Δήλωση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και υποψήφιου βουλευτή στον Βόρειο Τομέα Αθηνών, Πάνου Σκουρλέτη

Συντετριμμένη η χώρα βιώνει την τραγωδία στα Τέμπη, πενθεί και ζητά απαντήσεις, αρνούμενη να αποδεχθεί το βολικό, για ορισμένους, αφήγημα του αποκλειστικά ανθρώπινου λάθους, ιδίως όταν ώρα με την ώρα αποκαλύπτεται ένα αναμφισβήτητο χρονικό αδικαιολόγητων επιλογών και αμέλειας που πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω.

Συγκλονισμένοι όλοι, είδαμε το ηρωικό παράδειγμα των δύο παιδιών, του Ανδρέα και του Άγγελου, που με αυτοθυσία έσωζαν συνεπιβάτες τους μέσα στο χάος, στη φρίκη και στον πόνο, ενώ οι φλόγες βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής.

Είναι αυτή η στάση ζωής, η οποία υπερβαίνει το ατομικό συμφέρον και εστιάζει με αυταπάρνηση στο σύνολο, η οποία κινεί ήδη από χθες τις αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην τραγωδία. Σε αυτές τις αντιδράσεις εντάσσονται και οι κινητοποιήσεις των μαθητών, με αποχές ή καταλήψεις.

Ωστόσο, υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος, με διαφορετική οπτική. Σήμερα αντιπροσωπεύεται χαρακτηριστικά από την υπουργό Παιδείας κ. Κεραμέως, η οποία έχει αφήσει, τελείως υπονομευτικά, στο επονομαζόμενο διευθυντικό δικαίωμα την εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης στα σχολεία που τελούν υπό κατάληψη ή έχουν ληφθεί αποφάσεις αποχής από τα μαθήματα, αντί να δώσει ρητή οδηγία για τη μη υποχρεωτικότητα σε αυτή και, άρα, σαφή εντολή για τη μη λήψη απουσιών.

Η ενεργοποίηση αυτής της διαδικασίας, που δύσκολα υλοποιείται χωρίς επαρκή προετοιμασία, δεν έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα, αλλά τιμωρητικό και αποτρεπτικό. Ο πραγματικός στόχος της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας είναι να εμποδιστούν οι ειλικρινείς και αυθόρμητες αντιδράσεις των μαθητών απέναντι στο πρωτοφανές δυστύχημα και τις αιτίες του, να μπουν απουσίες, να φοβηθούν και να διχαστούν οι μαθητές, ώστε να μη πενθήσουν, να μην αντιδράσουν, να μην αγωνιστούν ως σύνολο με την ελληνική κοινωνία, τους γονείς και τους δασκάλους τους, που ζητούν απαντήσεις και μέτρα που θα προλάβουν την επόμενη τραγωδία.

Η στάση της κ. Κεραμέως είναι βαθιά αντιπαιδαγωγική και σε απόλυτη αναντιστοιχία με την κοινωνία.