Συνέντευξη της Γραμματέα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στην εφημερίδα «Εποχή» και την Ιωάννα Δρόσου

Σε συνέντευξή της, στην εφημερίδα «Εποχή» και τη δημοσιογράφο Ιωάννα Δρόσου, η Γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, μεταξύ άλλων ανέφερε:

Για τις εκλογές: Εμείς ζητάμε εκλογές, από τον περασμένο Δεκέμβρη, γιατί η κοινωνία δεν αντέχει άλλο αυτή την κατάσταση. Είμαστε έτοιμοι, σε θέση μάχης, για να δώσουμε τον αγώνα των εκλογών, όποτε κι αν γίνουν.

Για την ακρίβεια: Η κυβέρνηση επιδεικνύει μια πρωτοφανή ταξική μονομέρεια. Δεν θέλει να πάρει μόνιμα μέτρα, γιατί κάτι τέτοιο είναι αντίθετο με τις νεοφιλελεύθερες εμμονές της, αλλά και με τις δεσμεύσεις της απέναντι σε επιχειρηματικούς κύκλους. Ο ορίζοντάς της είναι οι εκλογές, εκεί έχει στραμμένο το βλέμμα της, κι όχι στις ανάγκες της κοινωνίας.

Για τη συνεργασία των αριστερών, σοσιαλδημοκρατικών, οικολογικών δυνάμεων: Στον πυρήνα της απλής αναλογικής, αλλά και της γενικότερης σκοπιάς μας, είναι η συνεργασία ευρύτερων δυνάμεων, αριστερών, σοσιαλδημοκρατικών, πράσινων. Αποτελεί αίτημα των καιρών η σύγκλιση και η συνεργασία. Στο έδαφος μιας προγραμματικής σύγκλισης, με θεμέλιο την δίκαιη ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη διεύρυνση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την αντιμετώπιση της ακρίβειας, της ανεργίας, τη δημοκρατία και την κοινωνική αλληλεγγύη.

Για το 50-50: Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ άνοιξε έναν δρόμο που ελπίζω ότι θα τον ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα κόμματα. Γιατί, η Ελλάδα είναι ακόμα πολύ χαμηλά στη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική. σε όλους τους σχετικούς δείκτες, κι αυτό πρέπει να το αλλάξουμε. Ζούμε μια δύσκολη εποχή, τόσο για τις γυναίκες όσο και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Δικαιώματα για τα οποία δόθηκαν αγώνες, δεν θεωρούνται πια δεδομένα. Η αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, το δικαίωμα στην άμβλωση, περιορίζονται ή καταργούνται, από την Πολωνία μέχρι τις ΗΠΑ. Ευτυχώς, απέναντι στο σκοταδισμό, τον σεξισμό και την πατριαρχία, έχει κάνει τη δυναμική εμφάνισή του ένα νέο, μαζικό, αγωνιστικό κίνημα.

Για την ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μετά τις 15 Μαΐου: Είναι πολύ σημαντικό το ότι, σε εποχές αποπολιτικοποίησης και κρίσης, τόσο του κομματικού φαινομένου, όσο και της ίδιας της πολιτικής, τόσες δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δήλωσαν παρόν και ήρθαν να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ο κόσμος έχει προσδοκίες από εμάς, κι εμείς οφείλουμε να τις επαληθεύσουμε. Η ενεργοποίηση όλων είναι απαραίτητη. Όπως και η αξιοποίηση του καθενός και της καθεμιάς, ανάλογα με τα διαφορετικά ενδιαφέροντα, τις δεξιότητες και τον χρόνο που μπορούν να προσφέρουν στο κόμμα, ο καθένας με τις δυνάμεις του, κι όλοι μαζί.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

* Είμαστε σε προεκλογική περίοδο; Εκτιμάς ότι θα προχωρήσει σε εκλογές ο Μητσοτάκης; Πώς θα διαμορφώσει ένα πρόγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να προκαλέσει γεγονότα και να προσελκύσει το ενδιαφέρον;

Ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, όπως και πολλά στελέχη της κυβέρνησης και της ΝΔ, έχουν σχεδόν προαναγγείλει εκλογές, που μάλλον δρομολογούνται για το φθινόπωρο. Αλλά δεν είναι μόνο οι δηλώσεις, είναι και μια σειρά από κινήσεις και εξαγγελίες προεκλογικού χαρακτήρα, με πιο πρόσφατη αυτή για την επιδότηση στα καύσιμα, που όλες έχουν ημερομηνία λήξης το Σεπτέμβρη. Οπότε, δεν είναι απλώς θέμα εκτίμησης. Εμείς ζητάμε εκλογές, από τον περασμένο Δεκέμβρη, γιατί η κοινωνία δεν αντέχει άλλο αυτή την κατάσταση. Είμαστε έτοιμοι, σε θέση μάχης, για να δώσουμε τον αγώνα των εκλογών, όποτε κι αν γίνουν. Με περιοδείες, εκδηλώσεις, συζητήσεις, καμπάνιες, όπως αυτή για την ακρίβεια, όπως και της κατοικίας, δίπλα στη νεολαία, στους άνεργους, στον κόσμο της κακοπληρωμένης και «μαύρης» εργασίας, στους ανθρώπους που δεν μπορούν να βρουν ένα σπίτι, γιατί οι τιμές των ενοικίων έχουν εκτοξευθεί, στους ανθρώπους που βάζουν λουκέτο στο μαγαζί τους, γιατί δεν βγαίνουν οικονομικά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι στις σκέψεις μας και στο επίκεντρο των προσπαθειών μας.

Ταυτόχρονα, έχουμε το κυβερνητικό πρόγραμμα που θα παρουσιαστεί από τον Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, τον Σεπτέμβριο. Θα είναι συγκεκριμένο, ριζοσπαστικό, και θα έχει στο επίκεντρο τις ανάγκες και τις έγνοιες του κόσμου της εργασίας, δίνοντας μια ρεαλιστική ελπίδα και προοπτική σε μια κοινωνία που αγωνιά για το μέλλον, κι αγωνίζεται να τα φέρει πέρα.

* Η ακρίβεια σφυροκοπά την κοινωνία. Η κυβέρνηση παίρνει μέτρα έκτακτης ενίσχυσης και αρνείται να πάρει μόνιμα μέτρα. Η κρίση εκτιμάται ότι θα είναι πιο βαθιά από της προηγούμενης δεκαετίας. Ποια τα αιτήματα που ανακύπτουν; Πέρα από την τήρηση των νόμων ή την κατάργηση νόμων της ΝΔ (π.χ. αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη) ποιες είναι οι προτάσεις που προκύπτουν που θα αλλάξουν το μοντέλο και θα αντιστρέψουν την κρίση;

Είμαστε δυστυχώς πρωταθλητές στην ακρίβεια. Στην τιμή του ηλεκτρικού, των καυσίμων, στα είδη πρώτης ανάγκης. Ο πληθωρισμός τον Μάιο ξεπέρασε το 11%, κάτι που έχει δραματικές επιπτώσεις, ειδικά στα χαμηλά εισοδήματα. Γνωρίζουμε ότι ο πληθωρισμός είναι διπλάσιος του στατιστικού στα χαμηλά εισοδήματα, ότι το 1/3 της μισθωτής εργασίας αμείβεται με το κατώτατο μισθό και ότι απ’ αυτόν τον μισθό το 70% δεν φθάνει για να καλύψει τη διατροφή, τη θέρμανση, το νοίκι.

Η κυβέρνηση επιδεικνύει μια πρωτοφανή ταξική μονομέρεια, επιδοτώντας τα υπερκέρδη των παρόχων ενέργειας, αδρανοποιώντας τις Ρυθμιστικές Αρχές, αποφεύγοντας να κάνει ελέγχους. Δεν θέλει να πάρει μόνιμα μέτρα, γιατί κάτι τέτοιο είναι αντίθετο με τις νεοφιλελεύθερες εμμονές της, αλλά και με τις δεσμεύσεις της απέναντι σε επιχειρηματικούς κύκλους. Γι’ αυτό, άλλωστε, αρνείται να υιοθετήσει, όχι τα μέτρα ανακούφισης που έχουμε προτείνει εδώ και καιρό, από το περασμένο φθινόπωρο, όταν άρχισαν να εκτοξεύονται οι τιμές της ενέργειας στη χώρα μας, αλλά ούτε καν μέτρα που προτείνει η εργαλειοθήκη της Κομισιόν. Ο ορίζοντάς της είναι οι εκλογές, εκεί έχει στραμμένο το βλέμμα της, κι όχι στις ανάγκες της κοινωνίας. Όμως, όλα δείχνουν ότι η πολύπλευρη κρίση, οικονομική, ενεργειακή, κρίση ακρίβειας, ήρθε για να μείνει καιρό. Στην Ευρώπη εμφανίζεται ξανά, μετά από δεκαετίες, το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού. Κι όσο η φτωχοποίηση και οι ανισότητες εντείνονται, τόσο περισσότερο διαρρηγνύεται η κοινωνική συνοχή. Απέναντι σε αυτή την δραματική κοινωνική πραγματικότητα, εμείς προτείνουμε συγκεκριμένα, άμεσα μέτρα, με στόχο την ανακούφιση των νοικοκυριών. Αλλά όχι μόνο αυτά, γιατί πολλά πρέπει να αλλάξουν. Όχι μόνο να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι Χατζηδάκη, αλλά να διευρυνθούν τα εργασιακά δικαιώματα, να ξαναμπεί σε λειτουργία το ΣΕΠΕ, να μπει ένα φράγμα στην εργοδοτική αυθαιρεσία, ειδικά στο πεδίο της επισφαλούς εργασίας. Ασφαλώς και είναι από τις πρώτες προτεραιότητες της επόμενης αριστερής, προοδευτικής κυβέρνησης η κατάργηση του νόμου Κεραμέως. Θα πρέπει όμως και να προωθήσουμε μια πραγματικά δημόσια, καθολική δωρεάν, ποιοτική εκπαίδευση, που να απαντά στις προκλήσεις του μέλλοντος. Αυτοί είναι μόνο δύο τομείς, που φέρνω ως παράδειγμα. Γιατί, σχεδόν σε κάθε τομέα χρειάζονται τολμηρές τομές και ριζοσπαστικές αλλαγές, για την συνολική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, μιας αλλαγής που θα επισπεύδει στην απεξάρτηση από τον άνθρακα και στην προστασία του περιβάλλοντος. Που θα λαμβάνει δηλαδή σοβαρά υπόψη την κλιματική κρίση. Όλα αυτά, μόνο μια αριστερή, προοδευτική κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μπορεί να τα κάνει πράξη.

