Συνέντευξη της Έφης Αχτσιόγλου, βουλευτή Επικρατείας και τομεάρχη Οικονομικών της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στην “Realnews”

- Η Ν.Δ. σάς κατηγορεί για στάση «ναι μεν, αλλά...» στο θέμα της Ουκρανίας. Τι απαντάτε; 

Η θέση μας ήταν εξαρχής ξεκάθαρη και απορρέουσα πλήρως από το δόγμα εξωτερικής πολιτικής που ακολουθεί η χώρα εδώ και δεκαετίες. Καταδικάζουμε απερίφραστα τη ρωσική εισβολή, που παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο. Ζητάμε την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων και την εξεύρεση λύσης μέσω της διπλωματίας. Υποστηρίζουμε την επιβολή ισχυρών κυρώσεων χωρίς αστερίσκους στη Ρωσία. Παρέχουμε κάθε είδους ανθρωπιστική βοήθεια προς τον ουκρανικό λαό, υποδεχόμαστε και στηρίζουμε τους πρόσφυγες και ζητάμε από την Ε.Ε. να πράξει το ίδιο. Δεν εμπλεκόμαστε στην πολεμική αντιπαράθεση, όπως μας έμπλεξε ο κ. Μητσοτάκης στέλνοντας πολεμικό υλικό. Η στάση μας αυτή προκύπτει από τη θέση αρχής ότι η Ελλάδα οφείλει να είναι πυλώνας ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή και να κινείται με σύνεση, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαίτερη θέση της στην ανατολική Μεσόγειο, μια δύσκολη περιοχή με ιδιαίτερους γεωπολιτικούς συσχετισμούς.

Αντίθετη με αυτό το δόγμα και συγχρόνως επικίνδυνη είναι η στάση που τηρεί ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος έβαλε τη χώρα στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης Ρωσίας – ΗΠΑ. Και κάτι ακόμη: είναι τουλάχιστον πρόκληση να μιλάει για στάση «ναι μεν, αλλά…» το κόμμα που διαχωρίζει τους πρόσφυγες με βάση την καταγωγή, το χρώμα και τη θρησκεία.

- Πώς σχολιάζετε τις διαβουλεύσεις που έχουν αρχίσει στην Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της ενεργειακής και γενικότερα πληθωριστικής κρίσης που συνεπάγεται ο πόλεμος;

Κατ’ αρχάς επιβεβαιώνεται ότι οι προτάσεις που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. εδώ και πολλούς μήνες για την ενεργειακή κρίση και την αντιμετώπιση της ακρίβειας βρίσκονται στον πυρήνα των μέτρων που πρέπει να ληφθούν. Ο έλεγχος σε μια ολιγοπωλιακή αγορά ενέργειας που λειτουργεί εδώ και καιρό ανεξέλεγκτη, η παρέμβαση στην τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΗ, η επιβολή πλαφόν στις τιμές ρεύματος και φυσικού αερίου, η εφαρμογή διμερών προθεσμιακών συμβολαίων στην αγορά ηλεκτρισμού είναι όσα εδώ και μήνες μετ’ επιτάσεως ζητούμε και η κυβέρνηση απορρίπτει. Παρόμοια είναι τα μέτρα που τώρα συστήνει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Είναι τουλάχιστον υποκριτικό ο κ. Μητσοτάκης, που τόσο καιρό βάζει πλάτη στην αισχροκέρδεια, να εμφανίζεται τώρα ως δήθεν υπέρμαχος του πλαφόν κερδών στην ενέργεια.

Το δεύτερο κρίσιμο είναι η επέκταση της αναστολής των δημοσιονομικών περιορισμών της Ε.Ε., ώστε να μπορέσουν τα κράτη να λάβουν μέτρα κοινωνικής στήριξης. Σε θετική κατεύθυνση είναι η πρόταση για ενίσχυση των κρατών με τη μορφή του ευρωομολόγου για δαπάνες που αφορούν την ενέργεια.

- Προτείνετε σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Είναι κοστολογημένα;

Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε ότι ο πληθωρισμός τον Φεβρουάριο σημείωσε εκρηκτική αύξηση στο 7,2%, ένα ρεκόρ 26 ετών, και το πρόβλημα προδιαγράφεται ότι θα έχει μεγάλη διάρκεια. Η καθημερινότητα των πολιτών έχει γίνει αβίωτη και η ανάγκη λήψης μέτρων προστασίας από την ακρίβεια είναι επιτακτική.

Η μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης καυσίμων έχει κόστος περίπου 1,5 δισ. για έναν χρόνο. Όσο, δηλαδή, το ετήσιο κόστος της ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης, που η κυβέρνηση φόρτωσε στον Προϋπολογισμό για δεκαετίες.

