Η Σία Αναγνωστοπούλου στην κοινή συνεδρίαση των Διαρκών Επιτροπών Κοινωνικών Υποθέσεων, Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, Μορφωτικών Υποθέσεων και της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με θέμα ημερήσιας διάταξης το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Προστασία των Παιδιών από τη Σεξουαλική Κακοποίηση και Εκμετάλλευση 2022-2027, σήμερα Τετάρτη 2.11.2022.

Αναλυτικά η ομιλία:

Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί, καταρχάς θέλω να σημειώσω ένα πράγμα. Κύριε Πρόεδρε, είστε και εσείς εκπαιδευτικός όπως και κάποιοι από εμάς εδώ. Είναι δυνατόν να συζητείται ένα τόσο σημαντικό Σχέδιο και να γίνεται με αυτό τον τρόπο; Οι Βουλευτές να έχουν σχεδόν τώρα τρία λεπτά, άντε με ανοχή πέντε, για να συζητήσουμε, να διαβουλευτούμε, επί της ουσίας; Είδαμε ένα Εθνικό Σχέδιο, αναρτήθηκε προχθές, δηλαδή, πριν από την 28η Οκτωβρίου. Και σήμερα, συζητάμε. Ήρθαν οι Υπουργοί, μίλησαν και εμείς πρέπει να περιοριστούμε σε κάποιες σκέψεις, που, δυστυχώς, είναι κωδικοποιημένες και είναι σχηματοποιημένες.

Εάν θέλουμε, πραγματικά, να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα, το οποίο πλήττει στην καρδιά, στον πυρήνα, την κοινωνία, την ηθική, την πολιτιστική και την πολιτική ουσία μιας χώρας, θα πρέπει να κάνουμε γενναίες, γενναιόδωρες και επαναστατικές κινήσεις. Είπε η Εισηγήτριά μας, η κυρία Φωτίου, ποιοι είναι οι πέντε άξονες, τους οποίους προτείνουμε.

Όταν μιλάμε για «επαναστατικές κινήσεις», για να γίνουν πραγματικές πολιτικές πράξεις, ηθικές και πολιτιστικές ,«το παιδί της διπλανής πόρτας να γίνει και δικό μας παιδί», πρέπει να γίνει θεσμική αναπλαισίωση της κοινωνίας. Χρειάζεται δηλαδή ένα Εθνικό Σχέδιο, που να ξεκινάει από το κράτος και να διαχέεται σε όλους τους φορείς που πλαισιώνουν την κοινωνία, τις περιφέρειες, τους δήμους. Δεν βλέπουμε όμως κάτι τέτοιο.

«Γενναιόδωρο» τι σημαίνει; Προσλήψεις σε αυτές τις δομές πλαισίωσης, ελέγχου, πρόληψης, έγκαιρης και έγκυρης διαπίστωσης των κρουσμάτων, όλης της κακοποίησης, όχι μόνο της σεξουαλικής, πρόληψη στη συνέχεια και ενίσχυση του κράτους πρόνοιας, του κοινωνικού κράτους, για τη φτώχεια, για τις ευάλωτες ομάδες, για τον προσφυγικό πληθυσμό, τα παιδιά των προσφύγων, παιδιά των Ρομά. Δεν βλέπουμε όμως κάτι τέτοιο.

Επειδή, δυστυχώς, δεν έχω χρόνο -γιατί πραγματικά δεν είναι συζήτηση αυτή για ένα τόσο σημαντικό πράγμα -θα μείνω στο «Σπίτι του Παιδιού», επειδή αυτό ήταν μια επαναστατική θεσμική παρέμβαση. Έγινε με το νόμο του 2017 και επειδή έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση ενός συγκροτημένου θεσμικού πλαισίου, δεν έμεινε δηλαδή στα χαρτιά(είχε βρεθεί και κτίριο), τελικά δεν έγινε ποτέ. Δεν ακολουθήθηκε αυτή η γραμμή. Το θεωρήσατε κακό; Θεωρήσατε ότι μπορούσατε να το αλλάξετε, διαφορετικά; Δεν κάνατε τίποτα. Τώρα, αρχές του 2022 υποτίθεται το θέσατε σε εφαρμογή και λέω «υποτίθεται».

Σε ποια πολιτισμένη χώρα επιτρέπεται, και μιλώ με αφορμή τη 12χρονη, να έχει καταθέσει τόσες φορές στη ΓΑΔΑ και να γίνονται επιλεκτικές διαρροές από τη ΓΑΔΑ; Μήπως αυτός ήταν ο στόχος, που έχει μείνει, στην αστυνομία;

Εννοώ, όλο αυτό το πράγμα. Να ακούμε από δημοσιογράφους και από Μ.Μ.Ε., ότι «τώρα βλέπω το βίντεο, πω, πω, πω, δεν μπορώ».

Άκουσα τον Πρωθυπουργό να λέει, ότι θα πούμε στα Μ.Μ.Ε., να προσέχουνε. Όχι να πούμε στα Μ.Μ.Ε. εμείς, η συντεταγμένη πολιτεία, αλλά να υπάρχουν ποινές, που να προβλέπονται, αν θέλουμε πράγματι να κάνουμε δουλειά.

Η αστυνομική και ποινική αντιμετώπιση ενός τέτοιου μείζονος ζητήματος δεν μπορεί να είναι αρκετή. Δεν μπορεί να είναι ούτε επαναστατική ούτε γενναιόδωρη.

Και λέω δεν είναι αρκετή, κύριε Πρόεδρε, γιατί σας μιλάω και ως εκπαιδευτικός: Όλοι μας όταν ακούμε ένα τέτοιο άσχημο ειδεχθέστατο έγκλημα, όπως είναι η σεξουαλική κακοποίηση, όλοι έχουμε το ένστικτο και την τάση να μη βγει ποτέ από τη φυλακή, να σαπίσει, να κάνει, να φτιάξει.

Η πολιτεία, όμως, προχωράει ένα βήμα παραπέρα και να κάνει πρόληψη, αλλά και να μην θυματοποιήσει ακόμα παραπέρα τα θύματα.

Άρα, λοιπόν, χρειάζονται άλλες δομές.

Θα σας πω κάτι, κύριοι Υπουργοί. Αυτά που βλέπουμε στον Κολωνό, με αυτό το Ποινικό Δίκαιο γίνανε, με αυτή την αυστηροποίηση των ποινών γίνονται, δεν είδα να απέτρεψε τον έναν ή τον άλλον ή τον παρά-άλλο από όλα αυτά.

Θα ήθελα να κάνω μία τελευταία παρατήρηση, αν μου επιτρέπετε, κύριε Πρόεδρε. Άκουσα σχεδόν όλους τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, άκουσα και τον Πρωθυπουργό, «να μας σηκώνει το δάχτυλο, να μη γίνεται εκμετάλλευση».

Βεβαίως και δεν πρέπει να γίνεται εκμετάλλευση. Δεν πρέπει, όμως, να γίνεται εκμετάλλευση και από την άλλη μεριά.

Αυτά που ζήσαμε στην υπόθεση Λιγνάδη παιδο-βιασμοί ήταν. Στην υπόθεση Λιγνάδη, αυτά που ακούστηκαν στο δικαστήριο εναντίον των θυμάτων, παιδιά ήταν και αυτά. Αυτά πρέπει να τα προσέξουμε. Λοιπόν, δάχτυλα μη μας σηκώνετε γι’ αυτά τα θέματα.

Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

.