Άρθρο της Αναπληρώτριας Εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία στην Κυριακάτικη Kontra News

Διαπλοκή, απευθείας αναθέσεις, σκάνδαλα, «αστοχίες», ακρίβεια, αύξηση ανισοτήτων. Είναι μερικές μόνο από τις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τα έργα και τις ημέρες της Κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη, αλλά και τις συνέπειες για την ελληνική κοινωνία που ειδικά τον τελευταίο χρόνο βιώνει μια άνευ προηγουμένου κρίση ακρίβειας σε βασικά καταναλωτικά αγαθά, ενέργεια και κόστος ηλεκτρικού.

Προϊόντος του χρόνου, όλο και περισσότεροι έρχονται αντιμέτωποι με το φάσμα της φτώχειας. Η αγοραστική δύναμη των εργαζόμενων διαρκώς μειώνεται, ο μήνας δεν βγαίνει και τα 50 ευρώ αύξηση που έδωσε η Κυβέρνηση στον κατώτατο μισθό προφανώς δεν είναι αρκετά για να αντιμετωπίσουν την αύξηση του πληθωρισμού που έχει φτάσει σε επίπεδα 1994 (11,6% τον Ιούλιο) και ταυτόχρονα σημαντικά υψηλότερα από τον μ.ο. της Ευρωζώνης. Σχεδόν οι μισές μικρομεσαίες επιχειρήσεις απειλούνται με λουκέτο, με την ακρίβεια να πιέζει ασφυκτικά, την ώρα που παραμένουν στην συντριπτική τους πλειονότητα αποκλεισμένες από την τραπεζική χρηματοδότηση.

Με βάση τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν, η Ελλάδα είναι πρώτη σε ολόκληρη την Ε.Ε. στην αύξηση του κόστους ενέργειας για τις επιχειρήσεις και τρίτη για τα νοικοκυριά. Σύμφωνα δε, με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ η τιμή ηλεκτρισμού αυξήθηκε κατά 55,8% τον φετινό Ιούλιο έναντι του αντίστοιχου περσινού, ενώ η τιμή φυσικού αερίου αυξήθηκε κατά 178,9%.

Την ίδια στιγμή, τα κυβερνητικά στελέχη για ακόμα μία φορά μας δείχνουν ότι «τι κι αν η πραγματικότητα διαφωνεί μαζί τους; Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα»! Χωρίς κανείς να καταλαβαίνει το γιατί, αλληλοσυγχαίρονται για τις επιδόσεις του ΑΕΠ το δεύτερο τρίμηνο του 2022 και μιλούν για «ανάπτυξη», την ώρα που απ’ αυτήν δεν επωφελούνται παρά μόνο πολύ λίγοι και πολύ ισχυροί. Οι υπόλοιποι, η συντριπτική δηλαδή πλειονότητα των πολιτών, με την τιμή της μεγαβατώρας στα 697 ευρώ στη χώρα μας (όταν σε Ισπανία και Πορτογαλία, οι οποίες διεκδίκησαν και πέτυχαν «εξαίρεση», επικαλούμενες το επιχείρημα της «γεωγραφικής απομόνωσης» είναι στα 188 ευρώ) σηκώνουν τον σταυρό του μαρτυρίου, πληρώνοντας πανάκριβα τον δημοσιονομικό χώρο που κάθε τόσο «βρίσκει» η Κυβέρνηση δήθεν για να επιδοτεί τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, ενώ στην πραγματικότητα επιδοτεί την αισχροκέρδεια των ηλεκτροπαραγωγών. Ήδη οι πολίτες έχουν πληρώσει σχεδόν 6 δισ. παραπάνω σε φόρους απ’ ό,τι πέρυσι, εκ των οποίων τα 2,5 δισ. σε ΦΠΑ λόγω της ακρίβειας και των ακραίων ανατιμήσεων. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα στοιχεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού στο 7μηνο.

Και παρ’ όλα αυτά η Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη αρνείται την μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, αρνείται την μείωση του ΕΦΚ στα καύσιμα, αρνείται την επιβολή πλαφόν στις τιμές του ρεύματος και του φυσικού αερίου και τηρεί σιγή ιχθύος σε ό,τι αφορά την φορολόγηση των υπερκερδών των εταιριών ενέργειας. Αντίθετα, την ώρα που το ζητούμενο είναι ο δημόσιος έλεγχος στην ενέργεια για να διασφαλίζεται η πρόσβαση νοικοκυριών και επιχειρήσεων -κι ενώ άλλα ευρωπαϊκά κράτη αναθεωρούν και εγκαταλείπουν τις νεοφιλελεύθερες εμμονές του παρελθόντος- εδώ η Κυβέρνηση, αφού παρέδωσε τον έλεγχο της ΔΕΗ και μάλιστα εν μέσω ενεργειακής κρίσης, απώλεσε και τον έλεγχο των δικτύων φυσικού αερίου με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ Υποδομών.

Είναι σαφές ότι οδεύουμε με ταχύτητα προς έναν ακόμη γκρεμό. Αυτή τη φορά όμως, δεδομένης της προηγούμενης εμπειρίας, δεν δικαιολογείται να μην το αναγνωρίζουμε εγκαίρως ή ακόμα χειρότερα να το επιτρέπουμε. Για να βγούμε από τα νέα αδιέξοδα χρειαζόμαστε την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής. Κοινωνικά δίκαιης, οικονομικά και περιβαλλοντικά βιώσιμης. Χρειαζόμαστε μέτρα άμεσης αντιμετώπισης της σημερινής ενεργειακής, οικονομικής και πληθωριστικής κρίσης και ανακούφισης των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων, με πλαφόν στις τιμές της ενέργειας, μείωση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και του ΕΦΚ στα καύσιμα στα κατώτερα επιτρεπτά ευρωπαϊκά επίπεδα, διάλυση των καρτέλ και ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών, διαγραφή των πανδημικών χρεών, αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, ενίσχυση του Κοινωνικού Κράτους, επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων που για άλλη μια φορά κατακρεουργήθηκαν.

Αυτή η Κυβέρνηση δεν πρόκειται να εφαρμόσει μια τέτοια πολιτική. Δεν την αφορούν οι αγωνίες ή οι ανάγκες της κοινωνίας. Το μόνο που την απασχολεί είναι πώς θα γαντζωθεί στην εξουσία, ακόμα και εξακολουθώντας να λεηλατεί την κοινωνική πλειοψηφία. Μας το έχει αποδείξει πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως. Ως σήμερα δεν δίστασε να «μπουκώσει» με χρηματοδοτήσεις άνευ κριτηρίων ΜΜΕ για να ελέγξει την Ενημέρωση. Δεν δίστασε να παρακολουθήσει ή ακόμα και να ασκήσει δίωξη σε δημοσιογράφους που τολμούν να ερευνούν, να αποκαλύπτουν και να ασκούν κριτική. Ή σε δικαστικούς, προκειμένου να τους φιμώσει. Δεν δίστασε να παρακολουθήσει πολιτικούς της αντιπάλους προκειμένου να διασφαλίσει το αποτέλεσμα της επομένης των εκλογών. Δεν θα διστάσει ακόμα και να αλλάξει, για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια θητεία, τον εκλογικό νόμο, αν αυτό την εξυπηρετεί.

Ναι. Μετά από όλα αυτά, μπορεί να ειπωθεί ευθαρσώς. Είναι μια κυβέρνηση αδίστακτων. Ικανών για τα πάντα. Όμως καλό είναι πού και πού να θυμούνται ότι από την ίδια του την αλαζονεία δεν γλύτωσε ποτέ κανείς.