Ομιλία του τ. προέδρου της Βουλής και βουλευτή Α Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στην παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Ψαρρά: «Μια Καριέρα, η Πολιτική Διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη» (08.12.2022)

Ως πολιτική αποτίμηση, το βασικό χαρακτηριστικό του κυβερνητικού πλέον αποτυπώματος του κ. Μητσοτάκη είναι η απόλυτη συνέπεια στα όρια της εμμονικής και ιδεοληπτικής προσέγγισης στην ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική, ανεξάρτητα και σε αντίθεση με τα διδάγματα που οι πολλαπλές κρίσεις έχουν φέρει ως επίδικα στην εποχή μας. Επίσης, η διαχρονική εμμονή και τάση για ριζική αναθεώρηση της μακρόχρονης μεταπολιτευτικής πολιτικής ιστορίας του τόπου.

Η οργανική σχέση με την ακροδεξιά αντίληψη που προβάλλει εχθρότητα και διχασμό και παραπέμπει περισσότερο στη μετεμφυλιακή περίοδο, αντί της εύλογης και σκληρής πολιτικής αντιπαλότητας αλλά και του σεβασμού σε θεσμικές σταθερές, σε δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις της περιόδου, το σεβασμό σε κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες, στο ίδιο το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία.

Βασικά στοιχεία της ασκούμενης πολιτικής αποτελούν τόσο η αξιοποίηση των αλλεπάλληλων κρίσεων, ιδιαίτερα της οικονομικής και της πανδημίας για να θεσμοθετηθούν αντιδραστικές θεσμικές ρυθμίσεις που πλήττουν την κοινωνία των πολλών, όσο και οι παρεμβάσεις για να θεμελιωθεί ως λάφυρο το καθεστώς της «νέας Δεξιάς», να θωρακιστεί μια αυταρχική τάφρος με εμπόδια για την ενδεχόμενη επάνοδο της Αριστεράς και της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης στη διακυβέρνηση του τόπου. Η σχετική γνωστή ρήση του κ. Βορίδη αποδείχθηκε πηγή έμπνευσης του κ. Μητσοτάκη.

Αποκαλύπτεται πρωτοφανής έλλειψη πολιτικής ενσυναίσθησης όταν μέσα στα αλλεπάλληλα lockdown της πανδημίας μέσα από την «χειρουργική» διαχείριση του καθεστώτος εξαίρεσης και περιστολής στοιχειωδών ελευθεριών των πολιτών επιχειρήθηκε όπως τώρα πλέον αποκαλύπτεται το στήσιμο μιας παρακρατικής μηχανής μέσα στο κράτος για την παρακολούθηση, πολιτικών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών και κορυφαίων κρατικών λειτουργών.

Την ίδια ώρα και εκ παραλλήλου με εξεταστικές επιτροπές που με την κυβερνητική πλειοψηφία επιχειρείτο να οδηγηθούν στο εδώλιο πολιτικοί αντίπαλοι, στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για δήθεν «θεσμικά ατοπήματα», εξελίσσονταν, με πρωτοφανή μάλιστα την αλαζονεία ότι ποτέ δε θα έρθουν στο φως, οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις για να χειραγωγηθούν οι πολιτικές εξελίξεις, για να υπάρχει ομηρία και έλεγχος προσώπων. Ακόμη και για να δρομολογηθούν οικονομικά deals είτε τα φανερά μεγάλα για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης είτε αυτά μέσω των οποίων διεκπεραιώνονταν οι άμεσες αναθέσεις και οι κλειστοί διαγωνισμοί, η αδιαφάνεια και το «πάρτι» στελεχών, κουμπάρων και ημετέρων της παράταξης και της Μαξίμου ΑΕ.

Οι ίντριγκες, η ομερτά και η «προστασία», οι απειλές για φυλάκιση και η αντισυνταγματική επίκληση του απορρήτου, τα απίστευτα ψεύδη που επιστρατεύονται για να μη χυθεί φως και να παρατείνει τη θητεία του ο κ. Μητσοτάκης, ως εμπνευστής της «απόρρητης δημοκρατίας», κάνουν κυριολεκτικά την «ντροπή να ντρέπεται».

Για την εξυπηρέτηση των παραπάνω κεντρικών επιλογών επικουρικά και αποτελεσματικά πρέπει να πούμε χρησιμοποιήθηκε το δόγμα του κ. Μητσοτάκη ότι «η επικοινωνία είναι πάνω από την πολιτική». Η επιχείρηση ελέγχου των ηλεκτρονικών ιδιαίτερα ΜΜΕ ήταν και είναι πρωτοφανής. Αγιογραφίες του Πρωθυπουργού, συστηματική αποσιώπηση σε κορυφαία κοινωνικά ζητήματα και σε οτιδήποτε θα αποκάλυπτε την πραγματική αντικοινωνική πολιτική, χειραγώγηση της κοινής γνώμης ακόμα και του περιρρέοντος εύλογου φόβου των πολιτών μέσα από πολιτικές «ηθικού πανικού της κοινωνίας», συνεχείς επιχειρήσεις «δολοφονίας χαρακτήρων» των πολιτικών αντιπάλων από ελεγχόμενα ή φιλικά Μέσα στο διαδίκτυο.

