Άρθρο του βουλευτή Μεσσηνίας και τομεάρχη Ανάπτυξης και Επενδύσεων της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ, Αλέξη Χαρίτση, στην «Ναυτεμπορική»

«Αυτό που ζούμε είναι της τάξης (…) μιας μεγάλης ανατροπής». Οι λέξεις που διάλεξε ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο μετά τις διακοπές του καλοκαιριού μάς θυμίζουν το που βρισκόμαστε: η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει διαδοχικές και συνδεδεμένες μεταξύ τους κρίσεις και προκλήσεις η συνισταμένη των οποίων παραπέμπει όντως σε μια ιστορική αναστάτωση. Δεν χρειάζεται πια να είναι κανείς μάντης κακών για να περιγράψει το μέλλον. Οι εξελίξεις παραπέμπουν σε έναν πρωτόγνωρα δύσκολο χειμώνα που απειλεί να κλονίσει τις τελευταίες βεβαιότητες που έχουν απομείνει για το επίπεδο ζωής και ευημερίας στον δυτικό κόσμο. Δεν αναφέρομαι σε μια αποκαλυπτική συνθήκη γενικής καταστροφής από αυτές που βλέπουμε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Αλλά σε μία επώδυνη πορεία που ειδικά για την εξαιρετικά εύθραυστη και αθωράκιστη ελληνική οικονομία περνά ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες του πληθωρισμού και της ενεργειακής κρίσης.

Σε αυτές τις συνθήκες η πολιτική έχει καθοριστική σημασία. Είναι αυτή που μπορεί να αλλάξει τη ρότα του συλλογικού μας σκάφους και να καταφέρει να βγούμε από αυτή τη μεγάλη περιπέτεια όχι απλά σώοι, αλλά πιο δυνατοί και έτοιμοι για τις επόμενες προκλήσεις. Αυτό όμως προϋποθέτει κάτι βασικό: την κατανόηση του που ακριβώς βρισκόμαστε και την αναζήτηση της εναλλακτικής διαδρομής. Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δεν μπορεί να κάνει τίποτα από τα δύο. Δεν έχει νόημα να θυμίσω καν ότι για μήνες αδιαφορούσε για την ακρίβεια και την αύξηση του πληθωρισμού παρουσιάζοντας μια εικονική πραγματικότητα τεχνητής ευμάρειας. Ούτε ότι αντιμετώπισε ουσιαστικά την κρίση ως ευκαιρία για να προχωρήσει στην εκποίηση της ΔΕΗ και των δικτύων την ώρα που αυξάνονταν τα σύννεφα γύρω από το ενεργειακό τοπίο της χώρας.

Θα σταθώ στο σήμερα. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει μια πολιτική που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τα πιεστικά προβλήματα του σήμερα, αλλά εγγυάται ακόμα μεγαλύτερα δεινά την επόμενη μέρα. Η Νέα Δημοκρατία δεν θέλει να συγκρουστεί με τον πυρήνα του προβλήματος που αφορά την έκρηξη του κόστους στην αγορά της ενέργειας και των καυσίμων που με τη σειρά τους οδηγούν σε εκτίναξη του πληθωρισμού σε ολόκληρη την οικονομία. Ο λόγος είναι απλός: υποστηρίζει τα κερδοσκοπικά συμφέροντα και επιμένει ακόμα -μόνη της σε όλον τον πλανήτη σχεδόν- στο «αόρατο χέρι της αγοράς». Αυτό είναι η μία όψη του προβλήματος. Η δεύτερη αφορά το πώς επιλέγει να αναμετρηθεί με το αναπόφευκτο πρόβλημα της αύξησης της τιμής του ρεύματος. Εκεί, οι φίλοι της ελεύθερης αγοράς αίφνης μετατρέπονται σε ένθερμους κρατιστές: διανέμουν το δημόσιο χρήμα με τη μορφή οριζόντιων επιδομάτων. Στην πράξη όμως αυτό που κάνει η Νέα Δημοκρατία είναι η ανακύκλωση της κερδοσκοπίας και η επιδότησή της μέσα από τα δημόσια ταμεία. Το αποτέλεσμα είναι ο ορατός πλέον δημοσιονομικός εκτροχιασμός που με τη σειρά του οδηγεί σε αύξηση των φόρων και σοβαρούς κινδύνους για τη βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας.

Η χώρα χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας. Και είναι ήδη αργά. Δυστυχώς Νέα Δημοκρατία αντί να αξιοποιήσει με σχεδιασμένο, ορθολογικό και δίκαιο τρόπο τα πολύτιμα διαθέσιμα που είχε αφήσει πίσω της η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξε την κατασπατάλησή τους με απολύτως άδικο και εντέλει αναποτελεσματικό τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα η χώρα μας να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις σε κάθε σχετική πανευρωπαϊκή λίστα για τις συνέπειες της οικονομικής και ενεργειακής κρίσης. Θα πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο και τις σκορπισμένες δυνατότητες. Και αυτό σημαίνει ριζικά μέτρα με πρώτο και κύριο την εστιασμένη καταπολέμηση του πυρήνα της ακρίβειας- δηλαδή την αποφασιστική ρύθμιση της αγοράς ενέργειας. Η κίνηση αυτή θα ανοίξει το δρόμο για την παραγωγική και κοινωνικά επωφελή αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης και την προώθηση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που θα στηρίζεται στην αξιοποίηση και στην ανανέωση της εγχώριας παραγωγής. Μία ισχυρή ελληνική οικονομία απαιτεί δημόσιες επενδύσεις, αναπτυξιακό σχεδιασμό, διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, προοδευτική πολιτική αναδιανομής των πόρων, παραγωγή εγχώριας προστιθέμενης αξίας.

Η Ελλάδα έχει τις δυνατότητες να πρωταγωνιστήσει στη νέα εποχή που ανοίγεται μπροστά μας. Στη σύγχρονη ευρωπαϊκή αναζήτηση ενός νέου οικονομικού, οικολογικού και πολιτικού συμβολαίου, η χώρα μας μπορεί και πρέπει να καταστεί θετικό σημείο αναφοράς ως μία χώρα που συγκρούεται με τις παθογένειες του χτες, τολμά να σκέφτεται φιλόδοξα, υλοποιεί μια πολιτική προοδευτικής θωράκισης και κοινωνικής ανανέωσης. Οι μεγάλες κρίσεις απαιτούν μεγάλες αλλαγές. Και αυτές τις αλλαγές μπορεί να τις εμπνεύσει, να τις συντονίσει και να τις υλοποιήσει μόνο μια προοδευτική κυβέρνηση ριζοσπαστικού ρεαλισμού: μια κυβέρνηση που θα σηματοδοτήσει τη νέα αρχή που αξίζει στον τόπο μας.