Ομιλία του Τομεάρχη Εθνικής Άμυνας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων «Σπίτι μου - στεγαστική πολιτική για τους νέους, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας για κοινωνική κατοικία, στεγαστική αποκατάσταση πυρόπληκτων στην περιοχή «Μάτι» και άλλες διατάξεις»

Ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Πριν από λίγες μέρες ήταν εδώ ο κύριος Υπουργός που απουσιάζει αυτή τη στιγμή από την Αίθουσα, ο κ. Χατζηδάκης, σε προηγούμενο νομοσχέδιο και του είπα τη γνώμη μου και την είπα ενώπιον του Κοινοβουλίου και την απηύθυνα και στο Προεδρείο.

Κατά τη γνώμη μου, και δεν είναι μια υποκειμενική προσωπική μου γνώμη βέβαια, δεν έχει δικαίωμα ο κ. Χατζηδάκης ως Υπουργός να εισάγει νομοσχέδια. Του το έχει αφαιρέσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, όταν όλα τα στοιχεία στη δημοσιότητα είναι ισχυρά, ισχυρότατα ότι όντως παρακολουθείτο από τις μυστικές υπηρεσίες της Ελλάδας, από κρατική υπηρεσία, από την ΕΥΠ, και ο κύριος Πρωθυπουργός που του έχει αναθέσει την αρμοδιότητα, αρνείται να τον καλύψει και να πει, ναι, διότι είναι νόμιμο όπως ήταν στον κ. Ανδρουλάκη και στον δημοσιογράφο, αλλά ήταν μια υπερβολή εκτός κανόνων, που θα έπρεπε να την δουν αλλιώς κλπ. Ούτε αυτό είπε ούτε διέψευσε ότι παρακολουθείτο.

Πώς είναι δυνατόν να μένει στη θέση του ένας Υπουργός, να ασκεί τα καθήκοντα του, όταν δεν τον καλύπτει ο Πρωθυπουργός που του τα είχε αναθέσει; Είναι ολοφάνερο αυτό. Δεν θέλει ιδιαίτερη λογική. Δεν θέλει διαλεκτική λογική. Απλή λογική και απλούς κανόνες ενός ευνομούμενου κράτος είναι. Δεν πειράζει όμως. Δεν βαριέσαι. Άσε να λένε. Εμείς θα το ξεχάσουμε. Θα κάνουμε επικοινωνία. Δεν γίνεται έτσι.

Και τώρα έρχεται ένα νομοσχέδιο με τίτλο -προσέξτε- «Σπίτι μου…». Τι συγκινητικό! Σχεδόν ποιητικό. «Σπίτι μου σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου». Πού το βρήκατε; Και συνεχίζει, «…στεγαστική πολιτική για τους νέους, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας για κοινωνική κατοικία, στεγαστική αποκατάσταση πυρόπληκτων στην περιοχή «Μάτι» και άλλες διατάξεις». Όλα ψευδώνυμα!

Δεν ξέρω τι θα πει ο ελληνικός λαός -εγώ είμαι βέβαιος και κάθε μέρα που περνάει αυτό επιβεβαιώνεται- θα χρησιμοποιήσει αυτό που ξέρουν ακόμα και οι Ελληνίδες και οι Έλληνες που δεν ξέρουν ξένες γλώσσες, το «go home». Και αυτό είναι πολύ σύντομα.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, και οι άλλοι συνάδελφοι και οι σύντροφοι και συντρόφισσες, αλλά και η Θεανώ Φωτίου ως εισηγήτρια, ηρωική εισηγήτρια, με φρέσκο κάταγμα χθες το βράδυ και με πόνους σήμερα, είναι στη θέση της για να υπερασπιστεί με το πείσμα της και με την επάρκειά της τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία σε αυτό το νομοσχέδιο.

Και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο, πλήρης τεκμηρίωση, και όχι μόνο αποδόμηση των επιχειρημάτων της Κυβέρνησης αλλά και αντιπρόταση, μια συνολική ανάδειξη της μεγάλης διαφοράς.

Θα προσπαθήσω και εγώ. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Αλλά ποια είναι η μεγάλη διαφορά, κυρίες και κύριοι Βουλευτές; Η αγορά που είναι για τη Νέα στην πιο ακραία της μορφή. Τη στιγμή που καταστρέφεται το πλανήτης από την πανδημία, από την απειλή πολέμου, από τα ζητήματα του περιβάλλοντος και της υπερθέρμανσης, από την ύφεση και τον πληθωρισμό και όλες οι χώρες, ακόμα και η σκληρή νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, τι είπε; Χαλαρώνουμε. Και δεν κάνουμε πια σύμφωνο ανάπτυξης αλλά σύμφωνο ανασυγκρότησης και ανθεκτικότητας. Η νεοφιλελεύθερη, δεξιά, άδικη Ευρώπη παίρνει ένα μήνυμα.

Ο κ. Μητσοτάκης επειδή από τα γεννοφάσκια του πήρε τα νάματα του νεοφιλελευθερισμού ότι η αγορά τα λύνει όλα, δεν ξέρει τη λέξη «κοινωνική συνοχή» δεν ξέρει τη λέξη «δικαιοσύνη», δεν ξέρει τη λέξη «φτώχεια». Δεν ξέρει ένα σωρό λέξεις του ελληνικού λεξιλογίου που είναι πολιτικά εύστοχες, αλλά μόνο την αγορά.

