Δηλώσεις στο Κανάλι της Βουλής για την επέτειο των 70 χρόνων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίο: Εκπροσωπώντας την Αριστερά, παράλληλα ως μέλος του Προεδρείου του Ευρωκοινοβουλίου επί δέκα σχεδόν συνεχή χρόνια, φορώ και τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας

Τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ δεν δίνουν στη δράση του Ευρωκοινοβουλίου και των Ελλήνων ευρωβουλευτών, το χώρο και τη σημασία που πρέπει

Το 70% της νομοθεσίας που παράγεται στην Ελλάδα, νόμοι, προεδρικά διατάγματα και υπουργικές εγκύκλιοι, είναι ουσιαστικά προσαρμογή του ελληνικού δικαίου, στο Ευρωπαϊκό δίκαιο

Δηλώσεις αναφορικά με την 70η επέτειο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έκανε στο Κανάλι της Βουλής ο Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης.

Στο πλαίσιο του ιστορικού αφιερώματος που επιμελήθηκε η δημοσιογράφος Δικαιάκου Ματρώνη, φιλοξενήθηκαν επίσης συνεντεύξεις αρχείου, τόσο με τον Δημήτρη Παπαδημούλη, όσο και με τον πρώτο Έλληνα Αντιπρόεδρο του Σώματος, Κώστα Νικολάου, ο οποίος διορίστηκε ευρωβουλευτής τον Ιανουάριο του 1981 με απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου όταν η Ελλάδα εισήλθε επίσημα στην τότε ΕΟΚ, την Ρόδη Κράτσα, πρώτη Ελληνίδα Αντιπρόεδρο του ΕΚ (2007-2012)κ.ά.

Ο Δημήτρης Παπαδημούλης είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

· Στο 15μελές Προεδρείο του Ευρωκοινοβουλίου, δεν εκπροσωπώ μόνο την παράταξή μου, την Ευρωομάδα της Αριστεράς, επί δέκα σχεδόν συνεχή χρόνια, αλλά και την πατρίδα μου την Ελλάδα.

Αυτή η διπλή εκπροσώπηση αποτελεί για μένα μια σημαντική, διπλή διάκριση, η οποία επιτρέπει να προωθούμε μέσα από αυτό το πόστο υψηλής ευθύνης, τα συμφέροντα της χώρας μας.

Είναι σημαντικό, από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει επιλέξει να ανήκει στην οικογένεια της ΕΕ, να καταφέρνει να έχει εκπροσώπους της σε όσο το δυνατόν πιο υψηλά αξιώματα. Είναι θετικό ότι τους τελευταίους μήνες, στο Προεδρείο έχει προστεθεί και μια ακόμη ελληνική συμμετοχή, με τη συνάδελφο Εύα Καϊλή εκ μέρους της Ευρωομάδας των Σοσιαλιστών.

· Η ΕΕ παραμένει ένας χώρος όπου ανταγωνίζονται και συνυπάρχουν ισχυρά αντιτιθέμενα συμφέροντα.

Θέλω να πιστεύω ότι από τον Ιούλιο του 2014 μέχρι σήμερα, καθώς είμαι ο Έλληνας ευρωβουλευτής με τη μεγαλύτερη διαρκή συμμετοχή στο Προεδρείο του Ευρωκοινοβουλίου, και μάλιστα εκλεγόμενος με υψηλά ποσοστά από του 705 ευρωβουλευτές -στις τελευταίες εκλογές, με εξέλεξε με την ψήφο του το 75% περίπου των ευρωβουλευτών-, είναι μια πρόκληση για να προωθούμε τις απόψεις μας:

-Πρώτον, για μια πιο ισχυρή, ενωμένη, δημοκρατική Ευρώπη, με ισχυρό δημοκρατικό πρόσωπο, που είναι οι απόψεις της παράταξης που εκπροσωπώ, αλλά υπηρετούν και τα ελληνικά συμφέροντα μέσα στην ΕΕ, καθώς η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια έχει κατέβει αρκετά σκαλοπάτια, από άποψη βιοτικού επιπέδου, κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων...

Ο στόχος λοιπόν, είναι διπλός. Και η δυνατότητα για έναν Έλληνα Αντιπρόεδρο επίσης διπλή: να εκπροσωπεί τις ιδέες τις απόψεις , τα συμφέροντα όσων με την ψήφο τους τον έστειλαν στο Ευρωκοινοβούλιο και στη συνέχεια στο Προεδρείο του ΕΚ, αλλά και να εκπροσωπεί, σε συνεργασία και με άλλους συναδέλφους, άλλων πολιτικών ομάδων, τα συμφέροντα της χώρας του.

