Συνέντευξη του τομεάρχη Ανάπτυξης και Επενδύσεων της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ και βουλευτή Μεσσηνίας, Αλέξη Χαρίτση, στο «Κόκκινο 105.5» (Γιώργος Τραπεζιώτης, Γιώργος Μελιγγώνης)

«Οι πρωτοφανείς συγκεντρώσεις που είδαμε χθες σε όλη την Ελλάδα, δείχνουν το πάνδημο του πένθους της ελληνικής κοινωνίας για το αδιανόητο δυστύχημα των Τεμπών. Και την ανάγκη του κόσμου να εκφράσει την οργή του για όσα έχουν συμβεί και την διαχείριση της κυβέρνησης» επισήμανε ο τομεάρχης Ανάπτυξης και Επενδύσεων του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Μεσσηνίας, Αλέξης Χαρίτσης, στον ρ/στ «Στο Κόκκινο 105.5.

«Πρέπει να διερευνηθούν οι ευθύνες σε όλα τα επίπεδα, χωρίς κυνήγι μαγισσών και αποδιοπομπαίους τράγους. Αλλά με ευθύτητα, σχέδιο και ειλικρίνεια απέναντι στον κόσμο» τόνισε ο τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ. Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι αρχικά «προσπάθησε να επιρρίψει όλες τις ευθύνες στο ανθρώπινο λάθος». Και πρόσθεσε: «Ο Πρωθυπουργός ζήτησε μια συγνώμη τέσσερις ολόκληρες μέρες μετά την τραγωδία, που αποδείχθηκε εντελώς προσχηματική, καθώς λίγες ώρες αργότερα έπνιξε στα δακρυγόνα μια ειρηνική συγκέντρωση πένθους. Ενώ στη συνέχεια ο ίδιος ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να χειραγωγήσει την έρευνα της Δικαιοσύνης και να συμψηφίσει τις ευθύνες, να πει «όλοι φταίνε», άρα ουσιαστικά να πει «δεν φταίει κανείς». Επιστρατεύοντας μάλιστα για αυτό έναν ολόκληρο στρατό μιντιακής προπαγάνδας».

«Ο κόσμος εκφράζει ένα «δεν πάει άλλο» που έχει πολύ βαθιά αίτια» δήλωσε ο Αλ. Χαρίτσης. «Την καταστροφική διαχείριση της πανδημίας με την επίκληση της ατομικής ευθύνης. Την θεσμική καταρράκωση με το σκάνδαλο των υποκλοπών και την χυδαία προσπάθεια κουκουλώματος. Την προσπάθεια να παρουσιαστεί μια εικονική πραγματικότητα στην οικονομία, την ώρα που η ακρίβεια θερίζει, οι ανισότητες αυξάνονται και το εισόδημα των πολιτών κατακρημνίζεται».

«Η επικοινωνιακή διαχείριση των πάντων από την μεριά της κυβέρνησης, ακόμα και μιας τέτοιας ανείπωτης τραγωδίας, βαθαίνει το ρήγμα μεταξύ κοινωνίας και πολιτικού συστήματος. Η επόμενη προοδευτική κυβέρνηση πρέπει να ξαναχτίσει σχέσεις εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Με αποκατάσταση της ομαλότητας στην λειτουργία των θεσμών. Με ένα αναπτυξιακό μοντέλο που θα νιώθει ο πολίτης ότι αφορά και τον ίδιο και όχι μόνο λίγους και εκλεκτούς. Με παρεμβάσεις για να νιώσει ο πολίτης ότι προστατεύεται και είναι ασφαλής στην υγεία, στην εργασία, στην παιδεία. Και κατέληξε: «Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της επόμενης μέρας. Να δώσουμε σάρκα και οστά στο σύνθημα ΄Δικαιοσύνη παντού΄».

.