Ομιλία του Βουλευτή Δυτικής Αττικής και Αναπληρωτή Τομεάρχη Εθνικής Άμυνας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Προοδευτική Συμμαχία στη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων: «Εξυγίανση των Ναυπηγείων Ελευσίνας και άλλες διατάξεις αναπτυξιακού χαρακτήρα»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε υπέρ της επένδυσης. Την ξεκινήσαμε εμείς. Είναι στην παρούσα φάση ο πιο πρόσφορος τρόπος να κρατηθούν ανοιχτά και κυρίως να αναπτυχθούν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας.

Αλλά, ο κ. Γεωργιάδης στην Επιτροπή λέει το εξής: «Το σχέδιο πάνω στο οποίο εργάστηκε η Κυβέρνηση ήταν η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη του ναυπηγείου να μην βασίζεται αποκλειστικά στα προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού». Αυτή, κύριε Υπουργέ, είναι μια άλλη τοποθέτηση από αυτά που λέγατε επί τρία χρόνια. Επί τρία χρόνια λέγατε το ακριβώς αντίθετο. Και δεν είναι η μόνη φορά. Παράδειγμα, 22 Απριλίου του 2021: «Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας αν δεν εμπλακούν στις φρεγάτες θα αναγκαστούμε να οδηγηθούμε σε εκκαθάριση». Αυτή ήταν η στάση που κρατήσατε από τους πρώτους μήνες του 2019 μέχρι και πρόσφατα.

Αφήνω το ζήτημα ότι μόλις προηγουμένως είπατε το ακριβώς αντίθετο. Πού να δοθούν –λέει- οι φρεγάτες με τα παρόντα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Δεν θα μπορούν να κρατήσουν προθεσμίες, να ανταποκριθούν στις συμφωνίες κλπ. Μας κοροϊδεύατε τότε που τα λέγατε; Φρεγάτες πήρε η ελληνική Κυβέρνηση. Η Ελλάδα δεν πήρε απολύτως τίποτα και η αμυντική της βιομηχανία συνολικά και από τις άλλες εξοπλιστικές επενδύσεις που έγιναν. Ευτυχώς τα ναυπηγεία δεν έκλεισαν.

Συνεχίζατε τότε που συνδέατε το θέμα των εξοπλιστικών με την Ελευσίνα: «Δεν υπάρχει κανένας ιδιώτης επενδυτής που θα έφερνε να τοποθετήσει τα κεφάλαια που απαιτούνται για τη διάσωση και να επωμιστεί χρέη ύψους άνω των 400 εκατομμυρίων χωρίς να λάβει μια σοβαρή παραγγελία από το ελληνικό κράτος». Εννοεί εξοπλιστικά.

Αυτά λέγονταν, λοιπόν, τρία χρόνια. Και το ερώτημα είναι για ποιον λόγο τρία χρόνια παλινωδία. Να σας θυμίσω ότι το 2019 και εσείς και ο κ. Παπαθανάσης μας δίνατε υποσχέσεις τότε και σε εμάς και στους εργαζόμενους ότι εντός μηνών θα είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία. Ο κ. Παπαθανάσης το είπε και σ’ μένα προσωπικά σε συγκεκριμένη ερώτηση τον Αύγουστο του 2019. Τρία χρόνια παλινωδίας. Για ποιον λόγο; Γιατί δεν ξέρετε τι θέλετε να κάνετε. Παίζατε ανάμεσα στη σύνδεση του μέλλοντος των ναυπηγείων με υποτιθέμενα εξοπλιστικά προγράμματα και στην εκκαθάριση των ναυπηγείων. Στην πρώτη γραμμή ήταν το ζήτημα της εκκαθάρισης, του κλεισίματος δηλαδή, των ναυπηγείων. Ακόμη και τώρα στο νομοσχέδιο το οποίο φέρατε -για να καταλάβετε ότι αυτή η λογική σας, το πήρατε πίσω, ευτυχώς, μετά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ- συνδέατε την αποπληρωμή των δεδουλευμένων των εργαζομένων με την ανάληψη εξοπλιστικών προγραμμάτων. Άκουσον-άκουσον.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι, γιατί αυτή δεν είναι η γνώμη σας όχι μόνο για τα ναυπηγεία, δεν είναι η γνώμη σας ευρύτερα για την αμυντική και ναυπηγική βιομηχανία και ειδικά δεν είναι η γνώμη σας για την κρατική βιομηχανία, ό,τι έχει απομείνει. Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας είναι βιώσιμα και το λέμε από το 2015 και πιο πριν και πρέπει σε αυτό να υπάρχει μια ξεκάθαρη στάση.

