ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

28/05/2022

Δ. Αυγέρη: Αλίμονο για όποια επιστήμη γίνεται ορατή στην κοινωνία με όρους τηλεθέασης

Δ. Αυγέρη: Αλίμονο για όποια επιστήμη γίνεται ορατή στην κοινωνία με όρους τηλεθέασης



Χαιρετισμός της Δώρας Αυγέρη, αναπλ. τομεάρχη Υγείας & βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στο 1ο Συνέδριο Ιατροδικαστικής-Ψυχιατροδικαστικής στη Θεσσαλονίκη

Θα ήθελα να σας μεταφέρω τις ευχές για καλή επιτυχία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα- τον οποίο και εκπροσωπώ- στις εργασίες του συνεδρίου. Ένα αναμφίβολα πρωτοποριακό για τα επιστημονικά και ερευνητικά δεδομένα συνέδριο.
Έτσι θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το σημερινό εναρκτήριο συνέδριό σας με θέμα «Ιατροδικαστική-Ψυχιατροδικαστική» που διοργανώνεται από το ομότιτλο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Ιατρικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με τη Θωρακοχειρουργική Κλινική του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Θεαγένειο».
Σε καιρούς βαθιάς και πολυεπίπεδης κρίσης, όπου το δημόσιο πανεπιστήμιο βάλλεται από πάσης φύσεως εξουσίες, η κατανόηση του εγκληματικού φαινομένου καθίσταται αναγκαία πέρα ως πέρα.
Στα χρόνια αυτά της κρίσης μάς συγκινεί ιδιαίτερα εκείνο το σημαντικό τμήμα του ακαδημαϊκού κόσμου, των καθηγητών, των ερευνητών και της σπουδάζουσας νεολαίας, που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους, προκειμένου να υπερασπιστούν το πανεπιστήμιο και τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, όπως και να διατηρήσουν το πανεπιστήμιο ως σημείο αναφοράς εντός της κοινωνίας.
Θέλω να πιστεύω ότι οι εμπνευστές και συντελεστές του συνεδρίου αυτού συμμερίζονται τη λογική της κατανόησης κόντρα στο παράλογο της πάταξης, τη λογική της συνεννόησης κόντρα στο παράλογο της αλαζονείας. Και τη λογική της δημοκρατίας κόντρα στο παράλογο του αυταρχισμού.
Και το λέω αυτό, γιατί με χαρά διαπιστώνω ότι το συνέδριο δεν περιορίζεται να δώσει βάρος μόνο στο εγκληματικό φαινόμενο, αλλά εξετάζει συνδυαστικά δυναμικές πτυχές που άπτονται της χρήσης νέων τεχνολογιών, νομικών ή ηθικών παραμέτρων, και άλλων ζητημάτων που ανακύπτουν δυναμικά στο χώρο της υγείας.
Επομένως, έχει την ευκαιρία να αποτυπώσει με ενάργεια τις πιο σύγχρονες όψεις της ιατροδικαστικής και της ψυχιατροδικαστικής, δίνοντας παράλληλα εμφατικά το κοινωνικό στίγμα των καιρών, μέσα από την πολυπρισματική επιστημονική έρευνα και τις εισηγήσεις έγκριτων μελετητών και ειδικών.
Τονίζω, για όσους ενδεχομένως να τους διέφυγε, ότι την Πέμπτη κινδύνεψε η ζωή ενός φοιτητή από όργανα της τάξης που επιχειρούν εντός του πανεπιστημίου, αντί να κυνηγούν το έγκλημα εκεί που πηγάζει, ριζώνει, εξαπλώνεται, παγιώνεται και κυριαρχεί.
Είμαι σίγουρη ότι, σε αντίθεση με τους μηχανισμούς της καταστολής, η ιατροδικαστική κοινότητα εξακολουθεί να υπηρετεί την αλήθεια.
Πρόκειται για μια σημαντική αλήθεια, η οποία καθίσταται τέτοια μέσα από την αναγνώριση τραυμάτων, ενίοτε θανατηφόρων, χαραγμένων στο ανθρώπινο σώμα, αυτό το ιερό καταφύγιο της ανθρώπινης ψυχής.
Ο ιατροδικαστής καλείται να εξετάσει το αποτύπωμα ενός καθόλα στρεβλού κοινωνικού συμβάντος πάνω στο ανθρώπινο σώμα. Την εξουσία του βιαστή πάνω στο έμφυλο υποκείμενο, την όποια εξουσία πάνω στον ανυπεράσπιστο, εν τέλει την απόλυτη δύναμη του θανάτου πάνω μας.