Βέβαια είμαστε πια σε μια περίοδο που εδώ και χρόνια όχι τώρα, έχουμε αποδεχτεί και τον περίφημο βάρβαρο όρο «η αγορά εργασίας». Μέχρι και εμείς ακόμα τον έχουμε ενσωματώσει, κακώς κάκιστα, στη ρητορική μας. Είναι βαρβαρότητα η εργασία να υπόκειται σε νόμους της αγοράς, αλλά θεωρείται πολύ φυσιολογικό, πολύ κανονικό, πολύ, πολύ, πολύ! Αλλά αυτή η πλευρά αυτά τα υπερασπίζεται.

Η κατοικία ήταν μια τεράστια κατάκτηση του ελληνικού λαού -αν θέλετε- με την περιβόητη τότε καραμανλική επιλογή της ανοικοδόμησης μέσα από το μηχανισμό που έπαιρνε ένας μηχανικός το σπίτι, έχτιζε δέκα διαμερίσματα και έδινε δύο, τρία ή τέσσερα στον ιδιοκτήτη. Μια τεράστια κοινωνική ανάγκη, η στέγη, στην Ελλάδα είχε γίνει πραγματικότητα πολύ πιο μπροστά ήδη από τις δεκαετία του ΄60. Πολύ πιο μπροστά από την υπόλοιπη Ευρώπη. Σε αυτό δεν είχαμε να ζηλέψουμε τίποτα και ήμασταν περήφανοι.

Βέβαια έγιναν οι ψηλές πολυκατοικίες, δεν έμειναν ελεύθεροι χώροι. Αυτή ήταν η αρνητική πλευρά. Αλλά το θέμα της στέγης λύθηκε. Αλλά η αγορά δεν το επιτρέπει. Είναι δυνατόν δέκα εκατομμύρια άνθρωποι να είναι στεγασμένοι και να μην έχουν ανάγκη το κεφάλαιο; Αυτό είναι έγκλημα, δεν επιτρέπεται! Και είναι πολλά χρόνια τώρα και η Κυβέρνηση Μητσοτάκη καθυστέρησε και λόγω της πανδημίας, αλλά τώρα φαίνεται ότι έρχεται καιρός για να βάλει την αγορά και στη στέγη. Την έχει βάλει ήδη με διάφορους τρόπους. Την έβαλαν και στο παρελθόν επί Σημίτη. Και ήταν οι τράπεζες με τα περίφημα στεγαστικά δάνεια που δεν τους κατοχύρωσαν στη συνέχεια όλους τους ανθρώπους.

Αλλά εδώ έρχεται το πρόγραμμα, δειλά είναι η αλήθεια, μερικά, για λίγους και εν τέλει σαν ένα πείραμα. Αλλά εκεί είναι, δηλαδή, πώς η αγορά θα βάλει μπροστά την στέγη και ήδη με τα κόκκινα δάνεια και με τον πτωχευτικό νόμο η μεγάλη αναδιανομή της στέγης έχει ξεκινήσει και με το Airbnb. Είναι γνωστά αυτά. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αισθάνεται την ανάγκη να σταματήσει αυτή την εξέλιξη, αλλά να την αξιοποιήσει και λόγω των εκλογών και να της δώσει νέα ώθηση διευκολύνοντας την αγορά όπως και στις επικουρικές συντάξεις, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα.

Η μόνη λύση είναι οι πολίτες να μη χάσουν το σπίτι τους. Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ όπως έχουν εκτεθεί είναι πλήρεις και επαρκώς τεκμηριωμένες.

Και επιτρέψτε μου λίγα δευτερόλεπτα ένα σχόλιο. Το Μάτι για μας ήταν και παραμένει άγος, γιατί ξέρουμε τι σημαίνει. Δεν μιλάω για τις ευθύνες. Μιλώ ανεξάρτητα από τις ευθύνες, ανεξάρτητα από τα 11 μποφόρ φλογοβόλου ανέμου, ανεξάρτητα από το τι είχε γίνει πριν. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί στα χέρια μας έπεσε το Μάτι, είναι και παραμένει άγος, γιατί έτσι πρέπει να είναι.

Για τη Νέα Δημοκρατία από τότε είναι τυμβωρυχία. Και τώρα με αμετροέπεια μετατρέπεται και σε ύβρις χωρίς να τους ρωτήσει. Και αφού έχει καθυστερήσει τρεισήμισι χρόνια το νέο χωροταξικό που ξεκίνησε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ -που χωρίς αυτό δεν μπορεί να γίνει ανάπλαση στο Μάτι- χωρίς να αξιοποιήσει την κυπριακή προσφορά για το νοσοκομείο και χωρίς να ρωτήσει τους πυρόπληκτους για αυτό το νομοσχέδιο, έρχεται τώρα να μας καλέσει να συνεργήσουμε σε τι; Στον εμπαιγμό των πυρόπληκτων. Ας είμαστε πιο υπεύθυνοι.

Καταλαβαίνω το άγχος απέναντι στις επικείμενες εκλογές, αλλά έκκληση: Σεβαστείτε την ελληνική κοινωνία.

Ευχαριστώ.