Ήταν τέτοιες μέρες, στο Κιλελέρ του 1910, πάλι με ένα τρένο, όταν ξεκίνησε η ομώνυμη εξέγερση, όπου εκατοντάδες αγρότες προσπάθησαν να ταξιδέψουν στη Λάρισα για να συμμετάσχουν στο μαζικό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας κατά της εκμετάλλευσής τους από τους τσιφλικάδες. Το αίτημά τους να ταξιδέψουν χωρίς εισιτήριο δεν έγινε δεκτό από τον διευθυντή των θεσσαλικών σιδηροδρόμων που ταξίδευε με το ίδιο τρένο. Η μεταξύ τους σύγκρουση κατέληξε τελικά σε συμπλοκή και σε δολοφονίες. Η είδηση, που εξαπλώθηκε γρήγορα στη Λάρισα, οδήγησε σε εκτεταμένες συγκρούσεις ανάμεσα σε χωροφύλακες και διαδηλωτές.

Η εξέγερση του Κιλελέρ στη Θεσσαλία, στις 6 Μαρτίου 1910, με τις μαζικές διαμαρτυρίες των κολλήγων κατά των τσιφλικάδων, μπορεί να καταπνίγηκε, αλλά ξεσήκωσε ένα μεγάλο κύμα συμπάθειας σε όλη τη χώρα, αυξάνοντας την κοινωνική πίεση για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος. Η πολιτική εξουσία δεν μπορούσε άλλο να κλείνει τα μάτια.

Ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία είναι θέματα που, τουλάχιστον στις μέρες μας, θα έπρεπε να είναι λυμένα. Κι όμως, είναι πιο επίκαιρα από ποτέ και καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της απαξίωσης της ζωής και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά και μιας έντονης οπισθοδρόμησης στον τομέα της εργασίας, με τα εργασιακά δικαιώματα να έχουν συρρικνωθεί, με τα όλο και πιο ελαστικά ωράρια, τους όλο και πιο ελαστικούς όρους εργασίας και με τον διαρκή κίνδυνο η καλλιέργεια της γης που μας έθρεψε να εγκαταλειφθεί.

Η φετινή επέτειος της εξέγερσης του Κιλελέρ έχει ακόμα μία ιδιαίτερη σημασία, γιατί συνέπεσε με το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και την αφύπνιση των νέων, αλλά και όλων των άλλων ανθρώπων, που βγήκαν στους δρόμους και στις πλατείες, όπως πριν από 113 χρόνια βγήκαν στους δρόμους και στις πλατείες, διαμαρτυρόμενοι, οι πρόγονοί τους, κολλήγοι.