Συνδημιουργός του Παρασκηνίου, αυτής της τηλεοπτικής αντί-πρότασης που υποκλίθηκε στις ιστορίες και τις αφηγήσεις των ανθρώπων της τέχνης. Ένα κομμάτι μεταπολιτευτικής παιδείας που δημιουργήθηκε στην δημόσια τηλεόραση και μόνο σ’ αυτήν.

Το συμπληρωματικό καδράρισμα, η αρτιότητα του ντεκουπάζ ,η ολοκλήρωση της παραγωγής στο ‘’ιερό’’ σύμπαν της Ευδοκίας του Δαμιανού.
Ο διανοούμενος, ο θεωρητικός, η σκηνοθετική ιδιαιτερότητα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Ο Καιρός των Ελλήνων (1981), ο Θεόφιλος (1987), Το μόνον της ζωής του ταξείδιον (2001), το Ταξίδι στη Μυτιλήνη (2010).Οι ταινίες του.
Τα ντοκιμαντέρ, η διάσωση των κινηματογραφικών ντοκουμέντων , το Ελεύθερο Θέατρο. Η εταιρεία CINETIC. Τα βιβλία του.
Ο Λάκης Παπαστάθης ήταν όλα αυτά, ένας άνθρωπος βαθιά ‘’χωμένος’’ στην τέχνη της αφηγηματικής εικόνας , οδοιπόρος μιας άλλης εποχής που σήμερα έκλεισε την κάμερα ‘’στο μόνον της ζωής του ταξείδιον’’.
Ζωντανή μνήμη για όλους μας και τεράστια απώλεια για την Υβόννη Μαλτέζου ,τον γιο του και για όλους αυτούς που τον αγάπησαν και συνεργάστηκαν μαζί του. Αντίο Λάκη Παπαστάθη.