Τι σημαίνει είναι βιώσιμα; Σημαίνει ότι αφαιρουμένων των χρεών ή ενός μέρους των χρεών τα ναυπηγεία μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς κρατική ενίσχυση στη διεθνή αγορά και να παίρνουν δουλειές, όπως έγινε και με τα Ναυπηγεία Σύρου, ανεξάρτητα από όλα τα προβλήματα που τα βαρύνουν. Άρα, ήταν εκτός συζήτησης και ήταν απαράδεκτες όλες οι δηλώσεις που έγιναν και οι απειλές για κλείσιμο των ναυπηγείων, για εκκαθάριση κλπ. Και δεύτερον, ήταν απαράδεκτη η σύνδεση του μέλλοντος των ναυπηγείων με το αν θα πάρουν ή όχι εξοπλιστικά. Στα εξοπλιστικά, όμως, θα επανέλθω στο τέλος.

Έπεσε πολύ κλάμα και για τους εργαζόμενους -τα είπε ο Θοδωρής Δρίτσας- και για τα ναυπηγεία και για τη ναυπηγική βιομηχανία γενικά. Τι είπε ο Υπουργός; Είπε ότι είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση τα ναυπηγεία στην Ελλάδα. Πώς βρέθηκαν σε πολύ άσχημη κατάσταση ναυπηγεία στην Ελλάδα. Μήπως δεν είναι οι τρεις τελευταίες δεκαετίες κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ; Υπάρχει, όμως, και το θράσος να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα γιατί σήμερα έρχεται να δώσει τάχα μία λύση η Κυβέρνηση και δεν συναινεί η υπόλοιπη Βουλή.

Να θυμίσω, λοιπόν, στον αγαπητό τον κ. Μπούρα, γιατί μάλλον το έχει ξεχάσει, ότι μέχρι το 2014 -και τότε υπήρχε το Πολεμικό Ναυτικό μέσα- πλήρωνε το Υπουργείο Άμυνας τα ναυπηγεία και οι εργαζόμενοι δεν έπαιρναν λεφτά. Το θυμάστε; Ήσασταν Υπουργός και σε εκείνη την κυβέρνηση .

Τότε για να θυμίσω, γιατί μάλλον το έχετε ξεχάσει, έβγαλε ανακοίνωση το Υπουργείο Άμυνας επί Νέας Δημοκρατίας, όπου έλεγε τα εξής τον Οκτώβριο του 2014: «Είναι ξεκάθαρο ότι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν χρωστά ούτε ευρώ για την ολοκλήρωση ναυπήγησης των πυραυλακάτων και περιέργως καταγγέλλεται πως δεν έχουν πληρωθεί τα δεδουλευμένα των εργαζομένων. Επιπροσθέτως γίνεται σαφές ότι με αίσθημα ευθύνης το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας προωθεί σχετική νομοθετική ρύθμιση…» κ.λπ., ρύθμιση που δεν ήρθε ποτέ για να λυθεί το πρόβλημα. Η λύση ήρθε το 2015 από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι συνέβαινε λοιπόν τότε; Διαβάζω από τη «ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ» που έχει το σχετικό ρεπορτάζ: «Οι εργαζόμενοι οι οποίοι καταγγέλλουν πως είναι απλήρωτοι εδώ και εννέα μήνες έχουν κλειδώσει από το πρωί της Δευτέρας τα γραφεία τους κ.λπ». Και το πρόβλημα δεν λύθηκε. Έπαιρναν λεφτά για τα ναυπηγεία και πήγαιναν σε μια ιδιωτική μαύρη τρύπα. Αυτό λύθηκε το 2015 που αναλάβαμε.

