Κατά την συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης του Νίκου Α Κωνσταντόπουλου, προς τον Πρωθυπουργό, σχετικά με την Εξωτερική Πολιτική της Κυβέρνησης, στην οποία απάντησε η Υπουργός Εξωτερικών, κα Ντόρα Μπακογιάννη, ο Ν. Κωνσταντόπουλος τόνισε:

- Ως προς την απουσία του κ. Πρωθυπουργού και τη δήλωση της κας Γιαννάκου.

«Θα ήθελα να κάνω δύο επισημάνσεις. Θα απευθυνθώ σʼ εσάς κύριε Πρόεδρε.  Επιτρέψτε μου, έχουν δίκιο και ο πρόεδρος του Συνασπισμού και ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, ο  κ. Κακλαμάνης και ο κ.Αλαβάνος, που επισημαίνουν την απουσία του κου Πρωθυπουργού.

Ο κύριος Πρωθυπουργός πρέπει νʼ αντιληφθεί ότι με αυτή του τη στάση είναι εκτεθειμένος από πλευράς πολιτικής συνέπειας και από πλευράς κοινοβουλευτικής δεοντολογίας. Επίσης πρέπει να γίνει σαφές ότι όταν φτιάχνουμε κάποιους θεσμούς, τους φτιάχνουμε για να λειτουργούν. Αν τους φτιάχνουμε για να μη λειτουργούν και τους υποκαθιστούμε με διάφορες καταχρηστικές διαδικασίες, καλλίτερα να μη τους φτιάχνουμε. Και ακόμη, δεν αναβαθμίζεται ούτε ο ρόλος του Κοινοβουλίου, ούτε η αξιοπιστία, επιτρέψτε μου να πω, του πολιτικού συστήματος  διακυβέρνησης της χώρας.

Και μια δεύτερη παρατήρηση. Καλό είναι τα διάφορα μέλη της Κυβέρνησης να αντιληφθούν ότι στην αίθουσα αυτή δεν μπορεί να κάνουν παρατηρήσεις του τύπου της παρατηρήσεως της κας Γιαννάκου: «Φαίνεται πως δεν υπάρχουν στερεές βάσεις περί δημοκρατίας». Αυτό δεν είναι μια αξιολογική κρίση. Είναι μια, επιτρέψτε μου να πω, αντιδημοκρατική μομφή η οποία πρέπει νʼ απαντηθεί. Παρακαλώ λοιπόν δια του Προεδρείου ας διαβιβαστεί στην Κυβέρνηση ότι η εξουσία, εξουσία, αλλά δεν σημαίνει ότι ντε και καλά η εξουσία θα ραβδίζει την αντιπολίτευση για αντιδημοκρατική  νοοτροπία επειδή ασκεί έλεγχο.

Εγώ θα συζητήσω την ερώτηση. Αν επρόκειτο για το ίδιο θέμα θα ακολουθούσα την τακτική των συναδέλφων μου. Παρά το γεγονός ότι και επʼ αυτού του θέματος ο κ. Πρωθυπουργός θα έπρεπε να είναι εδώ».

- Επί της ουσίας της επίκαιρης ερώτησης.

«Η κυρία Υπουργός Εξωτερικών ομιλεί περιγραφικά αλλά δεν απαντά ουσιαστικά. Αυτά πού πραγματοποιήθηκαν και ελέχθησαν χθες για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, κάνουν ακόμη πιο έντονο το ερώτημα γιατί, τότε, πριν από λίγες μέρες, προκλήθηκε ένταση στις σχέσεις Ελλάδας – Ρωσίας με μια δήλωση του ΥΠΕΞ η οποία επικρίθηκε και από την Ρωσία και από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προβληματική δήλωση, ως περίεργη δήλωση. Μια δήλωση η οποία τραυματίζει όλα εκείνα τα οποία για τις ελληνορωσικές σχέσεις επικαλεστήκατε.  