Δεν είναι υπερβολή το ότι τα διδάγματα της «σχολής Μπάνον» έχουν βρει την καλύτερη τους εφαρμογή πίσω από τη βιτρίνα μιας δήθεν φιλελεύθερης, σύγχρονης και δημοκρατικής ηγεσίας στη χώρα μας.

Η επιχείρηση ενσωμάτωσης, πέραν της ακροδεξιάς σε πολιτικές και σε ηγετικά πολιτικά και κυβερνητικά στελέχη της παράταξης, εκ παραλλήλου και της «κέντρο-αντιαριστεράς» για να χρησιμοποιήσω μια εύστοχη ορολογία του φίλου Κ. Λαλιώτη πήγαινε πολύ καλά μέχρις ότου με την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών αλλά και του σκανδάλου της πολύμηνης αντιδημοκρατικής και αντικοινοβουλευτικής συγκάλυψής του, αποδείχθηκε μια επιχείρηση στα όρια της «δημοκρατικής εκτροπής». Βαρύτατα πλήγματα στο κράτος δικαίου με υπονόμευση των ανεξάρτητων Αρχών, με κυνική, δια της πλειοψηφίας, αποδυνάμωση όλων των θεσμικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών ελέγχου, με τα αποκαλυπτήρια εν τέλει του διάτρητου «επιτελικού κράτους» ως πυρήνα επιβολής, ως καθεστώς πλέον ελέγχου και αποτροπής δημοκρατικών εξελίξεων στη χώρα.

Η βασική πολιτική «ταμπέλα» για τη δικαιολόγηση και νομιμοποίηση των αντικοινωνικών μεταρρυθμίσεων και των αντιδημοκρατικών πρακτικών ήταν και είναι ο «μπαμπούλας» του λαϊκισμού. Η σοφιστεία αυτή που ανατροφοδοτείται με αντίστοιχες επιλογές της ακραίας συντηρητικής ελίτ μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση φιλοδοξεί να ευνουχίσει στην πολιτική συνείδηση της κοινωνίας την ίδια την πραγματικότητα, τα γεγονότα που βοούν μέσα στο νέο ιστορικό κύκλο των πολλαπλών διακινδυνεύσεων που βιώνουμε διεθνώς. Αμφισβητεί για να αποδυναμώσει τη διάκριση και την αντιπαλότητα ανάμεσα σε Αριστερά και Δεξιά, ανάμεσα σε δημόσιες πολιτικές και ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις για την αντιμετώπιση των οξυμένων ανισοτήτων και στη στρατηγική για το βάθεμα αυτών των ανισοτήτων και την αξιοποίηση υπέρ των τάσεων της ακροδεξιάς τελικά των πολλαπλών «ταυτοτήτων» που διαμορφώνονται μέσα στις αναταράξεις του σύγχρονου κόσμου ιδιαίτερα και μέσα στις λαϊκές τάξεις.

Είναι η σύγχρονη εκδοχή της θεωρίας «των δύο άκρων» με προφανή στόχο την περιθωριοποίηση της προοδευτικής παράταξης, των κοινωνικών αντιστάσεων και κινημάτων, της αμφισβήτησης που διαχέεται και μορφοποιείται με τους δικούς της κώδικες στη σημερινή νέα γενιά.

Η πολιτική λοιπόν ως επικοινωνία ανενδοίαστα επιχειρεί να αναδείξει όλες τις βαριές συνέπειες των κυβερνητικών πολιτικών ως αποτέλεσμα και μόνο εξωγενών κρίσεων. Αρνείται να απαντήσει ο κ. Μητσοτάκης στο πρωτοφανές σκάνδαλο των υποκλοπών και της χρήσης επίσημων επισυνδέσεων και των υπηρεσιών παράνομων λογισμικών που έχει ως επίκεντρο τη δικιά του αποκλειστική πολιτική ευθύνη.

Νομοθετεί τη διάλυση του ΕΣΥ, αντί της ολόπλευρης στήριξης και ενίσχυσης του ενώ η χώρα θρηνεί 35.000 απώλειες συμπολιτών μας με οδυνηρή πρωτιά ως ποσοστό του πληθυσμού της χώρας.

Αρνείται επί ένα χρόνο τώρα, πριν και μετά τον πόλεμο, να λάβει στοιχειώδη μέτρα στήριξης της κοινωνίας απέναντι στο κύμα της ακρίβειας και στις πρωτοφανείς σε ευρωπαϊκή κλίμακα ενεργειακές επιβαρύνσεις. Εν προκειμένω, ο κ. Πρωθυπουργός πρωταγωνιστεί και σε πρωτοφανείς επιδοματικές πολιτικές με σαφή πελατειακό χαρακτήρα.