Να θυμίσω λοιπόν ότι τα ναυπηγεία κρατήθηκαν ανοιχτά ενώ ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, γιατί ακριβώς έγινε ρύθμιση επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ. Έγινε η συμφωνία να πληρώνει απευθείας το Υπουργείο Άμυνας το 70% των ημερομισθίων των εργαζομένων και συνέχισε το έργο του Πολεμικού Ναυτικού. Και επίσης ήταν αυτή η κυβέρνηση που τον Μάιο του 2019 κατέληξε στο πρώτο μνημόνιο κατανόησης με τον παρόντα επενδυτή. Τι έλεγε λοιπόν η συμφωνία του 2015 που έγινε και νόμος με τον ν.4361/2016; «Η εταιρεία υποχρεούται να μην προβεί σε απολύσεις έως την ολοκλήρωση του παρόντος προγράμματος». Έτσι έμειναν τα ναυπηγεία ανοιχτά και έτσι συνέχισαν και πληρώνονταν έστω στο 70% οι εργαζόμενοι που επί εννέα μήνες προηγουμένως -παραπάνω γιατί φτάσαμε τον Γενάρη να γίνουν εκλογές- έμειναν απλήρωτοι.

Και φτάνουμε λοιπόν τον Μάιο του 2019 και έχουμε το μνημόνιο κατανόησης ανάμεσα στο Υπουργείο Άμυνας, τον Υπουργό Επικρατείας κ. Φλαμπουράρη και τον ίδιο επενδυτή. Ποια ήταν λογική; Να εξασφαλιστεί ότι θα λειτουργήσουν ως ναυπηγεία, θα αναπτυχθούν, θα εξασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας, θα υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις και θα αποδοθούν όλα τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους. Διαβάζω επί λέξει το Άρθρο 3, αν θυμάμαι καλά: «Πλήρης και ολοσχερής καταβολή των οφειλομένων προς τους εργαζόμενους υπαλλήλους και προσωπικό όπως στις τελευταίες συγκεκριμένες οικονομικές καταστάσεις ή ό,τι προκύψει από τον έλεγχο. Επιπλέον ο επενδυτής δεσμεύεται στην διατήρηση και επαύξηση του υφιστάμενου αριθμού θέσεων εργασίας».

Αυτή ήταν τότε η θέση μας. Αυτό κάναμε και αυτό κάνουμε και σήμερα. Θέλαμε μία επένδυση, θέλαμε την παρούσα επένδυση αλλά με όρους που θα διασφαλίζεται η ανάπτυξη των ναυπηγείων, τα οποία επιμένουμε ότι είναι βιώσιμα έτσι κι αλλιώς, την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας, συλλογικές συμβάσεις και κυρίως απόδοση των δεδουλευμένων των εργαζομένων που χρόνια τώρα φυτοζωούν σε ένα ναυπηγείο που κατά τα αλλά θα είχε πολύ μεγάλες δυνατότητες.

Και έρχομαι και καταλήγω στο εξής. Το κρίσιμο ζήτημα, κύριε Υπουργέ, είναι το έγγραφο το οποίο θα κατατεθεί στη δικαιοσύνη, στο δικαστήριο. Αυτό είναι το κρίσιμο. Εσείς εξουσιοδοτείστε για να καταθέσετε ένα έγγραφο, το οποίο όμως δεν γνωρίζουμε ακριβώς. Γνωρίζουμε ενδεικτικά και όχι περιοριστικά όπως ρητά αναφέρει μέσα το νομοσχέδιο ότι θα κινηθεί σε αυτό το πνεύμα. Αλλά δεν γνωρίζουμε τι θα καταθέσετε. Ακούσαμε για παράδειγμα τον κ. Παναγιωτόπουλο να λέει ότι δεν θα κουρευτεί ούτε ένα ευρώ. Κάπως αλλιώς τα λέγατε στις επιτροπές, αλλά δεν θέλω να επεκταθώ σε αυτό.

Από τα δεδουλευμένα των εργαζομένων θα κουρευτούν ευρώ αναλόγως την πορεία της επένδυσης σε ό,τι αφορά το πολεμικό κομμάτι; Πώς δεσμεύεστε εσείς από τη σημερινή ψήφο για αυτό; Δεν δεσμεύεστε. Εκεί βρίσκεται το ανοιχτό ζήτημα, το λευκό της επιταγής. Μόνο ενδεικτικά.

