Αποσπάσματα από την ομιλία του Δημήτρη Βίτσα, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στη συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής  με θέμα : «Κύρωση της συμφωνίας της Ελληνικής Κυβέρνησης με την Κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων»

«..Θα προτιμούσαμε σήμερα να συζητούσαμε για μια οικονομική-εμπορική-πολιτιστική συμφωνία με τα ΗΑΕ. Δεν είναι μόνο οι εξοπλισμοί, αλλά ακόμα και αυτού του είδους οι συμφωνίες, αποτελούν στοιχείο της Άμυνας της χώρας μας. Όπως και οι σχέσεις που οικοδομούμε   με μια σειρά κράτη.

Όμως για να μην κατηγορηθώ για αθεράπευτα ρομαντικός, καταλαβαίνω ότι οι συμφωνίες και οι συμμαχίες στην εξωτερική πολιτική, δεν μπορούν να ακολουθούν το τι θα θέλαμε να συμβαίνει , αλλά τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο.

Το σημερινό δίλημμα είναι:

Διεθνές δίκαιο που συμβάλει στην ειρηνική διευθέτηση των διαφορών ή επικράτηση του δήθεν δικαίου του ισχυρού με την επίδειξη του δίκαιου του ισχυρού, ακόμα και τον πόλεμο;

Στα λόγια η απάντηση είναι εύκολη. Η πραγματικότητα όμως αποδεικνύει ότι μια θετική απάντηση σε αυτό δεν είναι απολύτως ειλικρινής και αληθής, ενώ μερικές φορές είναι και ψευδής.

Η παράνομη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, με  χιλιάδες νεκρούς  Ουκρανούς-Ρώσους- Ελληνικής καταγωγής πολίτες, μας εισάγει σε ένα νέο παγκόσμιο εχθρικό περιβάλλον. Εχθρότητα και καχυποψία όλων προς όλους.

Μπορεί η Τουρκία να μας απειλεί αλλά η λογική που λέει ότι φτιάξαμε έναν εχθρό και όλα τα μετράμε με βάση τι κάνει και τι δεν κάνει η Τουρκία είναι λάθος. Και μάλιστα για μια χώρα με ιστορία ,  δυνατότητες και συμμαχίες όπως η Ελλάδα.

Αν υποθετικά συνέβαινε η Τουρκία να βάλει μυαλό, να σταματήσει τον αναθεωρητισμό της και να έχουμε καλές σχέσεις, αυτό θα δημιουργούσε ένα δημιουργηθεί ένα  εκρηκτικό δίδυμο, τόσο για την ανάπτυξη της περιοχής όσο και για την παγκόσμια ειρήνη.

Δεν είναι ιδιαίτερα καλό το γεγονός ότι έχει πέσει πολύ ΄΄Τουρκοφαγία΄΄ στη ρητορική ορισμένων.

Να σημειώσουμε όμως ότι, της Ρώσικης εισβολής έχει προηγηθεί ο πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία, στη Συρία, στο Ιράκ και οι συνεχείς πόλεμοι στο Αφγανιστάν, την Υεμένη, ο ξεχασμένος πόλεμος στο Κασμίρ ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν.

Έχουμε λοιπόν καθήκον σαν πολίτες ,σαν πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σαν κοινοβούλιο και σαν κυβερνήσεις,  να υπερασπιστούμε και να προωθήσουμε την ιδέα και την κατάσταση της ειρήνης.

Δεν είναι καλό όλες οι βασικές  συμφωνίες που έρχονται στη Βουλή να έχουν πολεμικό- αμυντικό χαρακτήρα.

Δεν είναι καλό ένα παγκόσμιο κυνήγι υπερεξοπλισμών το οποίο έχει ξεκινήσει και εκδηλώνεται και στην Ευρώπη.

Να θυμηθούμε και το στίχο του ποιητή που λέει «.. τον πόλεμο δεν τον κάνουν μόνα τους τα κανόνια..».

Από τώρα λέμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσουμε στην αποστολή πολεμικού υλικού ή προσωπικού που θα αφορά την εν εξελίξει σύγκρουση μεταξύ Αραβικών κρατών και Υεμένης.

Ψηφίζουμε λοιπόν υπέρ της συμφωνίας αλλά να είστε σίγουροι ότι θα την παρακολουθούμε , πάντα με βάση το διεθνές δίκαιο και το συμφέρον του Ελληνικού λαού..»