Προσπαθώ, εκπροσωπώντας την Αριστερά, παράλληλα, ως μέλος του Προεδρείου του ΕΚ να φορώ και τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας. Και πιστεύω ότι αυτό το αναγνωρίζει το 75% των συναδέλφων μου στο ΕΚ, καθώς αυτό εκτείνεται από την Αριστερά, τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους, που με στηρίζουν και για ιδεολογικούς, πολιτικούς λόγους, μέχρι και τη συντριπτική των συναδέλφων της κεντροδεξιάς που εκτιμούν τη δουλειά μου.

· Παρά τις διαφορές μας, που συχνά είναι έντονες, όταν πρόκειται για τα εθνικά συμφέροντα, ενώνουμε δυνάμεις και πετυχαίνουμε θετικά αποτελέσματα.

Ένα χαρακτηριστικό, πολύ πρόσφατο παράδειγμα, είναι η σφοδρή καταδίκη του παράνομου τουρκολιβυκού συμφώνου,από επανειλημμένα ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και μάλιστα με συντριπτικές πλειοψηφίες.

Αυτό το πετύχαμε, συνεργώντας και συνεργαζόμενοι, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με τους ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Υπάρχει λοιπόν ανάγκη για περισσότερη ενημέρωση και πληροφόρηση και, λυπάμαι, αλλά τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ δεν δίνουν στη δράση του Ευρωκοινοβουλίου και των Ελλήνων ευρωβουλευτών, το χώρο και τη σημασία που πρέπει.

· Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις το ΕΚ έχει στην ελληνική κοινωνία υψηλότερο κύρος και αποδοχή απ’ ότι το Εθνικό Κοινοβούλιο, η Βουλή των Ελλήνων.

Αυτό δεν είναι καλό σημάδι για το πολιτικό μας σύστημα. Και δεν πρέπει να επαναπαυθούμε όσοι είμαστε ευρωβουλευτές. Οι πολίτες ζητούν περισσότερη πληροφόρηση για το τι κάνει το Ευρωκοινοβούλιο, για το πώς αυτό επιδρά στη ζωή των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Χρειάζεται περισσότερη πληροφόρηση, γιατί το 70% της νομοθεσίας που παράγεται στην Ελλάδα, νόμοι, προεδρικά διατάγματα και υπουργικές εγκύκλιοι, είναι ουσιαστικά προσαρμογή του ελληνικού δικαίου, στο Ευρωπαϊκό δίκαιο.

Χρειάζεται νομίζω και τα ΜΜΕ και θα ήθελα να συγχαρώ το Κανάλι της Βουλής γιατί συμβάλλει σε αυτή την προσπάθεια, να δίνουν περισσότερο χώρο και χρόνο για την ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών για το τι κάνει το ΕΚ και οι εκλεγμένοι ευρωβουλευτές ως εκπρόσωποι της Ελλάδας εκεί.

· Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια τάση μείωσης της συμμετοχής των πολιτών στις εκλογές, είτε αυτές είναι ευρωπαϊκές είτε εθνικές.

Αυτό σημαίνει ότι το πολιτικό σύστημα, και σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πρέπει να κεντρίσει περισσότερο το ενδιαφέρον των πολιτών για να προκαλέσει και την ενεργότερη συμμετοχή.

Η αποχή είναι ένας λάθος δρόμος - τον απέρριπταν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας: Αυτός που δεν μετείχε στα κοινά είχε και απώλεια δικαιωμάτων και προνομίων.Όμως στις μέρες μας για να μπορέσει μια Δημοκρατία να γίνει πιο λειτουργική πρέπει οι θεσμοί να αποδίδουν καλύτερο αποτέλεσμα για τους πολίτες. Και υπάρχει δυσπιστία και απογοήτευση. Το γεγονός ότι αρκετοί πολίτες δεν μετέχουν στις εκλογές ή μετέχουν βαριεστημένα, σημαίνει ότι κι εμείς., όσοι εκπροσωπούμε τους πολίτες, πρέπει να κάνουμε καλύτερα τη δουλειά μας και να απαιτήσουμε, το έργο που παράγουμε, να είναι χρησιμότερο για τους πολίτες. Διπλό το καθήκον. Όσοι ασχολούνται με τα κοινά, να παράγουν καλύτερο αποτέλεσμα, πειστικότερο για τους πολίτες, και όσοι επικοινωνούν το τι κάνει η Ευρωβουλή, να ασχολούνται περισσότερο με το χρέος ενημέρωσης των πολιτών».