Συνεπώς υπάρχουν δύο ζητήματα και το έθεσε και ο εισηγητής μας, ο κ. Μαμουλάκης, και ο κ. Σαντορινιός. Δεν είναι μόνο το θέμα της νομοτεχνικής βελτίωσης όπως λέτε της δικιάς μας τροπολογίας, που καταθέσαμε, να ξανάρθει στη Βουλή για να δούμε το έγγραφο συγκεκριμένα που θα κατατεθεί στη δικαιοσύνη, αλλά αφορά και το ζήτημα των δεδουλευμένων για το οποίο δεν είπατε απολύτως τίποτα. Αλλάξατε τη φράση «το συντομότερο δυνατόν τα δεδουλευμένα μετά την έλλειψη ικανού αριθμού έργων από την ONEX», που ήταν κατάπτυστη. Δηλαδή αναλόγως τα εξοπλιστικά που θα πάρει η ONEX, αν θα αποπληρώσει το 70% των δεδουλευμένων των εργαζομένων. Έφυγε αυτό. Καλώς έφυγε αυτό. Και τι μπαίνει στη θέση του; Μπαίνει ότι από την ONEX θα καταβληθούν σε ποσοστό 70% μετά την ημερομηνία ολοκλήρωσης των μεταβιβάσεων ανεξαρτήτως αμυντικών προγραμμάτων. Το «ανεξαρτήτως αμυντικών προγραμμάτων» είναι σωστό. Το «μετά» σημαίνει ότι δεν θα δώσει πριν η ONEX. Μετά πότε ακριβώς θα τα δώσει; Σε μηδέν χρόνια, σε πέντε χρόνια, σε είκοσι χρόνια; Μπορεί να μπει μια προσθήκη, πρέπει να μπει μια προσθήκη να ορίζει ένα τακτό χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο μετά τη μεταβίβαση και του πολεμικού κομματιού θα αποδοθούν δεδουλευμένα από την ONEX.

Συνεπώς σας αντιστρέφω αυτό που μας λέτε. Εμείς θέλουμε πρώτα να μπει μέσα ότι θα ξανάρθει στη Βουλή πριν κατατεθεί, το συγκεκριμένο έγγραφο το οποίο θα καταθέσετε και να μπει αυτή η προσθήκη σε ό,τι αφορά τα δεδουλευμένα των εργαζομένων.

Κάτι τελευταίο για τα αμυντικά προγράμματα, γιατί όπως και με τους εργαζόμενους το θράσος περισσεύει. Δεν είστε απλά η πρώτη Κυβέρνηση στη μεταπολίτευση. Είστε η μοναδική Κυβέρνηση στον κόσμο ολόκληρο που προβαίνει σε εξοπλισμούς άνω των 15 δισεκατομμυρίων ευρώ και δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ για την ελληνική αμυντική βιομηχανία - δημόσια ή ιδιωτική-, ούτε βίδα. Και, προσέξτε, είμαστε η πρώτη χώρα σε αμυντικές δαπάνες επί του ΑΕΠ στο ΝΑΤΟ και δεν μπαίνει ούτε ένα ευρώ στην αμυντική βιομηχανία.

Συνεπώς είναι απύθμενη υποκρισία ότι σας έπιασε ο πόνος να πάρουν εξοπλιστικά τα Ναυπηγεία Ελευσίνας για να πάει καλά η επένδυση. Για να αναλάβουν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας και οποιοδήποτε άλλο Ναυπηγείο στην Ελλάδα πρέπει να υπάρχει η πολιτική βούληση να δοθεί έργο και να υπάρχει σχεδιασμός σε ό,τι αφορά την αμυντική βιομηχανία. Αν κάτι αποδείχθηκε τρία χρόνια τώρα είναι ότι όχι απλά δεν υπήρχε η βούληση, αλλά υπήρχε η βούληση για το ακριβώς αντίθετο, να μην υπάρξει ούτε ένα ευρώ για την ελληνική αμυντική βιομηχανία.

Λοιπόν είμαστε υπέρ της επένδυσης. Το οριστικό «Ναι» θα το πούμε όταν θα έρθει το κείμενο που θα κατατεθεί στο δικαστήριο. Και περιμένουμε από εσάς τη νομοτεχνική βελτίωση και την αλλαγή στο συγκεκριμένο σημείο για τα δεδουλευμένα.