ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Κουβέλης.

ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι στο πλαίσιο της διαδικασίας των κωδίκων δεν είναι δυνατόν, δεν είναι επιτρεπτό να αναφερθούμε και να διεκδικήσουμε επιμέρους ρυθμίσεις. Και βεβαίως, είναι ένα γενικότερο ζήτημα, κύριε Υπουργέ, αν ακόμη και οι κώδικες θα έπρεπε να συζητούνται στη Βουλή με τον ίδιο τρόπο που σήμερα, κατά τα οριζόμενα από τον Κανονισμό, συζητούνται, διότι στερείται έτσι η Βουλή της δυνατότητας να τροποποιεί ευεργετικά ή να απορρίπτει επίσης ευεργετικά. Εν πάση περιπτώσει.

Είναι θετικό το γεγονός, κύριε Πρόεδρε, ότι μετά από πάρα πολλά χρόνια έρχεται ένας νέος Πτωχευτικός Κώδικας, ο οποίος επιχειρεί να αντιμετωπίσει όλα εκείνα τα μεγέθη, τα οποία κατεγράφησαν μέσα στη μεγάλη διαδρομή του χρόνου. Και είναι επίσης θετικό το γεγονός ότι ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας λαμβάνει υπʼ όψιν του σημαντικές αλλαγές και επανακαθορισμούς που έχουν γίνει μέσα στην αγορά η οποία βεβαίως είναι ασύδοτη αλλά έχει επανακαθοριστεί. Και ο λόγος για να είναι αποτελεσματικός οφείλει να είναι και ειλικρινής, είναι γεγονός ότι ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας διαμορφώνει συνθήκες ελέγχου της κατά πρόφασιν πτώχευσης η οποία ήτο στο παρελθόν εξαιρετικά συνηθισμένο φαινόμενο.

Όμως, έχουμε μερικές διαφορές, διαφορές θα έλεγα αρχής οι οποίες δεν μας επιτρέπουν να ψηφίσουμε αυτόν τον κώδικα.

Αναφέρομαι και εγώ, κύριε Υπουργέ, στο άρθρο 154 του νέου Πτωχευτικού Κώδικα αναφορικά με τις χρηματοδοτήσεις από τις τράπεζες προς επιχειρήσεις, οι οποίες κατά τη γνώμη μου γίνονται σε μια κατά κυριολεξία ύποπτη περίοδο για τις επιχειρήσεις, για να χρησιμοποιήσω τη γνωστή και οικεία έκφραση του νόμου.

Αυτές, λοιπόν, οι χρηματοδοτήσεις των τραπεζών και των άλλων πιστωτικών ιδρυμάτων που γίνονται επαναλαμβάνω, στην ύποπτη περίοδο, περιορίζουν σημαντικά την προνομιακή κατάταξη των απαιτήσεων των εργαζομένων και όλων των άλλων που αναφέρονται στη σχετική ρύθμιση, αφού προτάσσονται των αξιώσεων των εργαζομένων. Και θεωρώ ότι δεν είχατε κανένα λόγο να το πράξετε, διότι το προνόμιο κατάταξης των αξιώσεων των εργαζομένων δεν έχει αμφισβητηθεί ούτε ως προς το χαρακτήρα του ούτε ως προς την αναγκαιότητά του. Και ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ τι είναι εκείνο που σας κινεί να επιμένετε ότι αυτές οι χρηματοδοτήσεις πρέπει να προηγούνται των αξιώσεων των εργαζομένων. Είναι ένα θέμα αρχής και θα σας έλεγα ότι δηλώνει και συγκεκριμένη πολιτικοϊδεολογική επιλογή του νέου Πτωχευτικού Κώδικα αναφορικά με αυτή τη ρύθμιση. Όπως επίσης και παρά τις εξηγήσεις που εδόθησαν στη Διαρκή Επιτροπή από τον αξιότιμο κ. Μαργαρίτη σε σχέση με τη δυνατότητα πτώχευσης των επιχειρήσεων των Δ.Ε.Κ.Ο. που δραστηριοποιούνται και εμπορεύονται ένα δημόσιο αγαθό να πτωχεύουν, δεν είναι δυνατόν ένα τέτοιο ζήτημα να αφεθεί στην πολιτική βούληση και όπως αυτή θα εκφραστεί στον μέλλοντα και κατάλληλο χρόνο.

