Άκουσα πριν λίγο την παρέμβαση του κ. Καμίνη και πραγματικά θεωρώ ότι πολλές από τις επισημάνσεις του έχουν βάση και νομίζω ότι έγινε μια προσπάθεια από αρκετές πλευρές των πολιτικών δυνάμεων εντός του κοινοβουλίου τις τελευταίες ημέρες να υπάρξει μια συνεννόηση.

Όπως σωστά ειπώθηκε το γεγονός ότι σήμερα συζητάμε αυτή τη τροπολογία δεν έχει να κάνει με μια εγκεφαλική σύγκρουση αλλά διότι πρόσφατα είχαμε μια αρνητική εμπειρία στην πολιτική ζωή του τόπου, την παρουσία της Χρυσής Αυγής. Όχι μόνο σε σχέση με τις διακηρύξεις της αλλά σε σχέση με την δράση της, τις πράξεις της,  τις επιθέσεις της σε μετανάστες,  σε εργάτες, συνδικαλιστές, την  οργανωμένη δολοφονία του Π. Φύσσα. Όλο αυτό που τελικά συγκρότησε αυτή την εγκληματική οργάνωση η οποία καταδικάστηκε για την πράξη της.

Δεν μπορούμε προφανώς να μη βλέπουμε το ιδεολογικό κίνητρο στη πολιτική συζήτηση αυτών των πράξεων, οφείλουμε να το στιγματίσουμε, στη προσπάθειά μας να απομονώσουμε μέσα στη κοινωνία σε όλα τα επίπεδα τις νεοναζιστικές ιδέες και αντιλήψεις.

Η κυβέρνηση γνωρίζοντας όλα αυτά με αρκετή καθυστέρηση φέρνει στο παρά πέντε τη ρύθμιση που μας παρουσίασε. Νομίζω ότι όφειλε να το είχε κάνει πολύ νωρίτερα και αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι μέσα από τη συζήτηση έγινε μια προσπάθεια επανατοποθέτησης στις συγκεκριμένες διατάξεις. Άρα πάντοτε ο χρόνος και με συνταγματολόγους και στο πεδίο της πολιτικής βοηθάει αν πραγματικά υπάρχει αυτός ο κοινός τόπος να αναζητήσουμε τους όρους για τη διαμόρφωση ενός ευρύτατου πολιτικού τόξου δυνάμεων που να ψηφίσουν από κοινού την ρύθμιση που θα θέτει φραγμούς στη Χ.Α ή στις όποιες μεταλλάξεις της.

Ωστόσο, σήμερα αυτό που διαπιστώσαμε ήταν πράγματι κατώτερο της συζήτησης που έγινε εδώ. Εμείς σε μια πρώτη φάση τις προηγούμενες ημέρες προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε συγκεκριμένα το ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο και να το αποτυπώσουμε νομοθετικά έτσι ώστε να μην ανοίξουμε τον ασκό του Αιόλου και να χρησιμοποιηθεί η συγκεκριμένη διάταξη σε έναν άλλο χρόνο για άλλους πολιτικούς χώρους. Είναι αυτοί κάποιοι φόβοι οι οποίοι έχουν να κάνουν με δικές μας εσωτερικές ανησυχίες; Δεν έχουμε δει τέτοιου είδους προσεγγίσεις σε άλλα κράτη; Δε βλέπουμε στο δημόσιο λόγο αυτές τις μέρες στελέχη πρωτοκλασάτα ακόμα και υπουργούς να επαναφέρουν, όχι από το παράθυρο, αλλά ευθέως, την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων; Χθες είχα την ευκαιρία να τα ακούσω από τον ίδιο τον κ. Γεωργιάδη σε ένα τηλεπαράθυρο που ευθέως συντασσόμενος πλήρως με τις παρεμβάσεις του Πρωθυπουργού σε σχέση με τις αναφορές στο ΕΑΜ μας είπε ότι το ΕΑΜ ήθελε να φέρει τον κομμουνισμό και ότι κομμουνισμός  και φασισμός είναι το ίδιο και το αυτό. Χθες τα είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Εμείς σε μια προσπάθεια να αναζητήσουμε τον κοινό τόπο καταθέσαμε μια πρόταση και σήμερα κάνοντας ένα ακόμη βήμα ήρθαμε και διατυπώσαμε μια άλλη πρόταση η οποία απαντάει στα ζητήματα που εμείς θέσαμε και που θεωρούμε προβληματικά όπως την ευθεία αναφορά στο άρθρο 29 του συντάγματος γιατί δεν πρέπει να ανοίξει αυτός ο ασκός του Αιόλου, αλλά και τα ζητήματα που σχετίζονται  με την πραγματική ηγεσία. Δεν εισακουστήκαμε. Ο υπουργός παρά τις νομοθετικές ρυθμίσεις που έκανε δεν έλαβε υπόψιν του τις αντιρρήσεις όχι μόνο τις δικές μας αλλά και άλλων δυνάμεων που επί της αρχής ειπώθηκαν σε σχέση με τη προτεινόμενη διάταξη. Έτσι ουσιαστικά ανοίγουμε μια κερκόπορτα που δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει.

Ουσιαστικά η κυβέρνηση επιλέγει με βάση το δικό της σκεπτικό να μη δημιουργηθούν οι όροι μιας πλατιάς πλειοψηφίας εντός του κοινοβουλίου που να στηρίξει μια διάταξη που θα έθετε ουσιαστικούς φραγμούς χωρίς να εγκυμονεί κινδύνους στη δράση των σύγχρονων ναζί.

Θεωρούμε λοιπόν ότι αυτός ο τρόπος, αυτή η εμμονή της κυβέρνησης δεν μας επιτρέπει να ψηφίσουμε τη συγκεκριμένη διάταξη, κατά συνέπεια θα οδηγηθούμε στο ‘παρών’. Δεν θέλουμε να συμμετάσχουμε σε μια ρύθμιση η οποία θα έρθει να αλλάξει ενδεχομένως τον χαρακτήρα της ελληνικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.