Ομιλία Θοδωρή Δρίτσα στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής «Εκσυγχρονισμός του εσμικού πλαισίου για τη δραστηριοποίηση των πλοίων αναψυχής και των τουριστικών ημερόπλοιων, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κλάδου των επαγγελματικών πλοίων αναψυχής και άλλες διατάξεις», καθώς και αναφορά στην 55η επέτειο της 21ης Απριλίου 1967

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Να μου επιτρέψετε να κάνω κι εγώ μια σύντομη αναφορά στην πανδημία, όπως έκανε ο συνάδελφος Παναγιώτης Κουρουμπλής. Δεν πέρασε η πανδημία. Και εν όψει του Πάσχα, δεν μπορεί να καλλιεργούνται -όπως ακούσαμε λίγο πριν- επαναπαυμοί και όποια πολιτική δύναμη του Κοινοβουλίου έχει το θάρρος, ας πάρει την ευθύνη να προτείνει ευθέως την «ανοσία της αγέλης». Γιατί λίγο πριν ακούσαμε ακριβώς αυτό, χωρίς να οριστεί, και σε μεγάλο βαθμό αυτές τις επιλογές τις κάνει η Κυβέρνηση.

Προχωρώ. Κύριε Υπουργέ, είναι τώρα μια πολύ κατάλληλη ευκαιρία, τώρα αυτή τη στιγμή, από το βήμα της Βουλής, από τα υπουργικά έδρανα που είστε, να στείλετε ένα μήνυμα στο Λιμάνι του Πειραιά και σε κάθε παραλήπτη. Οι εργαζόμενοι της COSCO, της ΣΕΠ, του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων έχουν δίκιο. Δεν διεκδικούν, παρά μόνο καίριας σημασίας καταξιωμένα ζητήματα και υπεσχημένα!

Στείλτε τώρα αυτό το μήνυμα γιατί οι πληροφορίες μας -ο κ. Σαντορινιός, ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, έχει να πει στοιχεία- είναι ότι μάλλον προετοιμάζονται κάποιοι -δεν ξέρω αν συμμετέχετε και εσείς- να στείλουν ΜΑΤ. Στείλτε τώρα το μήνυμα που πρέπει και όχι Μεγάλη Εβδομάδα, ενόψει Πάσχα και Αναστάσεως, να στείλετε ΜΑΤ στους εργάτες της COSCO.

Κύριε Πρόεδρε, απευθύνομαι και εσάς, απευθύνομαι και στο Σώμα. Επειδή σε δύο ημέρες, που είναι η 55η επέτειος της 21ης Απριλίου, δεν θα μπορέσει το Κοινοβούλιο αφού θα είναι κλειστό, να ανταποκριθεί, όπως κάθε χρόνο, στη δεσμευτική του υποχρέωση αποστολής των μηνυμάτων για τη Δημοκρατία. Θα ήθελα τρία-τέσσερα λεπτά ανοχή διότι υπάρχει ένα κείμενο το οποίο ad hoc μπορεί να καλύψει αυτό το κενό, στο οποίο όλο το Σώμα, όλη η Βουλή των Ελλήνων, δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί.

Είναι επιστολή του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974, του ΣΦΕΑ, που έχει απευθυνθεί εδώ και λίγες μέρες στον Πρόεδρο της Βουλής και στους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Δυστυχώς, δεν μας έχει διανεμηθεί. Εμένα μου εστάλη και οφείλω και να το αναγνώσω και να το καταθέσω στα Πρακτικά. Τρία λεπτά θα πάρω.

«Εν όψει της αποφράδας 55ης επετείου του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών στις 21/4/1967 και της επτάχρονης τυραννίας που ακολούθησε, ως στοιχειώδη φόρο τιμής προς την αντιδικτατορική αντίσταση και, προπαντός, σεβασμού της ιστορικής αλήθειας, θέλουμε να σας υποβάλουμε το παρακάτω αίτημα-πρόταση:
 
Πιστεύουμε πως σας είναι γνωστό ότι επί 4.5 και πλέον χρόνια λειτουργεί στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης η έκθεση τεκμηρίων για την Αντιδικτατορική Αντίσταση στη Θεσσαλονίκη, ‘Διότι δεν συνεμορφώθην’.

Πρόκειται για μια  έκθεση-ντοκουμέντο σε έναν εμβληματικό τόπο Μαρτυρίου, αφού στις εγκαταστάσεις του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης την περίοδο της Δικτατορίας στεγαζόταν το ανακριτικό κολαστήριο της ΚΥΠ, όπου βασανίστηκαν δεκάδες αγωνιστές /τριες της δημοκρατίας-αντίπαλοι της Χούντας. Η έκθεση, που αποτελεί και φόρο τιμής για τους πολιτικούς κρατούμενους της Χούντας, δημιουργήθηκε από τον Σύνδεσμο Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967-1974 και εγκαινιάστηκε από τον τότε πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Νίκο Βούτση, στις 5 Μαΐου του 2017.  
 
