Σημεία παρέμβασης της Έφης Αχτσιόγλου, βουλευτή Επικρατείας και τομεάρχη Οικονομικών της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, στην Ευρωπαϊκή Κοινοβουλευτική Εβδομάδα, με θέμα την Οικονομική Διακυβέρνηση στην ΕΕ

«Στο περιβάλλον αστάθειας και πολλαπλών κρίσεων που βρισκόμαστε, την ασφάλεια για τους πολίτες μπορούν να την εγγυηθούν μόνο οι δημόσιες πολιτικές και τα δημόσια εργαλεία», τόνισε η Έφη Αχτσιόγλου σε παρέμβασή της στην Ευρωπαϊκή Κοινοβουλευτική Εβδομάδα, με θέμα την Οικονομική Διακυβέρνηση στην ΕΕ.

«Το κρίσιμο είναι αν η Ευρώπη έχει αποφασίσει ή αν πρόκειται να αποφασίσει να στρίψει το τιμόνι της οικονομικής διακυβέρνησης σε μια διαφορετική κατεύθυνση, που θα λαμβάνει υπόψη της τα διδάγματα των πρόσφατων κρίσεων και κυρίως της πανδημικής κρίσης. Με άλλα λόγια, αν θα αποφασίσει να αφήσει πίσω της το πλαίσιο των πολύ αυστηρών, σκληρών δημοσιονομικών κανόνων, για να κινηθεί σε μία κατεύθυνση που θα έχει στόχο τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων και την κοινωνική δικαιοσύνη», πρόσθεσε.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κατέθεσε δια του προέδρου του πολύ συγκεκριμένες προτάσεις για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, μεταξύ άλλων προτείνουμε την εξαίρεση από τη μέτρηση του ελλείμματος δαπανών - δημόσιων επενδύσεων για την κλιματική κρίση, την αντιμετώπιση φυσικών φαινομένων, την ενίσχυση των συστημάτων υγείας και εκπαίδευσης», σημείωσε, υπογραμμίζοντας ότι «προτείνουμε, επίσης, την αναθεώρηση των στόχων του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος. Το νέο όριο για το δημόσιο χρέος πρέπει να ανέλθει στα επίπεδα του μέσου όρου της ΕΕ και ο κανόνας για τη μείωση του ελλείμματος πρέπει να αντικατασταθεί με την εφαρμογή ενός στόχου διαφορετικού για κάθε κράτος μέλος. Στον στόχο αυτό δεν μπορεί να λαμβάνεται υπόψη μόνο ο όγκος του χρέους/ΑΕΠ αλλά θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και κοινωνικοί στόχοι, όπως η μείωση των ανισοτήτων, της φτώχειας, η βελτίωση της κοινωνικής συνοχής».

Δήλωσε, τέλος, ότι «όλες οι παραπάνω αλλαγές θα πρέπει να γίνουν με δημοκρατική νομιμοποίηση, να υπάρχει διαφάνεια και λογοδοσία και άρα μεγαλύτερη συμμετοχή των εθνικών Κοινοβουλίων και του Ευρωκοινοβουλίου».

.