*Θα επιδιωχθούν συναντήσεις με κόμματα της αντιπολίτευσης και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς; Σε ποιο πλαίσιο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε την απλή αναλογική γιατί την πιστεύει. Γιατί είναι το πιο δίκαιο εκλογικό σύστημα, που αποτυπώνει την πραγματική βούληση των πολιτών. Στον πυρήνα της απλής αναλογικής, αλλά και της γενικότερης σκοπιάς μας, είναι η συνεργασία ευρύτερων δυνάμεων, αριστερών, σοσιαλδημοκρατικών, πράσινων. Με όλους θα μιλήσουμε, πλην δεξιάς και ακροδεξιάς, φυσικά. Με μια έννοια ήδη τα κόμματα συνομιλούν για τις προγραμματικές προτεραιότητες της επόμενης κυβέρνησης το καθένα από τη σκοπιά του. Τα 5+1 σημεία που καταθέσαμε και αυτό το στόχο υπηρετούσαν. Γιατί αποτελεί αίτημα των καιρών η σύγκλιση και η συνεργασία. Και είναι κάτι που λειτουργεί, και παράγει θετικά αποτελέσματα για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, σε πολλές χώρες, στην Ισπανία, στη Σκανδιναβία, και αλλού. Στη Γαλλία, με το αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, βλέπουμε ότι η ενότητα της Αριστεράς, και η συνεννόηση όλων των προοδευτικών δυνάμεων, οδήγησε στο τέλος της παντοκρατορίας Μακρόν, και μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά, και με νικηφόρα αποτελέσματα, στον αναγκαίο, σήμερα, διμέτωπο αγώνα κατά του νεοφιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς βαρβαρότητας

Το ίδιο ισχύει και στη Λατινική Αμερική. Συχνά, η πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά βλέπει με θαυμασμό -και καλά κάνει- την άνοδο αριστερών, προοδευτικών κυβερνήσεων στην εξουσία, σε αυτό το πολύπαθο μέρος του κόσμου. Όταν ερχόμαστε στα καθ’ ημάς, βέβαια, η άποψή της αλλάζει. Κι όμως, αυτή η άνοδος είναι το αποτέλεσμα μιας συνεργασίας και μιας προγραμματικής σύγκλισης ευρύτατων δυνάμεων, από την Αριστερά μέχρι το Κέντρο. Προγραμματική σύγκλιση, λοιπόν, με θεμέλιο την δίκαιη ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη διεύρυνση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την αντιμετώπιση της ακρίβειας, της ανεργίας, τη δημοκρατία και την κοινωνική αλληλεγγύη.

*Ως γυναίκα γραμματέας ενός αριστερού Κόμματος που μόλις ψήφισε το ριζοσπαστικό μέτρο 50% - 50% δημιουργείς πολλές προσδοκίες στο θέμα αυτό. τι πρωτοβουλίες θα έβλεπες; Ασκείται κριτική ότι αυτός ο πρωτοποριακός θεσμός δεν προβλήθηκε αρκετά. Ποια μέτρα θα παρθούν ώστε να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για να αρθεί η ποσόστωση;

