Σημεία από τη συνέντευξη του Δημήτρη Βίτσα, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Δυτικού Τομέα Αθηνών, στο ραδιοφωνικό σταθμό «Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων 98,7»

 «Η κατάσταση στη χώρα παρουσιάζει πολλά αδιέξοδα, δυσκολίες και κινδύνους και ως εκ τούτου, το καλύτερο θα ήταν να αναδειχτεί μια νέα κυβέρνηση, με προοδευτικό-δημοκρατικό χαρακτήρα, ώστε να ξεφύγει η χώρα από τη δίνη της ακρίβειας και να ακολουθήσει μια συμφωνημένη πολιτική ανάμεσα στις δημοκρατικές δυνάμεις για τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η επιθετική ρητορική του Ερντογάν.

Η ΝΔ, δημοσκοπικά τουλάχιστον, έχει πέσει από τις εκλογές του 2019 κατά 11 μονάδες. Συνεπώς υπάρχει ένας μεγάλος πολιτικός χώρος, από αυτούς που έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους με τη ΝΔ, από αυτούς που απείχαν από την εκλογική διαδικασία του ‘19 και από αυτούς που απαντούν “δεν ξέρω / δεν απαντώ”, που μπορεί να δώσει στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ την πρώτη θέση και μάλιστα με καθαρή διαφορά.

Αυτή τη στιγμή, είναι λογικό όλα τα κόμματα να ισχυρίζονται ότι τα προγράμματά τους δε συγκλίνουν και ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Αλλά ο τελικός κριτής και αυτός που επιβάλει λύσεις διαμορφώνοντας τους όρους για το σχηματισμό τέτοιας κυβέρνησης, είναι ο ίδιος ο Ελληνικός λαός. Όποιο κόμμα λοιπόν βάλει εμπόδια στο σχηματισμό Κυβέρνησης από την πρώτη Κυριακή, θα το πληρώσει πολύ ακριβά.

Όσο αφορά το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΜΕΡΑ 25, πέρα από τη δυσκολία πολιτικής επιβίωσης που έχει σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, κατά καιρούς έχει πάρει κοινές θέσεις με το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για κάποια ζητήματα. Στην πολιτική όμως δεν μπορεί να λειτουργεί κάποιος στη λογική “θύμωσε η Θυμιώ για μια φέτα πεπόνι” όπως λέει και η παροιμία. Το ζητούμενο στην πολιτική είναι η εύρεση κοινών θέσεων και αντίστοιχα κοινών δυνατοτήτων για να υλοποιηθούν αυτές. Αν το βράδυ των εκλογών, οι θέσεις που θα έχει ο κος Βαρουφάκης ή ο κος Ανδρουλάκης στη Βουλή είναι κρίσιμες, τότε θα κάτσουμε να συζητήσουμε πάνω σε βασικά σημεία που θα πρέπει να προωθηθούν σήμερα στην Ελληνική κοινωνία ( αντιμετώπιση ακρίβειας, νομοθετικές αλλαγές για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων στην αγορά εργασίας κλπ) και θα πράξουμε αναλόγως. Εκείνη τη στιγμή, ο καθένας θα πρέπει να επιλέξει αν υπερισχύσει το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον ή αυτό που ορίζεται ως κομματικό συμφέρον από τον καθένα.

Τις διαφορές μας θα τις έχουμε και θα τις κρατάμε αλλά για το καλό της χώρας θα πρέπει να τις υπερβαίνουμε.

Όσο αφορά την επιζητούμενη “ανοχή” του ΚΚΕ, οι κοινωνικοί αγωνιστές που βρίσκονται στις γραμμές του και τους οποίους τιμώ ιδιαιτέρως, σκεπτόμενοι τα ιστορικά δεδομένα του κόμματος, μπορούν να βρουν τον τρόπο που θα ενισχύσουν τον αγώνα για να φύγει κυβέρνηση Μητσοτάκη.»