Νομίζω ότι ο πτωχευτικός κώδικας θα έπρεπε να αποκλείει ένα τέτοιο ενδεχόμενο για αυτές τις επιχειρήσεις, οι οποίες δραστηριοποιούνται στο επίπεδο της επιχείρησης και της εμπειρίας –επιλέγω τη διατύπωση- δημόσιου αγαθού.

Και βεβαίως αντιλαμβάνομαι ότι η Επιτροπή δεν θα μπορούσε να επισέλθει σε ζητήματα τα οποία αφορούν στην πολιτική επιλογή και στην πολιτική ευθύνη. Εσείς όμως, ως αρμόδιος Υπουργός, θα μπορούσατε να κάνετε τη σχετική τομή και να υπάρχει μέσα στον πτωχευτικό κώδικα μια σαφής ρύθμιση.

Το λέω αυτό με την έννοια, κύριε Πρόεδρε, ότι όσο προχωράει ο χρόνος, φαίνεται, δυστυχώς κατά την άποψή μας, ότι θα επέλθει πλήρης ιδιωτικοποίηση όλων εκείνων των οργανισμών που δραστηριοποιούνται στη διαχείριση δημόσιου αγαθού, όπως είναι η ενέργεια και άλλα συναφή ζητήματα.

Διαφωνώ και εγώ με την προβλεπόμενη αστική ευθύνη του συνδίκου και θα έλεγα ότι αυτή πρέπει να περιοριστεί για τις περιπτώσεις επιδεικνυόμενης βαρείας αμέλειας εκ μέρους αυτού. Και είναι επίσης ορθή η παρατήρηση ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω αύξηση του κόστους για τη παροχή έννομης προστασίας και εν προκειμένω για τη ρύθμιση στην οποία αναφέρεται με το παράβολο των 500 ευρώ για τη πτωχευτική διαδικασία.

Θέλω όμως να σας πω -γιατί το ορθό πρέπει να αναδεικνύεται- εγώ συμφωνώ απόλυτα με τη διάκριση που κάνετε μεταξύ του αφερέγγυου και του πτωχού. Και τη συναλλαγή προστατεύει και ταυτόχρονα διαμορφώνει και τη υποχρέωση του συναλλασσομένου, να μπορεί κάθε φορά να διακρίνει τον αφερέγγυο από τον πτωχό. Και νομίζω ότι είναι μία πάρα πολύ καλή ρύθμιση. Είναι μία εξαιρετικά, θα έλεγα ευφυής τομή με ό,τι εμπεριέχει ο όρος ευφυής.

Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι δημιουργείται ανασφάλεια. Δεν δημιουργείται ανασφάλεια. Διότι σήμερα, ποιος έμπορος δεν προστρέχει σε πηγές, συγκεκριμένες πηγές –και τούτο ανεξάρτητα από τη κριτική που μπορεί να κάνει κάποιος σε κάποιες πηγές όπως ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ- για να πληροφορηθεί την οικονομική κατάσταση εκείνου με τον οποίο πρόκειται να έχει μια συγκεκριμένη συναλλαγή. Εγώ θεωρώ ότι είναι ορθή η διάκριση του πτωχού από τον αφερέγγυο και αυτό, συν τοις άλλοις, εκτιμώ ότι μπορεί να δίνει τη δυνατότητα στο μέχρι σήμερα αφερέγγυο να αποφεύγει την πτώχευση και να καθίσταται φερέγγυος μέσα στη διαδρομή του χρόνου.

Με τις σκέψεις αυτές, κύριε Πρόεδρε, έχω ολοκληρώσει. Αναφέρθηκα και επικαλέστηκα τα ζητήματα αρχής που δεν μου επιτρέπουν να ψηφίσω τον κώδικα και για αυτό τον καταψηφίζω.