Παράλληλα, ο Χώρος Μνήμης λειτουργεί και παιδευτικά ως ένα συνεχές μάθημα Δημοκρατίας και Ελευθερίας για τους μαθητές των δεκάδων σχολείων που από όλη τη χώρα επισκέπτονται το Πολεμικό Μουσείο. Εδώ, οι μαθητές /τριες, όχι μόνο γνωρίζουν τα εκθέματα των μόνιμων συλλογών του Μουσείου, αλλά και μαθαίνουν για τους αγώνες εκείνων που, αψηφώντας το προσωπικό κόστος, υπερασπίστηκαν τη Δημοκρατία – ανάμεσά τους και εκατοντάδες Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες που τίμησαν τον όρκο τους και διέσωσαν την τραυματισμένη από τους πραξικοπηματίες τιμή του ελληνικού στρατού.
 
Η λειτουργία του χώρου μνήμης στο κτήριο αυτό, συνιστά καθεαυτή ένα ισχυρότατο συμβολισμό και παράλληλα μια διαρκή υπόμνηση ότι ο στρατός δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ ξανά για την κατάλυση του Συντάγματος και την καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Πιστεύουμε πως με τη λειτουργία του αποκατέστησε την τιμή του Ελληνικού Στρατού που φορτώθηκε συλλήβδην το άγος των εγκλημάτων των επίορκων αξιωματικών. Αυτό έχει αναγνωριστεί από τους Έλληνες αξιωματικούς που έχουν επισκεφθεί τον Χώρο Μνήμης και δήλωσαν υπερήφανοι για τους συναδέλφους τους που αγωνίστηκαν εναντίον του τυραννικού καθεστώτος, με βαρύ προσωπικό τίμημα πολλές φορές.
 
Τον χώρο επισκέπτονται πολίτες και ιδιαίτερα μαθητές και μαθήτριες με τους εκπαιδευτικούς τους και για τον λόγο αυτό, ο Σύνδεσμός μας, τουλάχιστον από το 2002, διεκδικούσε με υπομνήματά του προς του Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και επιτόπιες εκδηλώσεις, συμβολικά κάθε 21η Απριλίου, την ανάδειξή του σε χώρο ιστορικής μνήμης για τα ‘πέτρινα χρόνια’ 1967-1974. Γεγονός που ταυτοποιήθηκε με δικαστικές αποφάσεις, με τη συνδρομή του Κέντρου Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, αλλά και με μαρτυρίες συναγωνιστών και συναγωνιστριών μας, που υπέστησαν τα πάνδεινα στο άντρο αυτό από τους δήμιους της ΚΥΠ και της Ασφάλειας, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του πρώην βουλευτή της ΕΔΑ, Γιώργη Τσαρουχά στις 9 Μαΐου 1968.

 Η αρμονική όμως αυτή συνύπαρξη του Χώρου Μνήμης με τα άλλα εκθέματα και δραστηριότητες του Μουσείου, είναι, δυστυχώς, υπό την αίρεση της κατ’ έτος  υπογραφής Χρησιδανείου μεταξύ του Πολεμικού Μουσείου και του Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974, αν και παραχωρήθηκε ‘άνευ ανταλλάγματος με σκοπό τη μόνιμη και διαρκή έκθεση των αντικειμένων που καταγράφονται αναλυτικά, στο Πρωτόκολλο Παράδοσης – Παραλαβής,  στον χώρο (διάδρομο) προ της εισόδου του αμφιθεάτρου του Πολεμικού Μουσείου / Παραρτήματος Θεσσαλονίκης”. Έτσι, εντελώς αντιφατικά και ανιστόρητα, στην ιστοσελίδα του Πολεμικού  Μουσείου αναφερόμαστε ως ‘φιλοξενούμενη συλλογή’ (!), αφού, κατά το ισχύον, χουντικό καταστατικό λειτουργίας των πολεμικών μουσείων (Ν.Δ. 132 ΦΕΚ Α΄35/3.3.1969) σκοπός τους είναι ‘η προβολή των ιερών αγώνων του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον’ – εξαιρουμένου, φυσικά, του ‘ανίερου, αντεθνικώς δρώντος’ – κατά τους πραξικοπηματίες - αντιδικτατορικού αγώνα (!) για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία και την  κοινωνική προκοπή. Βλέπετε η αναιμική ‘αποχουντοποίηση’ δεν μας απάλλαξε από τα κατάλοιπα της ‘νομοθεσίας των βαρβάρων’.
 