Η μείωση του ΦΠΑ στο ψωμί θα είχε κόστος 140 εκατ., αλλά η κυβέρνηση προχώρησε στη μείωση του φόρου κερδών για μεγάλες επιχειρήσεις, του φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου και στην κατάργηση του φόρου για γονικές παροχές 1,6 εκατ. για δύο γονείς, που κοστίζουν σχεδόν τα διπλά.

Σας θυμίζω, δε, ότι ο κ. Μητσοτάκης, έχει προχωρήσει και σε απευθείας αναθέσεις που προσεγγίζουν τα 7 δισ.

Αρνείται ακόμα και την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, που δεν έχει δημοσιονομικό κόστος, αγνοώντας τις ανάγκες των εργαζομένων.

Όπως βλέπετε, δυνατότητες για να στηριχτεί η κοινωνία υπάρχουν, αλλά η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες.

- Πιστεύετε πως η χώρα μας πρέπει να επιστρέψει κατεπειγόντως στα πλεονάσματα; Σας ανησυχεί η άνοδος των σπρεντ; Εσείς τι δημοσιονομική πολιτική θα ακολουθούσατε αν ήσασταν υπουργός Οικονομικών;

Επ’ ουδενί δεν πρέπει η χώρα να πάει σε μια απότομη και σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή, όπως αυτή που δυστυχώς έχει επιλέξει η κυβέρνηση και αποτυπώθηκε στον Προϋπολογισμό του 2022. Στις ήδη δύσκολες οικονομικές συνθήκες που διαμόρφωσε η πανδημία, έχουν προστεθεί η ενεργειακή κρίση, η έκρηξη του πληθωρισμού και ο πόλεμος στην Ουκρανία, που προδιαγράφει περαιτέρω επιδείνωση των δεδομένων. Την ίδια ώρα, ο κ. Μητσοτάκης, με την πολιτική του, οδηγεί σε κοινωνικό κραχ.

Αυτή την ώρα, οι εργαζόμενοι, τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν ανάγκη από ανάσες, δηλαδή στήριξη, ρευστότητα, ρύθμιση των χρεών, μέτρα προστασίας από την ακρίβεια, αύξηση μισθών. Η αξιοποίηση του δημοσιονομικού χώρου και οι θεσμικές παρεμβάσεις εκεί θα έπρεπε να στοχεύουν και όχι στην απόσυρση μέτρων στήριξης και την απορρύθμιση της εργασίας, όπως κάνει η Ν.Δ.

Όσο για το κόστος δανεισμού, υπενθυμίζω ότι, χάρη στη ρύθμιση του χρέους που πέτυχε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2018, οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους είναι μειωμένες και υπάρχει ένας καθαρός διάδρομος μπροστά μας. Το αυξημένο κόστος δανεισμού μπορεί, όμως, να επηρεάσει αρνητικά την αναχρηματοδότηση του χρέους.

- Ποιος πρέπει να είναι ο στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη στη σημερινή συνάντησή του με τον Ταγίπ Ερντογάν;

Οι πάγιες ελληνικές θέσεις είναι απολύτως σαφείς απέναντι στις τουρκικές. Ο κ. Μητσοτάκης με σαφείς κόκκινες γραμμές οφείλει να επιδιώξει έναν διάλογο ύφεσης με την Τουρκία, ο οποίος είναι όλο και πιο απαραίτητος στις συνθήκες διεθνούς αποσταθεροποίησης που διαμορφώνονται.

- Έχουν αναθερμανθεί τα σενάρια πρόωρων εκλογών. Το κόμμα σας θα είναι έτοιμο να διεκδικήσει την εξουσία τον Μάιο αν χρειαστεί ή στο Συνέδριο θα δημιουργηθούν έντονοι κλυδωνισμοί;

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. εδώ και μήνες έχει ζητήσει εκλογές. Είμαστε έτοιμοι πολιτικά, οργανωτικά και προγραμματικά γι’ αυτές. Το Συνέδριό μας δεν πρέπει να είναι και δεν θα είναι μια διαδικασία εσωκομματικών διευθετήσεων, αλλά ένα Συνέδριο μάχης, ένα Συνέδριο οργάνωσης πολιτικής και ιδεολογικής. Θεωρώ, λοιπόν, ότι όχι απλώς δεν θα παρεμποδίσει την προσπάθειά μας, αλλά αντιθέτως ότι μπορεί να είναι ένα αποφασιστικό βήμα για την πολιτική αλλαγή.