Δήλωση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία

Η απώλεια της εργαζόμενης στην καθαριότητα του Δήμου Ξυλοκάστρου, η οποία έχασε τη ζωή της εν ώρα υπηρεσίας το πρωί της Κυριακής, υπενθυμίζει με τον χειρότερο τρόπο τα συχνά ατυχήματα και δυστυχήματα που έχουν συμβεί την τελευταία περίοδο με θύματα εργαζόμενους της καθαριότητας στους Δήμους. Ο τραγικός τρόπος που αυτό συνέβη, τα όσα αναφέρονται από τα συνδικαλιστικά όργανα για τυχόν ανασφάλιστη εργασία, η ουσιαστική ανυπαρξία μέσων ατομικής προστασίας και προγραμματισμού για την υλοποίηση αντικειμενικά επικίνδυνων εργασιών, συνθέτουν ένα εφιαλτικό πεδίο συνθηκών εργασίας.

Απαιτείται άμεσα να υπάρξει κάθε αναγκαία υλική, ψυχολογική στήριξη στην οικογένεια της και επαγγελματική εξασφάλιση των πιο ευάλωτων μελών αυτής.

Η Δικαιοσύνη, όλες οι αρμόδιες ελεγκτικές και εποπτικές αρχές να εκτελέσουν άμεσα όλα όσα προβλέπονται ώστε να αποδοθούν οι σχετικές ευθύνες και επιτέλους να σταματήσουν να επαναλαμβάνονται πρακτικές που αδιαφορούν για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων, θέτοντας σε διαρκή κίνδυνο τη ζωή και τη σωματική τους ακεραιότητα.

Ο τομέας καθαριότητας πρέπει να ενισχυθεί σε όλη την χώρα με το αναγκαίο μόνιμο και καλά εκπαιδευμένο προσωπικό, που θα του παρέχεται ο αναγκαίος σύγχρονος εξοπλισμός σε όλα τα επίπεδα. Αυτό συνεπάγεται και τη συντριβή του σχεδίου Μητσοτάκη για παραχώρηση και αυτής της υπηρεσίας σε ιδιώτες, με ό,τι θα σηματοδοτήσει και για τα εργασιακά δικαιώματα.

Οι εργαζόμενοι δεν είναι αναλώσιμοι όπως τους αντιμετωπίζει κυνικά η κυβέρνηση και συνολικά η νεοφιλελεύθερη αντίληψη.

Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δόθηκε μια μεγάλη μάχη στην καθαριότητα για να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό μέσω της προκήρυξης 3Κ, αλλά και για την παροχή Μέσων Ατομικής Προστασίας σε όλους τους εργαζόμενους της καθαριότητας στους ΟΤΑ, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας τους.

Σήμερα πρέπει, επιτέλους, να τεθούν νέες στέρεες βάσεις στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο της καθαριότητας στους ΟΤΑ, εάν θέλουμε να σταθούμε με την αναγκαία σοβαρότητα μπροστά στην τραγική αυτή απώλεια, ώστε να διασφαλιστούν σταθερές και μόνιμες εργασιακές σχέσεις, εκπαίδευση, σύγχρονος εξοπλισμός, έλεγχος κοινωνικός και θεσμικός, ήτοι «Δικαιοσύνη Παντού». Αυτό έχει ανάγκη ο κόσμος της εργασίας που καθημερινά μοχθεί, για να μπορεί συνολικά η κοινωνία να ικανοποιεί τις ανάγκες και λειτουργίες της.