Το παιδί του λαού δεν μένει πια εδώ.

Ο Νίκος Ξανθόπουλος ήταν παιδί του λαού. Γιος Πόντιων προσφύγων, γεννημένος στην προσφυγική συνοικία της Νέας Ιωνίας, γνώρισε τη φτώχεια στο πετσί του αλλά και την περηφάνια και την αγωνιστικότητα της τάξης του. Ο πατέρας του άλλοτε ψαράς, άλλοτε τσαγκάρης ανέπτυξε αντιστασιακή δράση στη Κατοχή. Σαν έφηβος λάτρευε τον αθλητισμό, το διάβασμα και ήθελε να γίνει φιλόλογος. Υπήρξε αθλητής στίβου και ποδοσφαιριστής, αλλά τον κέρδισε η Τέχνη. Υπηρέτησε με προσήλωση το θέατρο, τον κινηματογράφο και το τραγούδι. Στη σκηνή ερμήνευσε ρόλους από όλο το φάσμα του ρεπερτορίου, από μπουλβάρ μέχρι τον Ορέστη, στην Ηλέκτρα που σκηνοθέτησε ο Ροντήρης και στις πρώτες κινηματογραφικές του εμφανίσεις δεν ήταν πάντα ο «καλός». Στη συνείδηση όμως του κοινού της δεκαετίας του 60 ταυτίστηκε με τον λαϊκό παιδί και το προσφυγόπουλο που πασχίζει να επιβιώσει και να αγαπήσει, μέσα από τις ταινίες όπως «Αγάπησα και πόνεσα», η «Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου», «Ξεριζωμένη γενιά» κλπ. Εκτός από ηθοποιός όμως υπήρξε και τραγουδιστής, ερμηνεύοντας Απόστολο Καλδάρα, Σταύρο Ξαρχάκο, Άκη Πάνου, Χρήστο Νικολόπουλο κ.α.

Ο Νίκος Ξανθόπουλος σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή και εξέφρασε τα όνειρα και τους καημούς των ανθρώπων της βιοπάλης, που γέμιζαν ασφυκτικά τους κινηματογράφους της εποχής, γιατί πίσω από την παραμυθία του μελοδράματος το κοινό έβλεπε τα δικά του πάθη.

Το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποχαιρετά το παιδί του λαού και εύχεται συλλυπητήρια στους οικείους του και τους πολυπληθείς θαυμαστές του.