Η Σία Αναγνωστοπούλου στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Ζούμε Αρμονικά Μαζί – Σπάμε τη Σιωπή»: Ρυθμίσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και του εκφοβισμού στα σχολεία και άλλες διατάξεις».

Αναλυτικά η ομιλία:

“Την ώρα που διεξάγεται αυτή η συζήτηση στη Βουλή, σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας μυριάδες κόσμου είναι στους δρόμους. Και ανάμεσα σε αυτούς οι περισσότεροι και οι περισσότερες είναι νέοι και νέες. Αυτοί οι νέοι και αυτές οι νέες εκφράζουν ένα τεράστιο συναίσθημα το οποίο είναι βαθιά λύπη, απόγνωση που εκδηλώνεται με οργή, γιατί τα νιάτα έτσι είναι. Οργή όμως με επίγνωση. Η δουλειά η δική μας εδώ είναι να ακούσουμε αυτή την οργή και να καταλάβουμε τι σημαίνει.

Όταν βγαίνει ο κ. Γεωργιάδης στα τηλεοπτικά κανάλια με αυτό το θράσος, την αλαζονεία και την αμετροέπεια και λέει πως αν ο Καραμανλής έλεγε ότι δεν υπάρχει ασφάλεια κανείς δεν θα έπαιρνε τα τραίνα, αυτό είναι μία δήλωση κατάπτυστη, πολιτικά, ηθικά, πολιτισμικά και δεν ξέρω –δεν είναι δουλειά δική μου- αν έχει και ποινικές επιπτώσεις. Αυτή η προσπάθεια, όλες αυτές τις μέρες, κουκουλώματος, συμψηφισμού, πετάγματος της μπάλας στην εξέδρα δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να γεμίζει ακόμα περισσότερο αυτό το καζάνι της λύπης και της οργής που υπάρχει σε όλη την κοινωνία.

Κυρία Υπουργέ, σας άκουσα και στις επιτροπές. Άκουσα και τον κοινοβουλευτικό σας εκπρόσωπο. Σας ακούμε επί τέσσερα χρόνια. Η λέξη που διαρκώς χρησιμοποιείτε  όταν πάει να πει κάτι η αντιπολίτευση, κυρίως η αξιωματική, είναι: λαϊκισμός. Δεν σας ενδιαφέρει ποτέ να σταματήσετε ένα δευτερόλεπτο και να ακούσετε τι λένε οι άλλοι. Και φάνηκε αυτό με τον πιο κραυγαλέο τρόπο στην απάντηση που έδωσε ο τέως υπουργός Υποδομών στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, όταν του ρώτησε για την ασφάλεια στα τραίνα: «Ντροπή σας, δεν ντρέπεστε, ανακαλέστε». Σταματήστε επιτέλους και ακούστε. Τώρα βέβαια δεν υπάρχει πια χρόνος.

Διχασμός και πόλωση. Αυτό που φτάνει σε εσάς και είναι η δουλειά των συνδικαλιστών, της αντιπολίτευσης, των φορέων, των σωματείων απαξιώνεται. Αδιαφορία για αυτές τις ασφαλιστικές δικλίδες της δημοκρατίας. Δεν ακούγατε κανέναν παρά μόνο είχατε μονίμως το δάχτυλο σηκωμένο, ότι ήσασταν οι εκσυγχρονιστές. Δυστυχώς με δραματικό τρόπο όλα αυτά σταμάτησαν μία εβδομάδα πριν.

Και έρχομαι στο νομοσχέδιο. Κυρία Υπουργέ, από την πρώτη στιγμή που αναλάβατε, μία λέξη κραδαίνετε συνέχεια και έχετε κάνει πραγματικά τέρατα σε αυτόν τον τομέα της παιδείας. Η λέξη είναι αριστεία.  Δεν είμαστε κατά της αριστείας. Η αριστεία όμως για να δίνει νόημα στην κοινωνία πρέπει να είναι συλλογικό αποτέλεσμα. Αυτό που κραδαίνετε συνεχώς και που εμείς είμαστε εναντίον ευνοεί πάρα πολύ –και με τον τρόπο που το έχετε κάνει στα σχολεία και στα πανεπιστήμια- τον ατομικισμό. Η αντιμετώπιση της βίας θέλει δημοκρατία και συλλογικότητα. Έχουμε ένα αποσπασματικό νομοσχέδιο με πολύ ωραίο τίτλο ο οποίος δείχνει όπως πάντα ότι όλα καλά τα κάνετε.

