Τρία χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας ήταν αρκετά για να φέρουν το απόλυτο αδιέξοδο και στον πρωτογενή τομέα:

Εκτίναξη του κόστους παραγωγής (λιπάσματα, σπόροι, ρεύμα, νερό, πετρέλαιο, ζωοτροφές,  μεταφορικά),
εξευτελιστικές τιμές και πλήρης κυριαρχία των καρτέλ,
διάλυση και ιδιωτικοποίηση των συνεταιρισμών
και τέλος έλλειψη εργατικών χεριών.

Όλα αυτά κάνουν τους κτηνοτρόφους να σφάζουν τα κοπάδια τους, χωράφια και θερμοκήπια να μην καλλιεργούνται, σοδειές να μένουν ασυγκόμιστες.

Για το πρόβλημα της έλλειψης εργατών γης, που είναι εξαιρετικά οξύ αυτή την περίοδο και έχει οδηγήσει τους παραγωγούς στο δρόμο του αγώνα, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι αναμφισβήτητες.
 
Από τη πρώτη στιγμή που ανέλαβε η κυβέρνηση της ΝΔ στράφηκε ενάντια στους ξένους εργάτες, ιδίως αυτούς του πρωτογενή τομέα, στερώντας στους παράτυπα εργαζόμενους τη δυνατότητα ΑΜΚΑ. Ακολούθησε η κατάργηση του άρθρου 13Α που έδινε δυνατότητα έκτακτης νόμιμης απασχόλησης σε όσους δεν είχαν χαρτιά και ήταν ήδη πολλά χρόνια στην Ελλάδα και καλλιέργησε στην κοινωνία το αντιμεταναστευτικό μένος και το φόβο, για να ικανοποιήσει τις ιδεοληψίες της και ένα ακροδεξιό ακροατήριο.

Οι συνέπειες αυτών των πολιτικών δεν άργησαν να φανούν. Ξένοι εργάτες, που έμεναν χρόνια στη χώρα, έστω και χωρίς χαρτιά και είχαν αποκτήσει εμπειρία στην παραγωγή αλλά και εμπιστοσύνη από τους παραγωγούς, άρχισαν να φεύγουν για άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου μπορούσαν να εργαστούν με πολύ απλούστερη διαδικασία νομιμοποίησης και καλύτερα μεροκάματα.
Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση αποδείχτηκαν γραφειοκρατικά, ανεπαρκή και τελικά αναποτελεσματικά για να προσελκύσουν άλλους εργάτες. Σύμφωνα με το νομοθετικό πλαίσιο της κυβέρνησης για την μετάκληση εργατών γης από τρίτες χώρες για εποχική εργασία 9 μηνών και η αναγκαστική φυγή τους, χωρίς να ξέρουν αν θα ξαναγυρίσουν πίσω, για 3 μήνες σε βάθος πενταετίας, είναι προβληματικό και χρονοβόρο. Αυτό οδηγεί σε φυγή των εργατών γης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ( Ιταλία, Ισπανία).

Το αδιέξοδο το βιώνουν δραματικά οι παραγωγοί της Κρήτης αλλά και όλης της Ελλάδας, βλέποντας τους κόπους τους να εξανεμίζονται και την αδυναμία τους να παράξουν.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε δημιουργήσει τις συνθήκες για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της “μαύρης” εργασίας και των παράτυπα διαμενόντων, ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε πριν πολλά χρόνια, με την παροχή ΑΜΚΑ, την δυνατότητα νόμιμης απασχόλησης όσων δεν είχαν χαρτιά για “έκτακτες ανάγκες” και την επίλυση των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων με διάλογο με τους παραγωγούς.
Το “ετσιθελικό κράτος” του κ. Μητσοτάκη έκανε πράξη τις διακηρύξεις των ακροδεξιών υπουργών του, που «θέλουν να κάνουν το βίο αβίωτο στους μετανάστες», τους αντιμετώπισε σαν “εισβολείς”, και τώρα βιώνουμε τις συνέπειες, μέσα στις συνθήκες της παγκόσμιας κρίσης τροφίμων.
Λύσεις υπάρχουν, αρκεί να μην αντιμετωπίζουμε τους ξένους εργάτες σαν δούλους ή σαν εισβολείς.

Χρειάζεται όμως αγώνας για να φύγει αυτή η κυβέρνηση που καταστρέφει την οικονομία και δηλητηριάζει τον τόπο. Χρειάζεται μια προοδευτική διακυβέρνηση που να ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των πολλών και όχι για τα κέρδη των λίγων.