέση για κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων.

Καθιερώσαμε τη Σύνοδο Ευρωπαϊκών χωρών του Νότου και αναβαθμίσαμε τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, καθιερώνοντας Στρατηγικό Διάλογο, ενώ καθιερώσαμε και το σχήμα 3+1 με το Ισραήλ και την Κύπρο.

Καταφέραμε να βγάλουμε τη χώρα από τα Μνημόνια και την ανθρωπιστική κρίση αφήνοντας τεράστια διπλωματική υπεραξία, που έπρεπε να αξιοποιηθεί από την επόμενη κυβέρνηση, πράγμα που δυστυχώς δεν έγινε.

Εγκλωβιστήκαμε ως χώρα, με πρωθυπουργό τον κ. Μητσοτάκη, την περίοδο 2019-2020 στην πολιτική του “βλέποντας και κάνοντας” και βρεθήκαμε προ πολλών δυσάρεστων εκπλήξεων.

Από το παράνομο τουρκολιβυκό Μνημόνιο του 2019, μέχρι τις παραβιάσεις του Ορούτς Ρέις το καλοκαίρι του 2020 και το άνοιγμα των Βαρωσίων στην Κύπρο.

Όλα κατά παράβαση των κανόνων του Διεθνούς δικαίου και του δικαίου της Θάλασσας. Η κυβέρνηση απέτυχε να εξασφαλίσει ευρωπαϊκές κυρώσεις ή αμερικανική παρέμβαση απέναντι στην πιο επιθετική Τουρκία της τελευταίας 25ετίας, ενώ αρνήθηκε τη σύγκληση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών για την αναγκαία χάραξη εθνικής στρατηγικής.

Υπό την πίεση της εκλογής Μπάιντεν, η Τουρκία ανακάλεσε τα ερευνητικά της, από την Ανατολική Μεσόγειο και μείωσε τις επιθετικές της ενέργειες.

Τονίσαμε τότε, την ανάγκη να αξιοποιηθεί αυτή η πίεση και η προοπτική αναβάθμισης της τελωνειακής ένωσης ΕΕ-Τουρκίας, ώστε να πιεστεί η Άγκυρα να προσχωρήσει σε έναν ουσιαστικό διάλογο ύφεσης με σκοπό την προσφυγή στη Χάγη για υφαλοκρηπίδα / ΑΟΖ, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Με σαφείς κόκκινες γραμμές για δήθεν γκρίζες ζώνες και αποστρατιωτικοποιημένα νησιά.

Τονίσαμε, επίσης, ότι ένας ουσιαστικός διάλογος με την Τουρκία απαιτούσε συναντήσεις στο πιο υψηλό επίπεδο, όπως έχει γίνει ιστορικά από σειρά Ελλήνων πρωθυπουργών, που πήραν την πολιτική πρωτοβουλία, κάτω από εξίσου δύσκολες αν όχι πολύ χειρότερες κρίσεις.

Ο κ. Μητσοτάκης προτίμησε την πρόσκαιρη επιτυχία ενός “ήρεμου καλοκαιριού” και την αναβλητική διπλωματία του προσχηματικού διαλόγου.

Προτίμησε να δημιουργήσει το αφήγημα της δήθεν απομονωμένης Τουρκίας, το οποίο καταρρέει κάθε μέρα, καθώς αποκαθιστά πια τις σχέσεις της με σημαντικές χώρες.

Η Ελλάδα χρειάζεται στρατηγικό σχέδιο, πυξίδα, για να πορευτεί στα δύσκολα νερά της διεθνούς πολιτικής σκηνής, κάτι που φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ως αναγκαίο, η σημερινή κυβέρνηση, δυστυχώς!