Η ενεργειακή ασφάλεια και η ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης, προωθείται πράγματι με μια ενίσχυση των οικονομικών κι ενεργειακών σχέσεων με τη Ρωσία. Η κυβέρνηση Μπους μας πιέζει για αποκλειστική προμήθεια αερίου από το Αζερμπαϊτζάν. Κι εμείς ως ελληνική κυβέρνηση πως αντιδρούμε σε αυτές τις εξακολουθητικές πιέσεις; Ποια πλεονεκτήματα έχει αποκτήσει η Ελλάδα; στα προβλήματα του Κοσσυφοπεδίου, της FYROM και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σπεύδει η ελληνική κυβέρνηση να δηλώσει την πλήρη συμπαράταξή της σε όλα τα μέτωπα πολιτικά και πολεμικά με την κυβέρνηση Μπους, αλλά διερωτάται ο έλληνας πολίτης από αυτήν την διαθεσιμότητα μας ποια πλεονεκτήματα αποκομίσαμε. Βεβαίως, λέγονται οι γενικές αρχές της εξωτερικής μας πολιτικής, αλλά φαίνεται ότι ομιλούμε μη ακουόμενοι εις τα διεθνή κέντρα.

Το ερώτημα είναι σαφές: έναντι αυτών των προσχωρήσεων και των συμπαρατάξεων στην πολιτική Μπους, τι αποκομίζουμε;

Επίσης, είναι γνωστό ότι κυβέρνηση Μπους έχει ειλημμένες αποφάσεις, και για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και για όνομα της FYROM, που θέλει να είναι κατά την άποψή της το Συνταγματικό όνομα. Αυτές οι ειλημμένες αποφάσεις προκαλούν ήδη διεγέρσεις και εντάσεις στο ευρύτερο περιβάλλον, Βαλκάνια, ΕΕ, Ρωσία.

Ποια στάση επιφυλάσσει η κυβέρνηση για το μέλλον στον εαυτό της; Μέχρι ποιου σημείου είναι αποφασισμένη να αντιταχθεί, και να αντιδράσει αναζητώντας ενδεχομένως και άλλες συμμαχίες;

Στο Κυπριακό, η κυβέρνηση Μπους, λέγεται ότι προωθεί σενάρια δύο κρατών  κι ενισχύει τις αξιώσεις της Τουρκίας, εντός ΝΑΤΟ, για τον αποκλεισμό του Αιγαίου στα υποβρύχια, την απαγόρευση επιστημονικών ερευνών, την αποστρατικοποίηση του Αη-Στράτη και για την Τουρκική Διοίκηση στη ναυτική δύναμη του ΟΗΕ για το Λίβανο.

Εμείς πως αντιδρούμε; Εκλιπαρώντας για μιαν επίσκεψη της κας Κοντολίζας Ραϊς;  Ή τρέχοντας πίσω από τη διαρκώς αναβαλλόμενη επίσκεψη του κ. Γκιούλ και τις διαρκώς εντεινόμενες παραβιάσεις ; Δεν  μιλώ για το αφηρημένο επίπεδο των διακηρυκτικών αρχών της εξωτερικής μας πολιτικής  μιλώ επί του πρακτέου. Σε μια δύσκολη ώρα που είμαστε στα στενά και στα δύσκολα. Και όπου τα συμφέροντα της εξωτερικής μας πολιτικής δεν στεγάζονται κάτω από την ομπρέλα της αμερικανικής πολιτικής της κυβέρνησης Μπους.

Και τέλος,  θα έλεγα ότι η διπλωματική ρητορική, είναι για το θεαθήναι, όταν δεν ξεκαθαρίζεται με ποια σχεδιασμένα διαβήματα η ελληνική εξωτερική πολιτική θα αντιδράσει στις πιέσεις της κυβέρνησης Μπους που θέλουν δυστυχώς, για όλες τις χώρες μια εξωτερική πολιτική υπό επιτήρηση ή υπό διαχείριση.

Τι θα κάνουμε σας ρωτώ; Όταν συντελούνται γύρω μας αυτά που μας περισφίγγουν. Ξέρω τις γενικές αρχές και δεν ελέγχω για έλλειψη ούτε συνειδητοποίησης των προβλημάτων ούτε ευαισθητοποίησης. Ρωτώ τι θα κάνουμε και γι αυτό θα έπρεπε να είναι εδώ ο κ. Πρωθυπουργός».