Σας είχαμε πει ευθύς εξαρχής να μην καταργήσετε τα μαθήματα κοινωνιολογίας. Πώς θα έρθει ένα παιδί σε επαφή με τις μεγάλες παραδόσεις, πώς θα πιάσει νήμα για να μπει στις μεγάλες έννοιες, αυτές που δημιουργούν συλλογικότητα, σε αυτές που βάζουν ένα νέο παιδί μέσα σε έναν κόσμο πιο πολύπλοκο, σε έναν κόσμο συμπεριληπτικό. Η δήλωσή σας για την ιστορία: «η ιστορία θα είναι ένα μάθημα εθνικό και όχι κοινωνικό». Σαν η εθνική ιστορία να υπερίπταται κάπου από πάνω και να μην είναι οι βαθιές κοινωνικές τομές. Και τώρα έρχεστε να μας μιλήσετε για την αντιμετώπιση της βίας, δηλαδή την καταστολή; Επίσης, τα καλλιτεχνικά μαθήματα που πρέπει να τα σκεφτούμε με έναν άλλο τρόπο πολύ πιο δημιουργικό, πολύ πιο γόνιμο που να βάζουν τα παιδιά σε αυτή την έννοια της συλλογικότητας. Αλλά πώς να τη δείτε τη συλλογικότητα όταν το Α και το Ω της πολιτικής σας είναι η τοξικότητα.

Μιλάτε για βία. Όταν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, η αντιπολίτευση, καθηγητές, οι πάντες σας φώναζαν για την πανεπιστημιακή αστυνομία και κ. υπουργέ -που μάλλον είναι η τελευταία φορά που συναντιόμαστε από αυτά τα έδρανα της Βουλής γι αυτή την κυβερνητική θητεία-, θέλω να σας πω ένα πράγμα: κάθε χώρα, κάθε κοινωνία έχει τα βαθιά της στηρίγματα. Αυτά από τα οποία πιανόταν κάθε γενιά για να φτάσει στη δημοκρατία, για να έχει δημοκρατία. Αυτά τα στηρίγματα όταν τα πετσοκόβετε ως αναχρονιστικά, ως αυτά που θα έπρεπε να πέσουν, τότε έχουμε φαινόμενα τα οποία μετά προσπαθούμε να τα θεραπεύσουμε με καλολογικά στοιχεία. Το άσυλο δεν ήταν ένας αναχρονισμός, μία αφηρημένη έννοια που χρησιμοποιούσαν φοιτητοπατέρες κλπ. Στηρίχτηκε πάνω του η δημοκρατική διαδικασία αυτής της χώρας. Έχουμε μία διαρκή στοχοποίηση: τα πανεπιστήμια που είναι άντρα ανομίας, λες και υπήρχε ποτέ περισσότερη παρανομία ή ανασφάλεια στα πανεπιστήμια από οπουδήποτε αλλού και ήθελα να ήξερα πού αλλού επιτύχατε την ασφάλεια;

Ζήτησε κάτι ο κ. Φίλης και το προσυπογράφω. Αντιμετωπίζετε τη βία με την ποινικοποίηση των κινητοποιήσεων των μαθητών; Για όνομα του θεού. Που δημιουργείτε αυτό το πλαίσιο συλλογικότητας των νέων ανθρώπων; Σε ένα βαθιά ιεραρχικά δομημένο σχολείο όπως το φτιάχνετε τώρα; Με την ελάχιστη βάση εισαγωγής, με τον αποκλεισμό των  νέων ανθρώπων από τα πανεπιστήμια για να τα οδηγείτε στα κολλέγια κλπ; Θα είχα να πω πάρα πολλά για τα έργα και τις ημέρες αυτής της κυβερνητικής θητείας στο υπουργείο παιδείας. Θα κλείσω λέγοντας ένα πράγμα: εδώ εσείς ως υπουργός Παιδείας, πώς κρίνετε τη δήλωση που έκανε ο Άδωνις Γεωργιάδης; Πρέπει να πάρετε θέση. Οι ώρες είναι πάρα πολύ δύσκολες γι΄ αυτή την κοινωνία. Η υπουργός Παιδείας πρέπει να πάρει θέση”.