Άρθρο του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Νάσου Ηλιόπουλου, στην “Εφημερίδα των Συντακτών” για το νομοσχέδιο Μενδώνη

“Η κ. Μενδώνη καταθέτει στη Βουλή νομοσχέδιο το οποίο στην πραγματικότητα νομιμοποιεί την προέλευση 161 κυκλαδικών αρχαιοτήτων, τη στιγμή που υπάρχουν καταγγελίες και στοιχεία περί αρχαιοκαπηλίας”, τονίζει σε άρθρο του στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Νάσος Ηλιόπουλος, κατηγορώντας την υπουργό Πολιτισμού ότι “επιδεικνύει για μια ακόμη φορά την ‘τέχνη’ της στην ελαφρότητα”.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο

“Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια/ που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να/ τ’ ακουμπήσω”, γράφει ο Γιώργος Σεφέρης στο “Μυθιστόρημα”, παραπέμποντας στην ευθύνη της αρχαίας κληρονομιάς που θα σηκώσουν οι Νεοέλληνες. Το φαινόμενο αυτό που απασχολεί σταθερά πολίτες και κράτος αποτελεί καταλύτη συμβολικής πνευματικής και υλικής συλλογικής ευθύνης. Έτσι η ευθύνη αυτή ή θα αναλαμβάνεται ολιστικά και θα αφορά κάθε τομέα της δημόσιας ζωής ή δεν θα υπάρχει και θα καταλήγει σε μια αβάσταχτη ελαφρότητα.

Εξ αντικειμένου, η δημόσια ευθύνη της διατήρησης και του σεβασμού της αρχαίας ιστορικής μνήμης σε κυβερνητικό επίπεδο πέφτει στους ώμους του/της εκάστοτε υπουργού Πολιτισμού. Αυτός ή αυτή είναι ο κρατικός φορέας της διάσωσής της. Επί του προκειμένου, δεν έχει δικαίωμα, για παράδειγμα, η υπουργός Πολιτισμού να αισθάνεται πως εκπροσωπεί τον εαυτό της σε μια διαπραγμάτευση που έχει αντικείμενο αρχαιότητες, και όχι έναν ολόκληρο λαό που βλέπει εκεί την κληρονομιά του σε πολιτικό, αισθητικό και υπαρξιακό βάθος.

Η κ. Μενδώνη καταθέτει στη Βουλή νομοσχέδιο το οποίο στην πραγματικότητα νομιμοποιεί την προέλευση 161 κυκλαδικών αρχαιοτήτων, τη στιγμή που υπάρχουν καταγγελίες και στοιχεία περί αρχαιοκαπηλίας που προκαλούν ερωτήματα και αντιδράσεις. Μια περίεργη διαδρομή που καταπατά κάθε έννοια έννομης τάξης, έρχεται στη Βουλή για να ξεπλυθούν και να αναβαπτισθούν όλες αυτές οι αρχαιότητες μέσα στην Ελλάδα, ούτως ώστε να εξαφανιστούν για δεκαετίες εκτός Ελλάδας.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια καπηλική αντίληψη περί σεβασμού της αρχαίας πολιτιστικής κληρονομιάς. Η κ. Μενδώνη το καλοκαίρι υπέγραψε με ένα αμφίβολο ινστιτούτο μια συμφωνία, όπου του εκχωρεί το δικαίωμα να δανείσει τις 161 κυκλαδικές αρχαιότητες στο MET της Νέας Υόρκης. Οι αρχαιότητες βρέθηκαν στη διάθεση του ινστιτούτου από έναν δήθεν “συλλέκτη” μέσω απλά και μόνο ενός ιδιωτικού συμφωνητικού. Παράλληλα ανοίγει ο δρόμος να φτάσουν στο MET της Νέας Υόρκης οι συγκεκριμένες αρχαιότητες, σε μια συγκυρία όπου βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη έρευνα των αμερικανικών αρχών που οδήγησε στην πλέον εκτεταμένη κατάσχεση αρχαιοτήτων που έχει γίνει ποτέ στο MET.

Όλη αυτή τη διαδικασία η κυβέρνηση και η κ. Μενδώνη τη φέρνουν στη Βουλή ώστε οι βουλευτές να την κυρώσουν. Πρόκειται για ένα σκάνδαλο που προφανώς η κυβέρνηση είχε θεωρήσει πως θα περνούσε στα ψιλά γράμματα.

Η υπουργός Πολιτισμού για μια ακόμη φορά επιδεικνύει την “τέχνη” της στην ελαφρότητα. Συνεχίζει να λειτουργεί έναν μηχανισμό παραγωγής πολιτιστικών εγκλημάτων, της αδιαφορίας με θύμα τη γνώση και της αμεριμνησίας με θύμα τη μνήμη. Αγνοεί παντελώς το κράτος δικαίου που αγγίζει και την πολιτιστική κληρονομιά, δεν απαντά στις διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης λόγω των καθεστωτικών της αντιλήψεων και προκαλεί με τη στάση της υποσκάπτοντας άλλες διαχρονικές προσπάθειες του ελληνικού κράτους επαναφοράς αρχαιοτήτων στην κοιτίδα τους.

Η κ. Μενδώνη με τη στάση της διαφημίζει διεθνώς την αμετροέπειά της, που δυστυχώς θα μεταφραστεί ως αμετροέπεια του ίδιου του ελληνικού κράτους. Έχει αποφασίσει να κουβαλήσει στους ώμους της όχι το σεφερικό βάρος, αλλά τη μικροπρεπή ελαφρότητα μιας εξυπηρέτησης άλλων συμφερόντων. Σέρνει, δε, την ίδια τη Βουλή στη συνενοχή. Και το θύμα αυτού του πολιτιστικού εγκλήματος αυτή τη φορά θα είναι η θεσμική και ιστορική επιλογή του κοινοβουλευτικού κόσμου για τον τρόπο που θυμάται και βλέπει το παρελθόν του από το οποίο διακηρύσσει ότι εμπνέεται και καθρεφτίζεται.