Το 50-50 ήταν ένα αίτημα του γυναικείου, φεμινιστικού κινήματος, και είμαι πολύ υπερήφανη που έγινε πράξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ άνοιξε έναν δρόμο που ελπίζω ότι θα τον ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα κόμματα. Γιατί, η Ελλάδα είναι ακόμα πολύ χαμηλά στη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική. σε όλους τους σχετικούς δείκτες, κι αυτό πρέπει να το αλλάξουμε. Πρέπει να δώσουμε μάχες, στη βάση του προβλήματος. Πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας τις επισφαλώς εργαζόμενες γυναίκες, τις άνεργες, τις πιο ευάλωτες. Την ίδια στιγμή δεν πρέπει να φεύγει από το μυαλό μας ότι στις γυναίκες έχει ανατεθεί, σχεδόν αποκλειστικά, η οικογενειακή φροντίδα. Έναν κόσμο που ζει και αγωνίζεται να επιβιώσει, και που βρίσκεται συχνά μακριά από το βλέμμα του κεντρικού πολιτικού συστήματος, που δεν μπορεί, αλλά και πολλές φορές θεωρεί μάταιο να ασχοληθεί με την πολιτική, θεωρώντας την ως κάτι ξένο και μακρινό. Έχουμε πολλούς αγώνες να δώσουμε, ειδικά σήμερα. Γιατί ζούμε μια δύσκολη εποχή, τόσο για τις γυναίκες όσο και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Δικαιώματα για τα οποία δόθηκαν αγώνες, δεν θεωρούνται πια δεδομένα. Η αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, το δικαίωμα στην άμβλωση, περιορίζονται ή καταργούνται, από την Πολωνία μέχρι τις ΗΠΑ. Πρέπει να δίνουμε αγώνες για ζητήματα που, μέχρι πριν από λίγο καιρό τα θεωρούσαμε αυτονόητα. Ευτυχώς, απέναντι στο σκοταδισμό, τον σεξισμό και την πατριαρχία, έχει κάνει τη δυναμική εμφάνισή του ένα νέο, μαζικό, αγωνιστικό κίνημα. Το metoo, το Καμία Μόνη, οι διαμαρτυρίες κατά της κακοποίησης, των βιασμών, των γυναικοκτονιών, είναι φαινόμενα πολύ ελπιδοφόρα.

* Πλέον τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είναι 172.000. Πώς θα ενεργοποιηθούν, ώστε να μην μείνουν ένας αριθμός;

Είναι πολύ σημαντικό το ότι, σε εποχές αποπολιτικοποίησης και κρίσης, τόσο του κομματικού φαινομένου, όσο και της ίδιας της πολιτικής, τόσες δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δήλωσαν παρόν και ήρθαν να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αυτό, από μόνο του, κάτι λέει. Ο κόσμος έχει προσδοκίες από εμάς, κι εμείς οφείλουμε να τις επαληθεύσουμε. Η ενεργοποίηση όλων είναι απαραίτητη. Όπως και η αξιοποίηση του καθενός και της καθεμιάς, ανάλογα με τα διαφορετικά ενδιαφέροντα, τις δεξιότητες και τον χρόνο που μπορούν να προσφέρουν στο κόμμα, ο καθένας με τις δυνάμεις του, κι όλοι μαζί.

Το κρίσιμο ζήτημα είναι οι Οργανώσεις μας, και η λειτουργία τους, στην καθημερινότητα. Πρέπει να απλωθούν και να ριζώσουν παντού, στις γειτονιές, στα συνδικάτα, στους χώρους εργασίας, στις τοπικές πρωτοβουλίες. Όμως, ταυτόχρονα, πρέπει να γίνουν κύτταρα διαβούλευσης. Στην εποχή του διαδικτύου, τα μέλη μας θα πρέπει όχι απλά να ενημερώνονται, αλλά και να συνδιαμορφώνουν.

Οπωσδήποτε, όχι μόνο σε κεντρικό, αλλά και σε τοπικό επίπεδο, πρέπει να δώσουμε τη μάχη των ιδεών, ενάντια στο κυρίαρχο παράδειγμα. Οι ιδέες μας, οι αξίες μας, αυτές της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της δημοκρατίας, της ισότητας, πρέπει να γίνουν ηγεμονικές.

Τελευταίο, αλλά κρισιμότατο φυσικά, είναι η δράση. Οι δυνάμεις μας επικεντρώνονται, τώρα, στη μάχη για τις επικείμενες εκλογές. Είναι όμως απαραίτητο, να έχουμε, όχι απλώς συμμετοχή, αλλά πρωταγωνιστικό ρόλο σε δράσεις κατά της ακρίβειας, στις φεμινιστικές, αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, στις κινητοποιήσεις για την κλιματική αλλαγή, την έμφυλη ισότητα, το προσφυγικό και μεταναστευτικό, στους αγώνες για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, της υπεράσπισης των δημοσίων αγαθών και της κοινωνικής πρόνοιας, στους αγώνες ενάντια στην εργασιακή επισφάλεια.