Πέρασαν εννέα χρόνια από την 18η Σεπτεμβρίου 2013, όταν η νεοναζιστική εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής δολοφονούσε τον Παύλο Φύσσα. Ο θάνατός του δεν ήταν ατύχημα, και δεν το «σκότωσαν για το ποδόσφαιρο» όπως προσπάθησαν αρκετοί τότε να πείσουν την ελληνική κοινή γνώμη, ήταν αποτέλεσμα ενός οργανωμένου σχεδίου στο πλαίσιο της στρατηγικής μίσους και διχασμού που απειλούσε να σκεπάσει την ελληνική κοινωνία. Η απροκάλυπτη δολοφονία Φύσσα, η παλλαϊκή οργή που προκάλεσε και ο ανένδοτος και ηρωικός αγώνας της μητέρας του, συνέβαλαν στο ξεσκέπασμα και στην καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως αυτό ακριβώς που ήταν: μια νεοναζιστική, ρατσιστική, εγκληματική συμμορία και τίποτα παραπάνω.

Ο Παύλος Φύσσας δεν ήταν ο πρώτος νεκρός. Έγινε όμως σύμβολο του αγώνα ώστε να είναι ο τελευταίος. Ώστε να μην υπάρξουν άλλα θύματα, άλλο αίμα από την μισαλλοδοξία που γεννά ο φασισμός. Δεν ξεχνάμε τον Παύλο Φύσσα και κανένα από τα θύματα του φασισμού. Άλλωστε ο φασισμός δεν τελειώνει στις αίθουσες των δικαστηρίων, παρά μονάχα ηττάται στην κοινωνία. Και δυστυχώς εκεί παραμονεύει ακόμα ζωντανός, ελλοχεύει και απειλεί.

Ο αγώνας για Δημοκρατία, Ισονομία και Δικαιοσύνη συνεχίζεται!