15 χρονών, μελαψό, Ρομά, ένα παιδί, όπως όλα τα άλλα. Ή μήπως όχι; Ένα παιδί στη Θεσσαλονίκη, θύμα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Ένα ακόμα περιστατικό, που αναδεικνύει τα "λυμένα χέρια", το ρατσιστικό κίνητρο, την τσιγγανοφοβία, το μίσος σε κάθε τι διαφορετικό και ας αφορά ένα παιδί.

Μια ξεχασμένη σακούλα με τρόφιμα, ένα παιδί που την παίρνει και την αφήνει έξω από μια εκκλησία. Ένας αστυνομικός, εκτός υπηρεσίας με πολιτικά, ο οποίος αναλαμβάνει δράση. Ξυλοκοπεί τον νεαρό με μπουνιές και κλωτσιές. Χτυπάει το κεφάλι του πάνω σε κορμό δέντρου. Τον ακινητοποιεί στο έδαφος με το γόνατό του στο στέρνο. Το παιδί τρομοκρατείται, φωνάζει ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει, ζητάει βοήθεια. Σιγή... Ακούγονται μόνο οι κραυγές.

Η μητέρα του παιδιού αναρωτιέται τι θα γινόταν αν ο αστυνομικός ήταν σε υπηρεσία, αν είχε όπλο. Το ίδιο αναρωτιόμαστε κι εμείς. Και θυμίζουμε τον Νίκο Σαμπάνη και τον Κώστα Φραγκούλη.

Την εξέλιξη την γνωρίζουμε. Η υπόθεση θα πάει στο αρχείο ή ενδεχομένως να κατηγορηθεί η οικογένεια για αμέλεια ανηλίκου ή, ποιος ξέρει (:) να ειπωθεί ότι ο 15χρονος Ρομά είναι παραβατικό​ς και προκάλεσε το όργανο της Τάξης.

Αυτονόητα με το 15χρονο παιδί και με την οικογένειά του, Αυτονόητα με τη διαλεύκανση της υπόθεσης και τη δικαίωση του παιδιού...