Γι’ αυτό σας καλούμενα αναλάβετε συμβολικά κοινή νομοθετική πρωτοβουλία για την κατάργηση του παραπάνω διατάγματος - εκτρώματος της χούντας και να ανακηρύξετε τον εκ 33 τ.μ. απέριττο – πυκνό Χώρο Μνήμης του ΣΦΕΑ 1967-1974 στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, σε χώρο Ιστορικής Μνήμης της Αντιδικτατορικής Αντίστασης. Όπως συνέβη και στην ανάλογη περίπτωση του πρώην ανακριτικού κολαστήριου του ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου εδρεύει ο Σύνδεσμός μας, με την παραχώρηση της κυριότητας των σωζόμενων κτηρίων στην Περιφέρεια Αττικής, με τροπολογία μελών μας – τότε βουλευτών - που υιοθέτησε στις 6/6/2017 το Υπουργείο Οικονομικών.

Οποιαδήποτε παράταση του σημερινού καθεστώτος της κατά παραχώρηση ‘φιλοξενίας’ μας στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης  όχι μόνο συνιστά λογοκριτική επέμβαση εις βάρος της πρόσφατης ιστορίας της Θεσσαλονίκης. αλλά και εξυπηρετεί, αντικειμενικά, όσους επιχειρούν να παγιδέψουν τους νέους ανθρώπους, δημαγωγώντας εις βάρος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και διαβάλλοντας τις δημοκρατικές αξίες.
 
Αθήνα, 16.4.2022.

Με εκτίμηση, για το Διοικητικό Συμβούλιο, ο Πρόεδρος κ. Βαγγέλης Γκιουγκής, ο Γενικός Γραμματέας Νίκος Μανιός», πρώην Βουλευτής.».

Το καταθέτω στα Πρακτικά. Και νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή συγκυρία σήμερα να αποδοθεί η τιμή για τους αντιδικτατορικούς αγώνες του λαού μας με αυτό τον τρόπο, αφού δεν θα μπορέσουμε την Πέμπτη να το κάνουμε.

Κύριε Πρόεδρε, δώστε μου ένα λεπτό για το νομοσχέδιο και τελειώνω. Δεν θα πω αυτά που είχα να πω, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Δεν έχετε άλλον χρόνο. Επιλέξατε να διαβάσετε αυτό το κείμενο. Δέκα λεπτά μιλάτε.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ζήτησα τουλάχιστον τρία λεπτά υπέρβαση. Είναι πολύ έκτακτο θέμα, πολύ ειδικό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Ναι, αλλά επιλέξατε αυτό για την ομιλία σας. Σε ένα λεπτό για το νομοσχέδιο τι να πείτε;
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Δεν κατανοείτε τη διαφορά;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Πώς δεν την κατανοώ; Από τη Θεσσαλονίκη είμαι, ξέρω τι λέτε.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ελπίζω να μην ενοχλείστε, κύριε Πρόεδρε, από την αναφορά μου αυτή. Νομίζω ότι θα είστε εξαίρεση σε όλη την Αίθουσα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Όχι. Προς Θεού. Δεν είπα κάτι τέτοιο. Αλλά, δεν αφήσατε χρόνο για το νομοσχέδιο.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Τελειώνω σε μισό λεπτό.

Θα αναφερθώ μόνο στο άρθρο 8, στο οποίο αναφέρθηκαν κι άλλοι συνάδελφοι. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται τέτοια «δώρα» σε ειδικές ομάδες συμφερόντων χωρίς προστιθέμενη αξία και διάχυτη κοινωνική ωφέλεια, είτε στον τουρισμό είτε στην οικονομία είτε σε οτιδήποτε. Πρόκειται για «δώρο».

Για το άρθρο 81, κύριε Υπουργέ, ελπίζω να μην έχετε δεχθεί εσείς τις απειλές. Εγώ στη θητεία μου όταν υπέγραψα σχετικές δύο Υπουργικές Αποφάσεις, πριν κυρωθεί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ο ευρωπαϊκός κανονισμός προς την ίδια κατεύθυνση -αναφέρθηκε ο Παναγιώτης Κουρουμπλής πριν- δέχθηκα πάρα πολλές απειλές και για «χαντάκια» και για διάφορα… Ελπίζω να μην έχετε δεχθεί εσείς απειλές, αλλά προς Θεού, δεν έχετε δικαίωμα και να μην εφαρμόζετε και την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Τέρμα οι παρατάσεις. Επιτέλους να τελειώνουμε μ’ αυτήν την διαχρονική συναλλαγή και διαφθορά στα λιμάνια και όχι μόνο του Πειραιά. Πάρτε το απάνω σας.

Καλή Ανάσταση!
Ευχαριστώ.»