Ο Mario Vitti ήταν ο ανεπιτήδευτος λόγιος της ανανέωσης της νεοελληνικής φιλολογίας. Ένας περιηγητής του χάρτη της λογοτεχνίας στη σύγχρονη Ελλάδα. Η οικουμενικότητα του έργου και της ζωής του, ακουμπά στις πολιτισμικές επιδράσεις της γενέτειρας του της Κωνσταντινούπολης και εξελίσσεται μέσα από μια διαδρομή που φτάνει μέχρι την Ελλάδα, τόπο-σημείο αναφοράς στο συγγραφικό έργο του κοσμοπολίτη επιστήμονα.

Νεοελληνιστής, ιστορικός λογοτεχνίας, μεταφραστής, κριτικός, καθηγητής στο πανεπιστήμιο, υπηρέτησε τα νεοελληνικά γράμματα μέσα από όλες αυτές τις διαφορετικές εκφάνσεις ενός πρωτοποριακού διανοούμενου, απελευθέρωσε την αγάπη του για την νεοελληνική φιλολογία μέσα από μια μοντέρνα και καινοτόμα ανάλυση.

Ένα επιστημονικό και συγγραφικό πεδίο, που εμπεριέχει την εμβληματική «Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας» δύο φορές γραμμένη από τον ίδιο τον Vitti, αλλά και την «Ιδεολογική Λειτουργία της Ελληνικής Ηθογραφίας» (1974) και την «Γενιά του Τριάντα, Ιδεολογία και Μορφή» (1977), το «Ο Ελύτης, βιβλιογραφία» (1977), «Φθορά και Λόγος, εισαγωγή στην ποίηση του Γιώργου Σεφέρη» (1978), «Ο Ελύτης, Κριτική Μελέτη» (1974), το «Ο Κάλβος και η Εποχή του» (1995), «Για τον Οδυσσέα Ελύτη», όπως και πολλά άλλα πονήματα, δίνει το μέτρο της συμβολής του στη διαμόρφωση της καταγραφής και της κατανόησης των νεοελληνικών γραμμάτων.

Με βαθιά συγκίνηση και έναν απέραντο σεβασμό τον αποχαιρετούμε σήμερα για το τεράστιο έργο του, για τους ισχυρούς δεσμούς αγάπης που ανέπτυξε με τα ελληνικά γράμματα, για την σημαντική χωρίς σύνορα προσωπικότητα του. Ζωντανή η μνήμη του για τις επόμενες γενιές.