Μπροστά σε αυτές τις προφανείς αντιφάσεις που συνιστούν μια ακραία «άρνηση της πραγματικότητας», ο κ. Μητσοτάκης επισείει τον κίνδυνο της τοξικότητας του πολιτικού τοπίου με δήθεν υπαίτιους τους πολιτικούς του αντιπάλους ενώ είναι πλέον φανερά σε όλους, πέραν των εξωγενών παραγόντων, τα προφανή εγκληματικά λάθη της δικιάς του πολιτικής.

Ενώ είναι παράγων πολλαπλής ανασφάλειας για τους πολίτες συνεχίζει απτόητος την “προνομιακή ατζέντα” για την ενσωμάτωση της άκρας Δεξιάς και των δυνάμεων καταστολής, για δήθεν «νόμο και τάξη» δίνοντας προκλητικά και μεροληπτικά επιδόματα αντί της παραδειγματικής τιμωρίας για εγκληματικές ενέργειες και σοβαρά ατοπήματα καταστολής που εκπορεύονται από θύλακες μέσα στην αστυνομία. Ακούσαμε χτες και από τον κ. Σαμαρά την απροκάλυπτη επίθεση, που έτσι κι αλλιώς υλοποιεί ο κ. Μητσοτάκης με την ύβρη, κατ’ αυτούς εναντίον των «δικαιωματιστών» με αναφορά σε κινήσεις, πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις ευαίσθητων πολιτών και κινημάτων αλληλεγγύης.

Επιπροσθέτως αποδυναμώνει τη διεθνή θέση της χώρας φιλοτεχνώντας μια πολιτική υποτακτική «ασπίδας» και «συνόρων» της Δύσης, αντί της παραδοσιακής πολιτικής των ανοικτών οριζόντων μιας πολυδιάστατης και ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής. Επί τρεισήμισι χρόνια δε φέρνουν στη Βουλή προς κύρωση τις Συμφωνίες με τη Βόρεια Μακεδονία για να συντηρείται ακριβώς η σύμπραξη με τους ακραίους εθνικιστικούς κύκλους.

Δεν έχουν μικρότερη σημασία, αντίθετα τεκμηριώνουν απόλυτα την ιδεοληπτική συνέπεια του κ. Μητσοτάκη με το αξιακό σύστημα που πρεσβεύει πολιτικές που αφορούν στην παιδεία. Ανήγαγε σε εμβληματική μεταρρύθμιση την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, τη διεθνώς πρωτοφανή «πατέντα» της πανεπιστημιακής αστυνομίας και βέβαια τη ρητορική περί αριστείας ως πρόσχημα και ως προκάλυμμα μιας πολιτικής που υπονομεύει τη μεγάλη κοινωνική κινητικότητα που μέσα στη μεταπολίτευση υπήρξε σε μεγάλο βαθμό από τη διαδικασία της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες.

Με τις πολλαπλές θεσμικές παρεμβάσεις στην παιδεία, τίθενται πολλαπλοί νέοι ταξικοί φραγμοί για να επιβεβαιωθεί η ρήση του ως κοινωνικής «ταυτότητας» του νέου ψυκτικού από το Περιστέρι.

Με την ίδια εμμονική προσήλωση από το καλοκαίρι κιόλας του 2019 μέχρι και τώρα σε αλλεπάλληλα νομοθετήματα συρρικνώνονται εργασιακά δικαιώματα, καταργείται το 8ωρο, καταργούνται οι έλεγχοι και δίνονται απλόχερα εργοδοτικές δικαιοδοσίες, ενώ ταυτόχρονα απαγορεύονται απεργίες και απολύτως μεροληπτικά ενισχύονται μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των μικρομεσαίων και οικογενειακών επιχειρήσεων.

Επειδή δεν έγινε κατορθωτό στις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις να καταργήσουν το άρθρο για τα δημόσια πανεπιστήμια, για τη μονιμότητα στο δημόσιο, για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα κοινωνικών αγαθών, του περιβάλλοντος, ακόμα και ιδιαίτερα για τη διαχείριση πολιτιστικών δομών και εκθεμάτων διαμορφώνοντας ένα πλαίσιο με ομολογημένα και ανομολόγητα ΣΔΙΤ σε όλους τους τομείς για την αφυδάτωση των συνταγματικών διατάξεων υπέρ της στρατηγικής συμμετοχής μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και μεγαλοστελεχών της αγοράς.

Είναι χρέος μας, είναι καθήκον μας να ενθαρρύνουμε και να εργαστούμε για να ωριμάσει και να εμπνεύσει η εναλλακτική προοδευτική διακυβέρνηση με προγραμματικές συγκλίσεις των ευρύτερων αριστερών και δημοκρατικών δυνάμεων, άλλωστε οι σχετικές προτάσεις έχουν και δημόσια κατατεθεί από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ που βεβαίως διεκδικεί τη νίκη στις προσεχείς εκλογές με απλή αναλογική για να ανοίξει ο δρόμος στη δημοκρατική διέξοδο μέσα από τις ευρύτερες δυνατές συνεργασίες.

Φωτογραφία: ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ / EUROKINISSI