Η παρατεταμένη πανδημική κρίση δοκίμασε εκ βάθρων την κοινωνική συνοχή, επιδεινώνοντας προϋπάρχουσες κοινωνικές παθογένειες. Καθ’ όλη την διάρκεια αυτής της περιόδου αναδύθηκαν ποιοτικά νέες μορφές εγκληματικών φαινομένων, οξύνθηκαν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας, οι γυναικοκτονίες, ή ακόμη και το κίνημα #METOO ανέδειξαν τα αδικήματα της σεξουαλικής παρενόχλησης, που ενδημούν σε κάθε εργασιακό χώρο.
Γι’ αυτά τα σώματα μιλάμε, όπως για κάθε αδύναμο σώμα, για κάθε σώμα που δοκιμάστηκε όχι μόνο από τη διασπορά ενός ιού, αλλά κι από την αδυναμία των συστημάτων υγείας να τον αντιμετωπίσουν.
Στα δυόμισι αυτά χρόνια, όπου θάνατοι από Covid αλλά και αδιανόητες δολοφονίες ή προκλητικές επιθέσεις έχουν κατακλύσει το καθημερινό ιδιόλεκτο, η ιατροδικαστική πράξη προκαλεί υψηλό ενδιαφέρον πέραν των ορίων ενός αμφιθεάτρου.
Είναι χρέος των καλύτερων από εσάς το ενδιαφέρον αυτό να γίνει πεδίο κατανόησης των κοινωνικών δραμάτων και κοινωνός αλήθειας, κι όχι μέτρο τηλεθέασης και ατομικής προβολής.
Αλίμονο για όποια επιστήμη γίνεται ορατή στην κοινωνία με όρους τηλεθέασης. Αλίμονο στον επιστήμονα που υπηρετεί κάτι παρεκτός της επιστημονικής αλήθειας.
Είμαι σίγουρη ότι θα συζητηθεί κι αυτό και άλλα παρόμοια ζητήματα εδώ αυτές τις μέρες.
Κλείνω την παρέμβασή μου, σημειώνοντας ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας εξάντλησε τα όρια των δυνατοτήτων του, αλλά συνολικά δεν παρέκκλινε από τον προορισμό του να προστατεύσει τη δημόσια υγεία.
Και μπορεί να βγαίνει σοβαρά λαβωμένο το ΕΣΥ, και μπορεί να μην τυγχάνει της κυβερνητικής πρόνοιας που το αντιμετωπίζει με αγοραία διάθεση.
Όμως, ο κόσμος έχει καταλάβει τη σημασία που έχει η προστασία των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, (όπως είναι λόγου χάρη οι ψυχικά ασθενείς).
Και έχει καταλάβει τη σημασία που έχει, εν γένει, η προστασία της δημόσιας υγείας.
Έχει καταλάβει την ανάγκη για ενδυνάμωση των δημόσιων δομών και των ανθρώπων που ζουν κι εργάζονται μέσα σ’ αυτές τις δομές ασταμάτητα και ακατάπαυστα.
Απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο που καταλαβαίνει, οφείλουμε ο καθένας από τη δική του θέση ευθύνης να δικαιώσει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο που πρωτοπορεί και καινοτομεί.
Αναμφίβολα, η πανδημία έφερε στο προσκήνιο πολύπλοκα ζητήματα που άπτονται κυρίως της βιοϊατρικής, βιοηθικής και τεχνοηθικής με σύνθετες νομικές και κοινωνικές προεκτάσεις.
Πάνω στη σκηνή, καλούμαστε απ’ αυτά τα ζητήματα να οργανώσουμε τις κοινωνικές αντιστάσεις και την εκπαιδευτική διαδικασία, προκειμένου η ακαδημαϊκή κοινότητα να επιτελέσει ένα καθήκον ιστορικών διαστάσεων.
Το Πρόγραμμα Σπουδών σας βρίσκεται στην αιχμή όλων εκείνων των δράσεων που πρέπει να αναληφθούν για την προάσπιση της κοινωνικής συνοχής, την προαγωγή της ψυχικής υγείας αλλά και την εν γένει προάσπιση της δημόσιας υγείας, τον μετασχηματισμό του ρόλου του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και την εξορθολογισμένη χρήση των νέων τεχνολογιών προς όφελος της κοινωνίας και της επιστήμης.
Σας συγχαίρω για την προαγωγή της διεπιστημονικής έρευνας, τις σημαντικές ακαδημαϊκές και λοιπές πρωτοβουλίες σας καθώς και για το σημερινό σας πρώτο συνέδριο, το οποίο θα αποτελέσει όχι μόνο το έναυσμα ενός θεωρητικού προβληματισμού, αλλά πρωτίστως την αφετηρία για ανάληψη έμπρακτων δράσεων προς όλες τις κρίσιμες κατευθύνσεις.
Το ανθρώπινο σώμα και το κοινωνικό σώμα έχουν σήμερα όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη μιας επιστημονικής κοινότητας που ξέρει να αμφισβητεί, ξέρει να συνθέτει, αναγνωρίζει την αλήθεια κι ως εκ τούτου δεν ξεχνά τους φορείς της, που δεν είναι άλλοι από τους απλούς ανθρώπους.
Σας εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